“คุณจะไม่เสียผมไป”
ฌอนลอบถอนหายใจ
หลังจากที่ให้คนขับรถไปส่งซาร่ากลับวิลล่า ฌอนจึงไปที่บริษัท
เขาทำงานล่าช้าไปมากในช่วงที่เขาเข้ารับการรักษาตัวที่โรงพยาบาล
เมื่อเขากำลังจะลงจากรถ เขาก็ได้รับโทรศัพท์จากตำรวจ “ประธานฮิลล์ ขออภัย แต่รูปการมีการเปลี่ยนแปลง ช่วยมาที่สถานีตำรวจด้วย”
...
หนึ่งชั่วโมงต่อมา
ฌอนไปถึงยังสถานีตำรวจ
บนเก้าอี้ด้านนอกสถานีตำรวจ แคทเธอรีนเล่นเกมจบไปแล้วหนึ่งตา เธอไม่ได้แต่งหน้าใบหน้าของเธอจึงเปลือยเปล่า ผมของเธอถูกมัดเป็นมวยผม เผยให้เห็นใบหน้าสวยหมดจดของเธอ เธอดูราวกับนักศึกษามหาวิยาลัยที่บริสุทธิ์ไร้เดียงสา
ทว่าฌอนยังจำได้ว่าเธอคุ้มคลั่งคว้าพวงมาลัยแถมยังจับส่วนอ่อนไหวของเขาอีกด้วย...
ให้ตายเถอะ เขาเจ็บอยู่ตั้งหลายวัน
“สวัสดีค่ะ! เร็วจังเลยนะคะ เราได้พบกันอีกแล้ว” แคทเธอรีนโบกมือให้ขณะที่ยิ้มออกมา
“เธอทำอะไร?” ฌอนก้าวยาว ๆ เข้ามา
ตำรวจเล่นเสียงที่บันทึกเอาไว้ เป็นส่วนหนึ่งของบทสนทนาจากตอนที่พวกเขาทะเลาะกันบนรถถูกเล่นอยู่
ใบหน้าของฌอนกลายเป็นซีดเผือด ผู้หญิงคนนั้นทำถึงขนาดบันทึกช่วงเวลานั้นเอาไว้
เจ้าหน้าที่ตำรวจพูดขึ้น “ขอโทษนะประธานฮิลล์ ผมแค่อยากจะบอกคุณว่าบันทึกนี้เป็นหลักฐานว่าคุณจงใจลักพาและกักขังคุณโจนส์ เรื่องที่คุณโจนส์คว้าพวงมาลัยของคุณสามารถคิดว่าเป็นการป้องกันตัวได้และไม่ใช่ความผิดทางอาญา”
“...”
“ในทางกลับกัน ฉันฟ้องคุณที่พยายามลักพาตัวฉันได้ด้วย” แคทเธอรีนยิ้มกว้างจนเห็นฟันขาวของเธอ “เอ่อ ฉันยังแจ้งความว่าคุณโยนของออกจากหน้าต่างขณะที่กำลังขับรถอีกด้วย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...