คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 50

“พอแล้วค่ะ คุณสามารถต่อว่าฉันได้ แต่ไม่ใช่กับผู้หญิงทุกคนนะคะ”

“เป็นผมแล้วอย่างไร?” ฌอนถามกลับพลางมองแคทเธอรีนด้วยสายตาดูถูก

“คุณ...” ด้วยความอึดอัดใจ เธอพุ่งไปข้างหน้าแล้วโอบรัดรอบคอของเขาเอาไว้

เขาตกใจจริง ๆ กับการกระทำที่ไม่ทันได้ตั้งตัวนี้ของเธอ

นี่ผู้หญิงคนนี้กำลังพยายามจะบังคับให้เขาจูบหรือเปล่า? ภาพริมฝีปากอวบอิ่มนุ่มนิ่มของเธอผุดขึ้นในความคิดของเขา เขาสองจิตสองใจอยู่สองสามวินาที ก่อนที่เขาจะรู้สึกเจ็บที่แก้มของเขาขึ้นมาทันที

เธอเพิ่งกัดเขา

เขาผลักเธออย่างแรง ขณะที่มือของเขาปิดบริเวณที่โดนเธอกัด

นี่เธอเป็นหมาหรืออย่างไร? มันโคตรเจ็บเลยนะ

“คุณกล้าดีอย่างไรแคทเธอรีน? อย่าคิดนะว่าผมจะไม่เอาคืนคุณเรื่องนี้นะ”

ดวงตาของชายคนนั้นเหมือนเปลวไฟที่ลุกโชน แคทเธอรีนหัวเราะจนตัวสั่นไปหมดเมื่อเธอรู้ว่าสิ่งที่เธอทำไปก่อนหน้านี้น่าหัวเราะแค่ไหน

“เอ่อ... ฉันอธิบายเรื่องนี้ได้นะคะ มันเป็นเพราะ...ฉันรักคุณมากอย่างไรล่ะคะ” เธอพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเกินจริง “คุณไม่เคยเห็นในภาพยนตร์มาก่อนเหรอคะ? นางเอกชอบกัดผู้ชายที่เธอรักมาก ฉันแค่ลองฝากรอยประทับเอาไว้ที่แก้มของคุณแค่นั้นเองค่ะ”

ฌอนก้าวไปข้างหน้าหลายก้าว ฟันของเขาขบแน่นด้วยความโกรธ “คุณคิดว่าผมโง่เหรอ?”

“ถ้าอย่างนั้น ฉันให้คุณกัดฉันคืนก็ได้นะคะ” แคทเธอรีนยันกายของเธอขึ้นพลางยื่นหน้าของเธอเข้าไปใกล้ ๆ เขา “กัดให้แรงเท่าที่คุณรักฉันเลยค่ะ ยิ่งรักมาเท่าไร ให้กัดมาแรง ๆ ไปเลย”

“...”

เขาไม่เคยรู้สึกอยากสบถออกมามากเท่านี้มาก่อนในชีวิตของเขา

เธอคิดจริง ๆ หรือว่าเขาจะปล่อยให้เธอหลุดมือไปได้?

เขาใช้มือทั้งสองข้างประกบจับศีรษะของเธอเอาไว้แล้วกัดแก้มของเธออย่างแรง

แก้มที่นุ่มนิ่มของหญิงสาวเด้งและอ่อนนุ่มราวกับเยลลี่จนเขาไม่อยากขยับริมฝีปากออกไป

“โอ้ย!” เธอร้องขึ้นด้วยความเจ็บปวด