คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 661

“ฌอน ฮิลล์ ปล่อยฉันนะ”

แคทเธอรีนทุบหลังเขาอย่างแรง

ทว่าฌอนก็ทำราวกับเขาไม่ได้ยินเธอ เขาอุ้มเธอไปที่ลานจอดรถ เมื่อเขาเปิดประตูรถยนต์แล้วจึงโยนเธอเข้าไป

“ฌอน คุณจะทำอะไรของคุณ?” แคทเธอรีนลุกขึ้น ฌอนใช้มือข้างหนึ่งกดไหล่ของเธอเอาไว้จากนั้นใช้มืออีกข้างฉีกเสื้อของเธอออก

แคทเธอรีนอึ้งไป “ฌอน คุณมันบ้าไปแล้ว คุณไม่รักซาร่าหรือไง? คุณแน่ใจเหรอว่าอยากนอกใจเธอครั้งแล้วครั้งเล่า?”

ทว่าในตอนนั้น ฌอนโกรธมากจนไม่ฟังคำพูดของเธอเลย

“คุณไม่ได้บอกว่าคุณเกลียดฉันเพราะฉันสกปรกเหรอคะ? คุณรู้สึกว่าฉันน่าขยะแขยงไม่ใช่เหรอ? ถ้าอย่างนั้น ฉันจะไม่ยิ่งทำให้คุณขยะแขยงเหรอคะ?”

“...”

...

เวลา 23:00 น.

รถยนต์คันสีดำจอดอยู่ที่จอดรถของสถาบันเฮคเกตต์

ฌอนปรายตามองไปที่เบาะหลัง แคทเธอรีนหลับสนิทติดอยู่ตรงหน้าต่าง

ด้วยเรือนผมเป็นลอนคลื่นที่ระบ่า หญิงสาวขยี้ตาเมื่อเขาเปิดไฟในรถ แสงสลัวที่กระทบลงบนใบหน้าเรียวเล็กทำให้เธอดูมีเสน่ห์จนไม่มีผู้ชายคนไหนต้านทานได้

เสื้อสูทตัวใหญ่ของเขาคลุมร่างเล็กและบอบบางของเธอเอาไว้ ทำให้เธอยิ่งดูน่ารักมากขึ้นไปอีก

มือของฌอนกำพวงมาลัยแน่นถึงเขาจะไม่อยากให้เป็นแบบนั้น

หากยาส่งผลต่อการตัดสินใจของเขาให้มาหาเธอเมื่อคืนนี้ แล้วค่ำคืนนี้ล่ะ? คืนนี้เขามีสติครบถ้วนสมบูรณ์ ในตอนแรกเขาโกรธและอยากสอนบทเรียนให้เธอกลัว ทว่าด้วยเหตุผลบางอย่างที่ทำให้เขาควบคุมตัวเองไม่ได้ตลอดทาง

เมื่อพวกเขาทั้งคู่ได้อยู่ด้วยกัน ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปตามธรรมชาติจนเขา… อยากปล่อยตัวปล่อยใจหลงระเริงไปกับมัน

เขาไม่รู้ว่าเขาเป็นแบบนี้ได้อย่างไร

ผู้หญิงคนนั้นพลิกตัวอยู่บนเตียงแล้วกอดหมอนพลางเตะรองเท้าของเธอออก เผยให้เห็นเท้าขาวราวกับหิมะและข้อเท้าบอบบาง ยาทาเล็บสีไวน์แดงบนนิ้วเท้าของเธอน่ามอง

ฌอนแทบอยากจะจุมพิตลงบนหลังเท้าของเธอ

ทว่า เมื่อความคิดนั้นผุดขึ้นมา เขาก็รู้สึกตกใจ

ให้ตายเถอะ เขาคิดอะไรอยู่? เขาทำตัวเหมือนชายชู้ที่เลวทราม

จากนั้นเขาจึงห่มผ้าห่มให้เธออย่างแผ่วเบาก่อนที่เขาจะปิดประตูตามหลังเมื่อเขาออกมา

เมื่อประตูถูกปิดลง แคทเธอรีนที่นอนอยู่บนเตียงก็ลืมตาขึ้นมาทันที ดวงตาของเธอฉายแววเย็นชาและเยาะเย้ยออกมา

‘ฌอน ฮิลล์ ฉันจะค่อย ๆ ลากคุณลงนรกช้า ๆ’

‘ฉันจะให้คุณได้ลิ้มรสชาติความเจ็บปวดที่ฉันเคยพบเจอ’

...