คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 54

ด้วยสมองที่ปราศจากความเครียด แคทเธอรีนออกจากออฟฟิศและสตาร์ดรถเพื่อไปที่กรีนเมาน์เทน

ที่นี่เป็นย่านวิลล่าสุดหรูที่มีราคาแพงที่สุดในเมลเบิร์น ต้องเฉพาะคนที่มีฐานะร่ำรวยจริง ๆ เท่านั้นจึงจะสามารถซื้อสินทรัพย์ที่นี่ได้

รถของเธอถูกพนักงานรักษาความปลอดภัยเรียกให้จอดที่ทางเข้าวิลล่า ดังนั้นเธอจึงต้องเดินเข้าไป

ผู้ชายที่ดูอายุราว ๆ 30 ปี กำลังยืนอยู่ริมสระว่ายน้ำ เป็นผู้ชายร่างสูงโปร่งและมีดวงตาที่อ่อนโยน โดยเฉพาะชุดสูทสีดำที่ถูกสั่งตัดเป็นพิเศษดูเหมาะกับเขา

ด้วยความตกใจ เธอถามออกไปอย่างไม่มั่นใจ “คุณโลว์ยอนส์ หรือเปล่าคะ?”

“ครับ คุณเป็นนักออกแบบจากบริษัทของโจเซฟใช่ไหมครับ? คุณดูอายุเด็กกว่าที่ผมคิดเอาไว้” มีแววความประหลาดใจฉายแววออกมาจากดวงตาของเวสลีย์

ผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเขาในตอนนี้น่าจะเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดเท่าที่เขาเคยพบมาเมื่อกลับมาที่เมลเบิร์น คนอื่น ๆ อาจจะคิดว่าโจเซฟส่งผู้หญิงคนนี้มาอ่อยเขาก็ได้

แต่อย่างไรก็ตาม ความมุ่งมั่นตั้งใจในแววตาของเธอที่เผยออกมา ทำให้เห็นว่าเธอเป็นมืออาชีพอย่างแท้จริง

“ดิฉันเป็นรุ่นน้องของประธานทัลตันที่มหาวิทยาลัยค่ะ คุณโลว์ยอนส์คะ คุณสามารถเปลี่ยนตัวดิฉันได้ ถ้าคุณรู้สึกไม่พอใจหลังจากที่ได้พิจารณาผลงานออกแบบของดิฉันแล้ว ไม่ต้องเกรงใจเลยนะคะ”

การตอบกลับของแคทเธอรีนนั้นแสดงความใจเย็นทว่าสร้างความมั่นใจ “นอกจากนี้ดิฉันยังคิดว่าอายุไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับความสามารถค่ะ คุณเองก็ยังดูอายุไม่มากนี่คะ คุณโลว์ยอนส์”

เวสลีย์ยิ้ม “ผมคงเถียงอะไรไม่ได้”

เธอยื่นนามบัตรให้กับเขา

เขามองไปที่นามบัตรนั้น “แคทเธอรีน โจนส์ ชื่อนี้เหมือนเคยจะได้ยินนะครับ”

หญิงสาวรู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นผิดจังหวะ ด้วยเกรงว่าเขาอาจจะได้ยินเรื่องข่าวลือนั้น เธอตอบขึ้นในทันที “เป็นชื่อที่ค่อนข้างธรรมดามากค่ะ ถ้าคุณไม่รังเกียจ คุณโลว์ยอนส์สามารถบอกไอเดียของคุณที่ต้องการกับดิฉัน ขณะที่เราเดินชมรอบ ๆ วิลล่าได้นะคะ”

จากนั้นเขาก็นำทางและพาเธอเดินชมรอบ ๆ วิลล่าหลังใหญ่

นอกจากนี้ เขายังพูดถึงความต้องการของเขาที่อยากจะมีห้องออกกำลัง ห้องชมภาพยนตร์ สนามบาสเก็ตบอล และสระว่ายน้ำในร่ม