“เคธี่ ไม่นะ” เฟรยาเงยหน้าขึ้นและมองแคทเธอรีนอย่างวิงวอน “ฉันไม่อยากยุ่งกับเรื่องนี้และปล่อยให้ทุกคนรู้...”
“เฟรยา หยุดนะ เธอกล้าหาญได้มากกว่านั้นนะ”
แคทเธอรีนจ้องมองฌอน “พูดสิ ถ้าคุณทำได้ แล้วทำไมคุณถึงพูดออกมาไม่ได้?”
ฌอนปลดเนคไทออกด้วยความหงุดหงิด “แคทเธอรีน โจนส์ ถ้าเธอยังขืนเอาเรื่องกับเรื่องนี้ต่อไป ฉันจะห้ามไม่ให้หมอแองเจโลรักษาอาการป่วยพ่อของเธอ”
แคทเธอรีนรู้สึกเหมือนฟ้าผ่าลงกลางศีรษะของเธอ
เธอมองเฟรยา “เขาใช้เรื่องนั้นมาขู่เธอเหรอ?”
เฟรยาพูดอย่างขมขื่นใจ “เคธี่ เธอมีพ่อแค่คนเดียว ฉันไม่อยากให้เธอเสียท่านไป”
“ใช่ ทุกคนต่างรู้ดีว่าคุณพ่อสำคัญกับฉันมากแค่ไหน เพราะฉันมีท่านแค่เพียงคนเดียว นั่นคือเหตุผลที่ทำไมคุณถึงใช้ท่านมาขู่ฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า” แคทเธอรีนมองฌอนด้วยสายตาเย็นชา “ครั้งที่แล้ว ก็เพื่อชื่อเสียงของซาร่าที่ฉันประกาศว่าเราหย่ากัน แล้วผู้คนในอินเตอร์เน็ตก็ยังคงวิพากษ์วิจารณ์ฉันมาจนถึงทุกวันนี้ แล้วตอนนี้คุณก็กำลังข่มขู่ฉันให้ปล่อยคนสารเลวนั่นไป”
ฌอนกัดริมฝีปากบางของเขาเงียบ ๆ
แคทเธอรีนสูญเสียความอดทนของเธอไปจนหมดสิ้นและวิ่งไปผลักเขา “ฌอน ฮิลล์ ทำไมคุณถึงใจร้ายกับฉันได้ขนาดนี้? คุณยังมีความเป็นคนอยู่ไหม? เพื่อซาร่า คุณทำร้ายคนที่อยู่รอบตัวฉันรวมถึงฉันครั้งแล้วครั้งเล่า การได้พบเจอกับคุณเป็นความผิดพลาดที่ยิ่งใหญ่ของฉันเหลือเกิน”
เธอไม่อาจกลั้นน้ำเอาไว้ได้อีกแล้วขณะที่เธอทรุดลง
ฌอนรู้สึกจุกที่ในลำคอ ด้วยเหตุผลบางอย่าง หัวใจของเขารู้สึกราวกับถูกบีบ ซึ่งทำให้เขาหายใจไม่ออก
“เคธี่ อย่าร้องไห้ไปเลยนะ” เฟรยาพยายามลุกขึ้นไปปลอบเธอ ทว่าทันทีที่เธอขยับ เธอก็ตกลงมาจากเตียง
“เฟรยา ไม่ต้องขยับแล้ว” แคทเธอรีนรีบเข้าไปช่วยพยุงเธอ
“ฟังฉันนะ แค่สะสางมันซะ ไม่ต้องเอาเรื่องแล้ว ไม่ว่ายังไง… ฉันก็ไม่ได้ถูกข่มขืน” เฟรยาจับมือของเธอไปพลางฝืนยิ้ม
“ไม่” แคทเธอรีนส่ายหน้า “ถ้าคราวนี้โทมัส นีสัน ไม่ถูกตัดสินโทษจำคุก คราวหน้าเขาจะยิ่งก้าวล้ำเส้นยิ่งขึ้นไปอีก ฉันไม่อยากให้เธอยอมเพื่อฉัน ฉันอยากให้เขาเข้าคุก”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...