ปัง! ประตูถูกเตะให้เปิดออกทันที เลียมที่กำลังนั่งทำงานอยู่ตรงโต๊ะทำงานเงยหน้าขึ้นมอง ใช้เวลาเพียงไม่นานเขาก็สงบสติอารมณ์ได้เมื่อเห็นความอึมครึมที่ปรากฏอยู่บนใบหน้าของฌอน
“ประธานฮิลล์ มีเรื่อง...”
ฌอนต่อยหน้าเขาก่อนที่เขาจะทันได้พูดจบประโยค
เลียมไม่ทันได้ตั้งตัว มุมปากของเขาเริ่มมีเลือดไหลซึมออกมา
เลขาที่อยู่ข้างประตู รีบแอบโทรหารองประธาน
“ฌอน พี่อย่าคิดว่าผมจะกลัวพี่เพียงเพราะพี่มีอำนาจควบคุมฮิลล์ คอร์ปอเรชั่น ผมก็เป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวเหมือนกัน” เลียมตัวสั่นเพราะความโกรธ
“แกคิดไหมว่าทำไมฉันถึงต่อยแก?” ฌอนกระชากคอเสื้อของผู้ชายอีกคนอย่างแรง “แกหลอกฉันด้วยการโกหกเรื่องการตายของแคทเธอรีนเมื่อสามปีก่อน เลียม หมู่นี้ฉันใจดีกับแกเกินไปหรือเปล่า? คราวนั้นฉันก็ให้อภัยแกที่แกหลอกฉัน แต่ตอนนี้แกก็ทำมันอีกแล้ว”
เลียมกระตุกมุมปากขึ้นเป็นรอยยิ้มเย็นชา “พี่ยังมีหน้ามาพูดแบบนั้นได้อีก เมื่อสามปีก่อนพี่คงฆ่าคนไปแล้วถ้าผมไม่เข้าไปยุ่ง”
“ฉันกำลังรักษาเธอ แต่แกกลับช่วยเธอให้แกล้งตาย ทำไม? คราวนี้แกวางแผนจะทำอะไรอีก? เลียม แกชอบเธอหรือไง?”
ด้วยเหตุผลบางอย่าง เมื่อเขาคิดว่าน้องชายต่างพ่อมีความรู้สึกดีกับแคทเธอรีนก็ทำให้เขารู้สึกโมโหขึ้นมา เขารู้สึกอยากฆ่าผู้ชายคนนี้ในวินาทีนั้น
“จู่ ๆ ฉันก็นึกขึ้นมาได้ว่าช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาแกมักจะบินไปต่างประเทศอยู่บ่อย ๆ แกแอบไปเจอเธอใช่ไหม?”
“รักษาเธออย่างนั้นเหรอ?” เลียมจ้องมองเขา “พี่ไม่ละอายแก่ใจบ้างเลยเหรอ? พี่รู้ไหมว่าสภาพเธอเป็นยังไงตอนที่ผมช่วยเธอออกจากโรงพยาบาล? เธอไม่มีสติจนผมจำเธอไม่ได้ด้วยซ้ำ ผมเลยพาเธอไปเธอไปตรวจกับแพทย์ท่านอื่น และผลตรวจออกมาว่าสภาพจิตใจของเธอไม่ปกติเพราะเธอทานยาทางจิตเวชเกินขนาด ในที่สุดอาการของเธอก็ดีขึ้นหลังจากที่ใช้เวลารักษาไปครึ่งปี หมอบอกว่าเธอไม่ได้ป่วย พี่ก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าคนปกติสามารถเป็นบ้าได้หลังจากกินยาทางจิตเวชเกินขนาด? เธอคงจะเป็นบ้าไปจริง ๆ ถ้าปล่อยทิ้งไว้นานจนเกินไป”
เรื่องนี้ทำให้ฌอนแปลกใจ “เป็นไปไม่ได้ แกโกหกฉันอีกแล้ว แกไม่เคยพูดความจริง”
เขาไม่เชื่อว่าซาร่าจะโกหกเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...