คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 51

เชสทำให้โจทก์ผ่อนคลายลงด้วยการเลี้ยงกาแฟ

“ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่ได้?” ความแปลกใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของฌอน

“ไม่เอาน่า วันนี้ฉันมีคดีความในห้องพิจารณาคดี 2 นายสนใจฉันบ้างไหมเนี่ย?” เชสบ่นออกมา “เออนี่ ทำไมนายถึงสวมหน้ากากมาล่ะ? นายป่วยเหรอ?”

“...”

ฌอนไม่ได้ตอบอะไรกลับไป

“เอ่อ มันก็ดีนะที่นายนึกถึงคนอื่นแล้วสวมหน้ากากเพื่อป้องกันการแพร่กระจายของไวรัส ฌอน นายเป็นคนรอบคอบขึ้นมากตั้งแต่ย้ายมาที่เมลเบิร์น” เชสชื่นชมเขา

สิบนาทีต่อมา การพิจารณาคดีกำลังจะเริ่มขึ้น กาแฟแทบจะพุ่งออกมาจากปากของเชสเมื่อฌอนถอดหน้ากากออกและเผยให้เห็นรอยฟันที่อยู่บนแก้มของเขา

“เกิดอะไรขึ้นกับนาย...”

“โดนหมากัดมา” ฌอนตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชาที่เจือด้วยความข่มขู่ เขาก้าวยาว ๆ ไปยังห้องพิจารณาคดี

เชสหัวเราะออกมาเสียงดัง นี่ฌอนคิดว่าจะหลอกเขาได้อย่างนั้นเหรอ? เห็นได้ชัดว่าผู้ชายคนนั้นถูกภรรยากัดมา

ไม่ใช่ทุกวันที่เขาจะได้เห็นฌอนรู้สึกอับอายแบบนี้มาก่อน เขาต้องแอบถ่ายรูปนั้นเก็บเอาไว้เป็นความลับเพื่อแบ่งปันลงในกลุ่มแชท

...

แคทเธอรีนพักอยู่ที่บ้านเป็นเวลาหลายวัน เพื่อรอให้รอยฟันหายไปก่อนที่จะออกไปหางานใหม่

แต่กลับกลายเป็นว่าเธอได้รับการปฏิเสธกลับมาในเชิงลบ

“คุณโจนส์ ขอแสดงความเสียใจด้วยแต่เราไม่จ้างคนที่ลอกเลียนผลงานของผู้อื่น”

“คุณโจนส์ เรื่องฉาวของคุณเป็นข่าวที่แพร่กระจายไปทั่ววงการออกแบบ ทำให้ไม่มีใครกล้าจ้างคุณอีกแล้วนะ”

“คุณโจนส์ ตระกูลโจนส์ได้ประกาศเป็นนัย ๆ กับวงการออกแบบว่าใครที่กล้าจ้างคุณทำงานจะเป็นการดูถูกพวกเขา”

“...”

แคทเธอรีนเดินออกมาตั้งแต่การสัมภาษณ์ยังไม่เสร็จด้วยความรู้สึกสิ้นหวังและโกรธเคือง เธอใช้เวลานานหลายปีและความพยายามเป็นอย่างมากในการศึกษาเล่าเรียนของเธอ ทว่ากลับยังหางานไม่ได้