คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 511

เชสเตอร์ชำเลืองมองไปที่แคทเธอรีนพลางถามฌอนขึ้น “วันอาทิตย์นี้ นายจะไปร่วมงานศพของเชลลีไหม?”

ฌอนพูดไม่ออก

“นายไปร่วมงานจะดีกว่านะ ไม่อย่างนั้นร็อดนีย์จะมานั่งจับผิดนายอีก” เมื่อพูดเช่นนั้นแล้ว เชสเตอร์จึงลุกขึ้นยืน “ฉันจะกลับแล้วนะ”

“เดี๋ยวก่อนค่ะ” แคทเธอรีนยืนขึ้น “ฉันมีอะไรบางอย่างจะให้พวกคุณดูค่ะ”

เธอเปิดบันทึกโทรศัพท์ของลินดาและเอาให้พวกเขาดู “เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อเฟรยาไปที่โรงพยาบาลในเมลเบิร์นเพื่อรับผลการตรวจดีเอ็นเอของเชลลีและเจฟฟี่ค่ะ ผู้หญิงที่ชื่อลินดาบังเอิญเจอกับเฟรยาเข้า และรีเบคก้าเองก็รู้จักเธอด้วยเหมือนกัน เมื่อเฟรยารับผลการตรวจมาแล้ว ลินดาจึงได้รับโทรศัพท์จากแคนเบอร์รา....”

“คุณหมายความว่ายังไง?” เชสเตอร์พูดแทรกสิ่งที่เธอกำลังพูดอยู่ด้วยใบหน้าไม่พอใจ

“ฉันหมายความว่ารีเบคก้าอาจจะเป็นคนโทรหาลินดาค่ะ เธอสงสัยว่าฉันจะใช้ผมของเธอไปตรวจดีเอ็นเอกับเจฟฟี่ เธอรู้ตัวว่าฉันเริ่มสงสัยเธอ ว่าเธอไม่ใช่เชลลีตัวจริงแล้ว ดังนั้น ตอนที่ฌอนไปจับเธอมา เธอจึงวางแผนหนีไปแล้ว และพาเชลลีตัวจริงกลับมา ถ้าคุณไม่เชื่อฉัน คุณตรวจสอบการโทรจากแคนเบอร์รา...”

“ผมบอกคุณแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าไม่ให้พูดเรื่องนี้ขึ้นมาอีก?”

ฌอนปล่อยมือเธอ ดวงตาที่เคร่งขรึมของเขาฉายแววความเย็นชาออกมา

แคทเธอรีนขบฟัน “แต่มันน่าสงสัยนะคะ ตราบใดที่พวกคุณสืบ...”

“พอแล้ว ช่างมันเถอะ คุณเป็นคนขอให้ฌอนสืบเรื่องนี้ เขาเลยขังเชลลีเอาไว้ เพราะเหตุผลนี้ เชลลีถึงเสียชีวิต” เชสเตอร์พูดแทรกเธอขึ้นมาด้วยความไม่พอใจ

เมื่อก่อนนี้เชสเตอร์เคยมีความประทับใจที่ดีกับแคทเธอรีน ทว่า เพราะเธอมีส่วนเกี่ยวข้องในการเสียชีวิตของเชลลี ตอนนี้ฌอน เชสเตอร์ และร็อดนีย์ ต่างก็มีความสัมพันธ์ที่บาดหมางต่อกัน เรื่องนี้จึงทำให้เชสเตอร์อารมณ์เสียอย่างเลี่ยงไม่ได้

“ถ้าคุณไม่สนใจกับเรื่องน่าสงสัยพวกนี้ ฆาตกรที่อยู่เบื้องหลังก็จะถูกปล่อยให้ลอยนวล แชริตี้เองก็เป็นมนุษย์เหมือนกัน ถ้าเธอถูกใครสักคนใส่ร้ายเอา ชีวิตของเธอจะต้องพังไม่มีชิ้นดีไปทั้งอย่างนั้น ยังไงเธอก็เป็นแฟนเก่าของคุณนะเชสเตอร์...”

“สิ่งที่ทำให้ผมเสียใจและรู้สึกขยะแขยงมากที่สุด คือ การที่ผมเคยคบหากับผู้หญิงร้ายกาจคนนั้น” เชสเตอร์พูดตรง ๆ “เธอเป็นผู้หญิงร้ายกาจมาโดยตลอด”

แคทเธอรีนรู้สึกราวกับว่ากำลังจมลงไปในสระน้ำที่เย็นเยียบ

ทำไมคนเหล่านี้ถึงได้หัวแข็งกันนักนะ?

ในตอนนี้ เธอไม่อาจมองเห็นฌอนเสียด้วยซ้ำ

ความสัมพันธ์ของฌอนกับเธอดำเนินมาจนถึงจุดนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน?

ภายในห้องนั่งเล่น เชสเตอร์เตือนฌอนขึ้น “ช่วงนี้นายไม่เจอแคทเธอรีนน่าจะดีกว่า เพื่อตัวนายเอง พวกนายสองคนมีความเห็นไม่ตรงกันเสมอ แล้วก็จบลงด้วยการทะเลาะกัน อาการป่วยของนายแย่ลงทุกครั้งที่นายเจอเธอ”

“อืม”

ฌอนนวดขมับ

เธอน่าจะเป็นคนที่รู้สึกสบายใจมากขึ้นถ้าเธอไม่ได้เจอเขา ถึงอย่างไรเธอก็ไม่อยากพบเขาตั้งแต่แรก

...

วันอาทิตย์