คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 69

หลังจากนั้นไม่นาน ฌอนก็ก้มลงรับประทานอาหารที่แคทเธอรีนป้อนให้

“ป้อนผมอีกสิ”

แคทเธอรีนปิดปากเงียบ

นี่เขาไม่มีมือเหรอ? ทำไมเขาต้องสั่งให้เธอป้อนอาหารให้เขาด้วย?

ถึงอย่างนั้น เธอก็ป้อนอาหารให้เขาจนหมดจานเพราะเธอรู้สึกผิด

ฌอนลุกขึ้นทันทีหลังจากที่รับประทานอาหารเสร็จแล้ว “กลับบ้านกันเถอะ”

แคทเธอรีนพูดอะไรไม่ออก “เราจะกลับบ้านกันตอนนี้เลยหรือคะ?”

ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา 20:00 น. ด้วยซ้ำ ถ้าพวกเขากลับไปตอนนี้ เธอจะต้องเป็นคนแรกที่ถูกเขาสงสัยในเวลาต่อมาอย่างแน่นอน

“อืม ถ้าไม่กลับคุณก็อยู่ที่นี่มันทั้งคืนไปเลย”

ความจริงแล้วเขามาที่นี่ตามมารยาทเท่านั้น เมื่อลองคิดดี ๆ แล้ว เขาก็แค่มาเพราะเห็นแก่นายท่านแฮริสันเท่านั้น เขารู้สึกว่ามันเสียเวลาที่ต้องปะปนกับคนอื่น

เมื่อเห็นว่าเขายังคงดึงดันที่จะกลับ แคทเธอรีนก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกเสียจากกลับไปกับเขาด้วย

หลังจากที่พวกเขาขึ้นรถแล้ว เธอส่งของขวัญที่เธอได้รับจากนายท่านแฮริสันมาให้กับเขา

“เก็บไว้” ฌอนเอ่ยขึ้นเบา ๆ

“แต่มันแพงค่ะ ฉันไม่คิดว่าฉันควรจะเก็บมัน...”

“มันราคาแพงแค่กับคุณเท่านั้น” ฌอนยิ้มออกมา

เห็นได้ชัดว่าเธอถูกเยาะเย้ยเพราะยากจน

เธอลดสายตาลงต่ำ รู้สึกหวาดกลัวเมื่อรู้ว่าพายุกำลังจะเกิดขึ้น

เมื่อพวกเขาไปถึงยังเจไดต์ เบย์ เธอลอบมองแผ่นหลังของฌอนด้วยความรู้สึกผิดและไม่สบายใจ

‘ขอโทษนะคะฌอน ในอนาคตฉันจะดูแลคุณเป็นอย่างดี คืนนี้แค่เชื่อฟังฉันก็พอนะคะ’