เชสเตอร์ชำเลืองมองไปที่แคทเธอรีนพลางถามฌอนขึ้น “วันอาทิตย์นี้ นายจะไปร่วมงานศพของเชลลีไหม?”
ฌอนพูดไม่ออก
“นายไปร่วมงานจะดีกว่านะ ไม่อย่างนั้นร็อดนีย์จะมานั่งจับผิดนายอีก” เมื่อพูดเช่นนั้นแล้ว เชสเตอร์จึงลุกขึ้นยืน “ฉันจะกลับแล้วนะ”
“เดี๋ยวก่อนค่ะ” แคทเธอรีนยืนขึ้น “ฉันมีอะไรบางอย่างจะให้พวกคุณดูค่ะ”
เธอเปิดบันทึกโทรศัพท์ของลินดาและเอาให้พวกเขาดู “เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อเฟรยาไปที่โรงพยาบาลในเมลเบิร์นเพื่อรับผลการตรวจดีเอ็นเอของเชลลีและเจฟฟี่ค่ะ ผู้หญิงที่ชื่อลินดาบังเอิญเจอกับเฟรยาเข้า และรีเบคก้าเองก็รู้จักเธอด้วยเหมือนกัน เมื่อเฟรยารับผลการตรวจมาแล้ว ลินดาจึงได้รับโทรศัพท์จากแคนเบอร์รา....”
“คุณหมายความว่ายังไง?” เชสเตอร์พูดแทรกสิ่งที่เธอกำลังพูดอยู่ด้วยใบหน้าไม่พอใจ
“ฉันหมายความว่ารีเบคก้าอาจจะเป็นคนโทรหาลินดาค่ะ เธอสงสัยว่าฉันจะใช้ผมของเธอไปตรวจดีเอ็นเอกับเจฟฟี่ เธอรู้ตัวว่าฉันเริ่มสงสัยเธอ ว่าเธอไม่ใช่เชลลีตัวจริงแล้ว ดังนั้น ตอนที่ฌอนไปจับเธอมา เธอจึงวางแผนหนีไปแล้ว และพาเชลลีตัวจริงกลับมา ถ้าคุณไม่เชื่อฉัน คุณตรวจสอบการโทรจากแคนเบอร์รา...”
“ผมบอกคุณแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าไม่ให้พูดเรื่องนี้ขึ้นมาอีก?”
ฌอนปล่อยมือเธอ ดวงตาที่เคร่งขรึมของเขาฉายแววความเย็นชาออกมา
แคทเธอรีนขบฟัน “แต่มันน่าสงสัยนะคะ ตราบใดที่พวกคุณสืบ...”
“พอแล้ว ช่างมันเถอะ คุณเป็นคนขอให้ฌอนสืบเรื่องนี้ เขาเลยขังเชลลีเอาไว้ เพราะเหตุผลนี้ เชลลีถึงเสียชีวิต” เชสเตอร์พูดแทรกเธอขึ้นมาด้วยความไม่พอใจ
เมื่อก่อนนี้เชสเตอร์เคยมีความประทับใจที่ดีกับแคทเธอรีน ทว่า เพราะเธอมีส่วนเกี่ยวข้องในการเสียชีวิตของเชลลี ตอนนี้ฌอน เชสเตอร์ และร็อดนีย์ ต่างก็มีความสัมพันธ์ที่บาดหมางต่อกัน เรื่องนี้จึงทำให้เชสเตอร์อารมณ์เสียอย่างเลี่ยงไม่ได้
“ถ้าคุณไม่สนใจกับเรื่องน่าสงสัยพวกนี้ ฆาตกรที่อยู่เบื้องหลังก็จะถูกปล่อยให้ลอยนวล แชริตี้เองก็เป็นมนุษย์เหมือนกัน ถ้าเธอถูกใครสักคนใส่ร้ายเอา ชีวิตของเธอจะต้องพังไม่มีชิ้นดีไปทั้งอย่างนั้น ยังไงเธอก็เป็นแฟนเก่าของคุณนะเชสเตอร์...”
“สิ่งที่ทำให้ผมเสียใจและรู้สึกขยะแขยงมากที่สุด คือ การที่ผมเคยคบหากับผู้หญิงร้ายกาจคนนั้น” เชสเตอร์พูดตรง ๆ “เธอเป็นผู้หญิงร้ายกาจมาโดยตลอด”
แคทเธอรีนรู้สึกราวกับว่ากำลังจมลงไปในสระน้ำที่เย็นเยียบ
ทำไมคนเหล่านี้ถึงได้หัวแข็งกันนักนะ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...