คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 68

“เยี่ยมไปเลย ในเมื่อเธอรู้ตัวแล้ว ฉันจะไม่อ้อมค้อมเลยแล้วกัน” แองเจล่าเชิดหน้าขึ้นด้วยท่าทางเย่อหยิ่ง “เธออยู่ห่าง ๆ ฌอนเอาไว้จะดีกว่า เขาไม่ใช่คนที่เธอจะมายั่วยวนได้”

“จะเกิดอะไรขึ้นถ้าฉันไม่ยอมอยู่ห่างจากเขาล่ะ?” แคทเธอรีนถามออกไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น “ทั้ง ๆ ที่เธอก็ชอบเขา แต่เขากลับทำกับเธอเหมือนน้องสาวของเขาเท่านั้น”

แองเจล่ายังคงไม่รู้สึกรู้สาอะไร “แล้วอย่างไร? สำหรับคนที่มาจากตระกูลเก่าแก่อย่างฌอน พวกเขาเคร่งครัดในเรื่องการแต่งงานกับคนที่เหมาะสมกับสถานะทางสังคมของพวกเขา ฉันจะบอกความจริงเธอให้นะ เธอยังไม่รู้จักเขาดีพอ สมาชิกในตระกูลของเขาไม่มีทางยอมรับเธอ เพราะเธอไม่เหมาะสมกับเขาตอนนี้เขาก็เห็นเธอเป็นแค่ของเล่น ครอบครัวของเขาจะสูบเลือดสูบเนื้อเธอ”

เธอแสดงความดูถูกด้วยคำพูดที่เหน็บแหนม และในเวลาต่อมาก็แสดงท่าทางสะใจออกมา

ด้วยเหตุผลบางอย่างที่ทำให้แคทเธอรีนรู้สึกไม่พอใจกับคำพูดของเธอ ทว่าเธอไม่คิดว่าเรื่องแบบนั้นจะเป็นเรื่องจริง อย่างไรเสียทะเบียนสมรสเป็นเครื่องยืนยันที่ดีที่สุดในตอนนี้

หลังจากที่แคทเธอรีนออกจากอาคารหลัก ในไม่ช้าเธอก็ได้พบกับเฟรยา

“ดูเครื่องดื่มที่ฉันเตรียมเอาไว้สิ ฉันจะหาคนไปชวนเขาให้ดื่มจนเมา ถ้าเขายังไม่เมาอีก ฉันจะใช้วิธีที่รุนแรงกว่าเดิมด้วยการให้เขากินสิ่งนี้ จำเอาไว้นะ ยานี้จะออกฤทธิ์สองชั่วโมงหลังจากที่เขากินเข้าไป”

เฟรยายัดบางสิ่งบางอย่างใส่มือของเธอ

แคทเธอรีนรู้สึกกลัวมาก “จะมีผลข้างเคียงหรือเปล่า?”

“ทำไมเธอยังกังวลเรื่องวิธีที่ฉันใช้ด้วย? มันจะไม่ส่งผลต่อสุขภาพของเขาแน่นอน” มันจะทำให้บางอย่างในร่างกายของเขาแข็งขึ้น

อย่างไรก็ตาม เฟรยาเก็บคำพูดสุดท้ายไว้ในใจโดยไม่พูดมันออกมา

“ถ้าเขารู้เรื่องนี้ล่ะ เขาจะต้องโกรธแน่ ๆ” แคทเธอรีนรู้สึกกลัว

“ทำไมเขาจะต้องโกรธด้วย? ถ้าฉันเป็นผู้ชายที่ตื่นขึ้นมาแล้วพบสาวสวยนอนอยู่ข้าง ๆ ฉันในตอนเช้าตรู่นะ ฉันคงรู้สึกดีแน่ ๆ ฌอนก็เป็นผู้ชายปกติธรรมดาทั่ว ๆ ไปเหมือนกันนะ”

แคทเธอรีนรู้สึกกำลังโดนเกลี้ยกล่อมด้วยคำพูดของเธอ

หลังจากนั้นไม่นาน ฌอนก็กลับออกมา

เมื่อฌอนมาถึงที่ทางเข้า ก็มีชายแปลกหน้ามาตามตอแยเขา “คุณฮิลล์ครับ ชื่อเสียงของคุณเป็นที่เลื่องลือ จริง ๆ แล้วผมอยากจะรู้จักคุณมานานแล้ว ขอผมดื่มอวยพรให้คุณนะครับ”

“คุณดื่มเองเถอะ ผมไม่ชอบ” เพราะเคยเจอคนประเภทเขาบ่อย ๆ ตั้งแต่ยังเด็ก ฌอนจึงเลี่ยงออกมาจากเขา

“อ้าว นี่คุณกำลังไม่ให้เกียรติผมนะ!”

“ผมไม่สนใจ” ฌอนยกขาขึ้นไขว่ห้างพลางจิบกาแฟด้วยท่าทางสบายใจ เขาดูถูกพวกผู้ประกอบการที่ทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยของเขาในตอนนั้น

แคทเธอรีนกะพริบตามอง “คุณอยากให้ฉันรินเครื่องดื่มให้คุณไหมคะ? เครื่องดื่มที่นี่ดูเหมือนจะรสชาติดีนะคะ”

“ถ้าคุณอยากดื่มก็เชิญเลย แต่คุณจะต้องเดินกลับบ้านเองนะ ถ้าคุณเมาแล้วทำอะไรบ้า ๆ ออกไป”

หลังจากที่นั่งลงเงียบ ๆ ในไม่ช้าแคทเธอรีนก็ลุกขึ้นยืนอีกครั้ง “ถ้าอย่างนั้นฉันไปเอาอาหารมาให้ดีไหมคะ? คืนนี้คุณยังไม่ได้ทานอะไรเลย”

“ไม่ต้อง” เขาไม่สนใจอาหารอย่างอื่นนอกเสียจากเป็นอาหารที่เธอทำ

“ไม่ได้นะคะ อาหารให้พลังงานกับร่างกายของมนุษย์ คุณต้องทานอะไรบ้างแม้ว่าคุณจะไม่อยากทานก็เถอะ ถ้าคุณหิวจะทำอย่างไรคะ? มันจะทำให้ฉันเป็นห่วงคุณไปด้วย” ด้วยเหตุนั้นเธอจึงออกไปนำผลไม้และอาหารมา

เธอแอบใส่ยาลงไปในอาหาร เมื่อเธอกลับมา เธอวางอาหารไว้ตรงหน้าของฌอน จากนั้นเธอจึงจิ้มแกะย่างชิ้นหนึ่งมาจ่อที่ใกล้ปากของเขา

เพราะเป็นครั้งแรกที่เธอทำเรื่องไม่ดีแบบนี้ เธอจึงรู้สึกไม่สบายใจ เมื่อของเธอสั่นเทาโดยเฉพาะเมื่อดวงตาสีเข้มของฌอนจับจ้องมาที่ใบหน้าของเธอ

เธอสาบานกับตัวเองว่าจะยอมแพ้ถ้าฌอนไม่กิน