คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 53

แคทเธอรีนกล่าวปฏิเสธ เพราะเธอยังคงโกรธกับเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ “ขอโทษนะคะ ฉันเป็นคนดูแลแมวของคุณ ไม่ใช่คุณ”

เธอเน้นหนักที่สองคำสุดท้าย ฌอนแสดงความเฉยเมินออกมา มุมปากของเขายกขึ้นเป็นรอยยิ้มที่ยากจะคาดเดา “นี่คือความรักที่คุณป่าวประกาศว่ามีต่อผมหรือเปล่า?”

“...”

โถ่เอ้ย!

‘ความรงความรักอะไร ฉันแค่อยากเป็นน้าของอีธานแค่นั้นแหละ! เข้าใจใหม่เสียด้วย!’

ด้วยความจนมุม เธอเปิดตู้เย็นเพื่อค้นเอาเกี๊ยวหวานอบที่เธอทำเอาไว้เมื่อคืนออกมา

เขาที่จับตาดูเงาของร่างบางที่อยู่หลังประตูกระจกบานเลื่อนก็โกรธเคืองไม่ต่างกัน

ไม่มีอะไรนอกเสียจากอาหารที่เธอทำให้เขาที่กระตุ้นความอยากอาหารของเขาได้อีกแล้ว บางทีเธออาจจะวางยาในอาหารที่เขากินตอนนี้ก็ได้

...

หลังจากหลังอาหารเช้าในช่วงเช้าของวันถัดไป

ฌอนเพิ่งติดกระดุมข้อมือเพื่อเตรียมพร้อมที่จะออกไปทำงาน เมื่อเขาสังเกตเห็นว่าแคทเธอรีนได้เปลี่ยนไปสวมเสื้อกันลมสีเบจ

ข้างในเป็นเสื้อเชิ้ตสีชมพูเข้มและแม็กซี่เดรสลายตารางกับกางเกงรัดรูป เธอดูเหมือนนักธุรกิจหญิงที่เก่งรอบด้าน ทว่าเครื่องแต่งกายเหล่านั้นกลับเน้นส่วนเว้าส่วนโค้งของเธอจนเห็นได้ชัด

ยิ่งไปกว่านั้นเธอยังแต่งหน้าอ่อน ๆ ต่างหูมุกห้อยอยู่ที่ติ่งหูของเธอ เขาพบว่าเป็นมันยากที่จะละสายตาไปจากผู้หญิงสวยคนนี้

อย่างไรก็ตาม ในเวลาไม่นานนักเขาก็ได้รู้ว่าเธอกำลังจะออกไปข้างนอก เธอไม่ได้แต่งตัวให้เขาดู

“จะออกไปเดทอีกแล้วเหรอ?” เสียงของเขาทุ้มต่ำลง เขาไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด

“เปล่าค่ะ ฉันจะออกไปทำงาน ฉันเพิ่งได้งานใหม่เมื่อวานนี้เอง ฉันจะกลับบ้านมาเตรียมอาหารและพาเจ้าฟัดจ์ไปเดินเล่นหลังจากนั้นนะคะ”

เขาไม่มีคำโต้แย้งใด ๆ กับเรื่องนั้น ทว่าเขาก็ไม่ได้ใส่ใจเรื่องงานของเธอ

“ไปแจกใบปลิวอีกแล้วเหรอ?”