“ใช่ ลูกแฝด แต่แน่นอนว่าเพราะพวกเขาเป็นแฝดกัน จึงเป็นเรื่องยากที่จะดูแลพวกเขา” หมอพูดด้วยความโมโห “คุณเป็นผู้ใหญ่ก็ต้องระวังให้มากเป็นพิเศษ ถ้าอุบัติเหตุในวันนี้ไม่ได้เกิดขึ้นที่โรงพยาบาล และเธอไม่ได้รับการรักษาอย่างทันท่วงที ทารกในครรภ์คงจะแท้งไปแล้วแน่ ๆ การแท้งบุตรของเธอจะป้องกันได้หรือไม่นั้น ขึ้นอยู่กับว่าสิ่งต่าง ๆ จะคืบหน้าไปในภายหลังยังไง”
“ขอบคุณนะครับ คุณหมอ”
จู่ ๆ ฌอนก็รู้สึกกลัวขึ้นมา
เขาและแคทเธอรีนพร้อมที่จะมีลูกด้วยกันแล้ว ทว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างพวกเขานับตั้งแต่เชลลีปรากฏตัวขึ้นมา มิหนำซ้ำ แพทย์ในเมลเบิร์นยังพูดว่าเธอตั้งครรภ์ได้ยากด้วยสภาพร่างกายของเธอ เขาจึงไม่เคยคิดมากในเรื่องนี้
ทว่าบัดนี้ เธอกำลังอุ้มท้องลูกของเขาอยู่จริง ๆ
ลูกของเขาเป็นฝาแฝด
อย่างไรก็ตาม เคราะห์ร้ายก็คือลูกของเขาอาจจะแท้งได้
เขารู้สึกราวกับว่าเขาได้ตกลงจากสวรรค์ลงสู่พื้นดิน
“ร็อดนีย์ สโนว์!” ฌอนต่อยหน้าร็อดนีย์ด้วยความโกรธ
“ฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่าเธอท้อง?” ร็อดนีย์รู้สึกโกรธขึ้นมาเล็กน้อย ทว่าก็ปฏิเสธจะยอมรับว่าเป็นความผิดของเขาไม่ได้ “เป็นความผิดของเธอที่ไม่สังเกตว่าเธอท้อง และเข้าไปตบคนอื่นเหมือนผู้หญิงบ้า เป็นความผิดของเธอ!”
“ไปให้พ้น!” ฌอนเตะเขาอย่างแรง “พาเชลลีไปกับนายด้วย ออกไป! ฉันขอให้นายไม่ต้องมาหาฉันที่โรงพยาบาลอีกต่อไปแล้ว ตกลงไหม?”
ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม พวกเขาก็เป็นเพื่อนกันมาหลายปี เขาไม่ต้องการไล่พวกเขาให้ออกไปจากโรงพยาบาล
“ก็ได้ เราจะไม่มาอีกแล้ว ไปเถอะ”
ร็อดนีย์ดึงเชลลีให้ตามมาและออกไป
เชลลีก้มหน้าลงในขณะที่ดวงตาของเธอฉายแววความรำคาญออกมา
เธอคิดไม่ถึงว่าแคทเธอรีนจะท้อง แถมยังเป็นลูกแฝดอีกด้วย ทำไมเธอถึงโชคดีมากแบบนี้? เด็กจะต้องไม่มีชีวิตอยู่!
...
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...