คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 573

เฟรยาพูดพึมพำ “เธอโกหกหรือเปล่า? เขาไม่ได้ทำจริง ๆ ...”

“เขาไม่ได้ทำ ถ้าฉันโกหกนะ ขอให้ฉันกลายเป็นหมูน้อยเลย” แคทเธอรีนสาบาน

แววตาของเฟรยาหม่นลงไปครู่หนึ่ง จากนั้น ราวกับเธอนึกเรื่องบางอย่างขึ้นมาได้ แล้วน้ำตาของเธอก็พรั่งพรูออกมา “เคธี่ ฉันกลัวมาก กลัวมากจริง ๆ เจ้าบ้าโทมัสนั่นพาคนบุกเข้ามาในบ้านฉัน ฉันขัดขืน แต่พวกมันก็ทำร้ายฉัน พวกมันบอกว่าพวกมันจะผลัดกันมีอะไรกับฉัน แล้วพวกมันก็วางยาฉัน ขอบคุณพระเจ้าที่เวสลีย์มา...”

“สารเลว หมอนั่นกล้าดียังไง...”

ความโกรธภายในหัวใจของแคทเธอรีนลุกโชนเมื่อเธอได้ฟัง

เธอคิดไม่ถึงเลยว่าแก๊งของโทมัสจะชั่วร้ายได้ถึงขนาดนี้

ถ้าเธอไม่บอกเวสลีย์ เฟรยาอาจจะตายไปแล้ว

มันเลวร้ายเกินไป

“ไม่เป็นไรแล้ว มันจบแล้วนะ” เธอข่มความโกรธเอาไว้เพื่อปลอบเฟรยา

เฟรยายังคงร้องไห้อยู่ในอ้อมแขนของเธอ ทว่าเพราะเธอถูกวางยา ใช้เวลาเพียงไม่นานก่อนที่เธอจะรู้สึกเวียนศีรษะแล้วหมดสติไป

เธอเพิ่งห่มผ้าให้เฟรยาเมื่อซาร่าพรวดพราดเข้ามาในห้องพักผู้ป่วยและคุกเข่าลงต่อหน้าเธออย่างแรง “แคทเธอรีน คุณลินช์ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษคุณแทนพี่ชายของฉันด้วย”

หน้าผากของเธอโขกกับพื้นอย่างแรง และในเวลาเพียงไม่นาน มันก็เปลี่ยนเป็นสีแดง

“ซาร่า ลุกขึ้นเถอะ” เมื่อเห็นภาพนี้ในตอนที่เขามาถึง ฌอนจึงรีบพยุงให้ซาร่าลุกขึ้น

ทว่าซาร่ากลับปฏิเสธที่จะลุก เธอพูดพลางสะอื้น “ฌอนนิค อย่าห้ามฉันค่ะ เป็นความผิดของพี่ชายฉัน”

“แค่นั้นก็พอแล้ว หน้าผากของคุณเพิ่งหายได้ไม่นาน คุณจะเจ็บอีกถ้าขืนคุณทำแบบนี้ต่อไป ผมไม่ยอมให้คุณคุกเข่า” ฌอนสั่งอย่างเฉียบขาด

“คุณลินช์รอดมาได้อย่างหวุดหวิด ถึงหัวของฉันจะแตก มันก็สมควรแล้วค่ะ” ซาร่าจับแขนของเขาและโถมตัวเขาหาอ้อมแขนของเขา “ฌอนนิค ฉันรู้สึกสงสารเธอจริง ๆ ค่ะ”