ความเงียบสงัดปกคลุมภายในห้องประชุม จากน้ำเสียงของฌอน ฟังดูเหมือนเขาจะให้ความเกรงใจกับแคทเธอรีนเป็นพิเศษ เป็นเพราะเธอเป็นภรรยาเก่าของเขาอย่างนั้นเหรอ?
นอกจากนี้ วิธีที่เธอพูดกับเขาดูเหมือนยังคงมีอะไรบางอย่างระหว่างพวกเขา
ภายในเวลาไม่กี่นาที พวกผู้ถือหุ้นก็เริ่มรู้สึกหงุดหงิดและเสียใจที่ช่วยปกป้องซาร่า
โอ๊ย ไม่นะ คงแย่มากถ้าพวกเขาถูกพาไปหาฌอนเพื่อ ‘คุย’
ผู้อำนวยการเออร์ไวน์ไอแห้ง ๆ ออกมา “อืม… เราเคารพการตัดสินใจของประธานฮิลล์”
“ใช่แล้ว พวกเราเห็นด้วยกับทุกอย่างที่ประธานฮิลล์พูด” คนอื่น ๆ ตอบกลับพลางพยักหน้ารับทันที
ซาร่าเปลี่ยนเป็นหน้าซีดทันที เธออุตส่าห์รออยู่หน้าประตูเพื่อดูแคทเธอรีนถูกทำให้ขายหน้า ทว่าตอนนี้ดูเหมือนเธอจะเป็นคนที่รู้สึกขายหน้าแทน
“ทำไมเธอถึงยังอยู่ที่นี่อีก?” จู่ ๆ แคทเธอรีนก็หันกลับมาโบกโทรศัพท์ให้ผู้หญิงคนนั้น “เธอไม่ได้ยินที่ฌอนพูดเหรอ? รีบไปเก็บของของเธอซะ ฉันไม่อยากเห็นเธอในบริษัทของฉันจริง ๆ”
“...”
ซาร่าโกรธแค้นมาก ดวงตาของเธอคลอหน่วยไปด้วยน้ำตา ทว่าเธอก้มหน้าลงแล้วเดินออกไปทันที
พวกผู้ถือหุ้นทำอะไรไม่ถูก ทั้งหมดเป็นความผิดของประธานฮิลล์ที่เอาภรรยาเก่าและแฟนคนปัจจุบันมาอยู่ในที่เดียวกัน
“เอาล่ะ กลับมาที่เรื่องธุรกิจ” สีหน้าจริงจังปรากฏขึ้นบนใบหน้าของแคทเธอรีน “นั่นมันเรื่องอะไรกัน? ‘เราเคารพการตัดสินใจของประธานฮิลล์’ อย่างนั้นเหรอ? เขามีความเกี่ยวข้องอะไรกับบริษัทนี้? ถ้าพวกคุณทุกคนชอบประจบสอพลอกันนัก งั้นก็ลาออกแล้วไปทำงานให้เขาเดี๋ยวนี้”
เธอตบโต๊ะ ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่แยแส “จำเอาไว้ว่าคุณแม่ของฉันสร้างบริษัทนี้ขึ้นมา และเธอคือ โจนส์ ถ้าคุณยอมรับเรื่องนั้นไม่ได้ ก็แค่ลาออก แล้วไปมีความสุขกับการรับโบนัสประจำปีที่บ้าน ลูกชาย ลูกสาว และบรรดาญาติพี่น้องของคุณที่ทำงานอยู่ที่นี่ก็เก็บข้าวของไปกับคุณด้วยเลย”
...
ในที่สุดการประชุมก็เสร็จสิ้นลง
ฮาร์วีย์มองแคทเธอรีนด้วยความเคารพ “ท่านประธานโจนส์ครับ เมื่อสักครู่นี้ คุณน่าประทับใจจริง ๆ ครับ เมื่อก่อนตอนที่คุณบริหารงาน คุณยังแสดงความเคารพต่อผู้ถือหุ้นเป็นอย่างมาก แต่ก่อนหน้านี้ ท่าทางมีอำนาจของคุณตอกย้ำพวกเขา ว่าจริง ๆ แล้วใครเป็นเจ้านาย คุณเจ๋งสุด ๆ ไปเลย”
เธอพูดไม่ออกด้วยคำพูดของเขาก่อนจะกระแอมออกมาเบา ๆ “คนเราเปลี่ยนกันได้ ฉันเคยให้ความเคารพพวกเขา และปฏิบัติต่อพวกเขาในฐานะผู้อาวุโสและในฐานะสหายที่สู้ฟันฝ่าอุปสรรคเคียงข้างฉันมา แต่ฉันรู้แก่ใจแล้วว่าความรู้สึกนั้นไม่เหมือนกัน คนพวกนั้นสนใจแต่ผลกำไรและผลประโยชน์ส่วนตัวเท่านั้น”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...