“ฉันไม่รู้ว่าคุณทำแบบนี้เพื่อฉัน ขอโทษนะคะ”
ซาร่ารู้สึกซาบซึ้งทว่าก็ผิดหวัง
ในความเป็นจริงแล้ว เธอรู้สึกโกรธ
เธอไม่เคยคาดคิดเลยว่าการตัดสินใจของเธอเมื่อสามปีก่อน ที่บีบบังคับให้แคทเธอรีนบอกต่อหน้าสาธารณชนว่าเธอหย่ากับฌอนแล้ว สุดท้ายจะย้อนกลับมาแว้งกัดเธอเอง
“แล้ว… เธอจะใช้เรื่องนี้มาขู่คุณอีกหรือเปล่าคะ? งั้นเธอจะหย่ากับคุณจริง ๆ หรือเปล่า?” จู่ ๆ น้ำตาก็ไหลลงมาอาบแก้มเธอ “เรารู้จักกันมามากกว่า 20 ปี และเราก็อยู่ด้วยกันมามากกว่าสิบปี เมื่อไรฉันจะได้… แต่งงานกับคุณสักทีล่ะคะ?”
“ผมจะพยายามหย่ากับเธอให้ได้” ฌอนส่งกระดาษทิชชู่ให้เธอด้วยความรู้สึกผิด “ผมวางแผนเอาไว้แล้ว คุณไม่ต้องคิดมาก”
“ตกลงค่ะ อ๋อ ใช่ วันนี้เป็นที่โรงพยาบาล… เป็นยังไงบ้างคะ?” เธอถามขึ้นมาเบา ๆ
ยาเอลรู้ว่าต้องปลีกตัวออกมา
ใบหน้าหล่อเหลาของเขาหม่นลงในไม่กี่วินาทีเมื่อเขาก้มหน้าลง “ผมทานยาอยู่”
“ดีแล้วค่ะ” ความรู้สึกดีใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของซาร่า
เขาทานอาหารต่ออีกไม่กี่คำก่อนจะขึ้นไปข้างบน
เธอกัดฟันแน่นเมื่อมองสเต็กชิ้นใหญ่ที่เหลืออยู่
...
วันต่อมา
ที่ฮัดสัน คอร์ปอเรชั่น
แคทเธอรีนเดินผ่านทางเข้าหลักเข้ามาในชุดสูทเรียบร้อย เธอเคาะโต๊ะตรงแผนกต้อนรับเมื่อเดินผ่าน พนักงานต้อนรับคนเมื่อวานตัวสั่นเมื่อเธอเงยหน้าขึ้น “ท่านประธานโจนส์”
“เธอจำหน้าฉันได้หรือยัง? ฉันหวังว่าคราวหน้าฉันไม่ต้องนัดหมายก่อนจะมานะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...