คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 620

จากนั้นซาร่าก็จะเป็นคนโกหกฌอนเรื่องอาการซึมเศร้าของแคทเธอรีน ขณะเดียวกันเธอก็เป็นคนเกลี้ยกล่อมให้เขาส่งผู้หญิงคนนั้นไปที่โรงพยาบาลจิตเวช

ถ้าแคทเธอรีนไม่ ‘เสียชีวิต’ ไปเมื่อสามปีก่อน เขาคงจะส่งเธอกลับไปที่โรงพยาบาลจิตเวชและนั่นจะเป็นการทำให้เธอกลายเป็นบ้าไปจริง ๆ

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ก็เพียงพอที่จะทำให้เขาสั่นไปทั้งร่าง

“เป็นอะไรไปคะ? ทำไมคุณมองฉันแบบนั้น?” ซาร่ารู้สึกไม่สบายใจกับสายตาที่จ้องมองมาของเขา

“ซาร่า เมื่อสามปีก่อน แคทเธอรีนเป็นโรคซึมศร้าจริง ๆ เหรอ?” จู่ ๆ เขาก็มองเธอด้วยสายตาจริงจัง

ผู้หญิงคนนั้นรู้สึกหงุดหงิดทว่าเธอยังคงนิ่งอยู่ “คุณไม่เชื่อฉันเหรอคะ?”

ฌอนหลุบสายตาลงมองพื้น “ไม่ใช่อย่างนั้น ผมแค่… ผมแค่คิดว่าเธอดูปกติดี ไม่เหมือนคนที่เคยป่วยมาก่อน ความจริงแล้วผมจำไม่ได้เลยว่าเคยไปดูเธอหลังจากที่ส่งเธอไปโรงพยาบาลจิตเวชแล้ว”

ริมฝีปากของเธอขยับ “จริง ๆ แล้ว ตอนที่เธอไปที่โรงพยาบาลเมื่อสามปีก่อน ฉันคิดจะตรวจดูอาการของเธอให้ละเอียด แต่ฉันไม่กล้าเข้าใกล้เธอหลังจากที่เธอสาดน้ำร้อนใส่ฉัน ฉันบอกคุณชัดเจนไม่ได้ว่าเธอเป็นโรคซึมเศร้าจริง ๆ ไหม แต่เธอมีอาการถูกต้อง ฉันมั่นใจว่าเจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาลจิตเวชคงไม่พาเธอไป เว้นแต่ว่าพวกเขาจะแน่ใจในอาการป่วยของเธอ เรื่องนี้ไม่ได้ขึ้นอยู่กับฉันเท่านั้นนะคะ”

ฌอนเงียบไปหลังจากนั้น

ซาร่ารู้สึกโล่งใจในที่สุด เมื่อเห็นว่าเขาเชื่อ

ทว่าเธอก็ต้องระวังตัวให้มากขึ้นหลังจากถูกถามคำถามนี้ขึ้นมากะทันหัน “นอกจากนั้นนะคะ ไม่มีใครที่ป่วยทางจิตแล้วจะยอมรับว่าป่วยหรอกค่ะ คุณก็เป็นแบบนั้น...”

“เอาล่ะ ทานอาหารเถอะ” ฌอนพูดขัดจังหวะขึ้น

“ได้ค่ะ ฉันจะไปเอาสเต็กมานะคะ”

ในเวลาเพียงไม่นาน เธอก็ออกมาจากห้องครัวอีกครั้ง เธอใช้ความพยายามเป็นอย่างมากในการทำอาหาร แม้กระทั่งการตกแต่งจานด้วยแครอท