คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 72

“เธอคิดมากไปเอง”

เธอพูดด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น แคทเธอรีนเล่าถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ความรู้สึกผิดถาโถมเข้าใส่เฟรยา “ขอโทษนะเคธี่ ฉันคงจะคิดไม่ถึง...”

“ทั้ง ๆ ที่เขาไม่ได้ชอบฉันเลย ฉันไม่ควรจะไปบังคับเขาแบบนั้น ยิ่งไปกว่านั้นฉันอยู่กับเขาเพราะเห็นแก่ผลประโยชน์ของตัวเอง เฟรยา เธอคิดบ้างไหมว่าฉันไม่ควรแต่งงานกับฌอนเพื่อแก้แค้นอีธาน?”

ในตอนนั้นเอง แคทเธอรีนรู้สึกสับสนไปหมด

เฟรยาถอนหายใจออกมา “เธอเลือกที่จะเดินทางนี้แล้วนะ เธอจะทำอะไรได้อีกในเมื่อเรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้ว? เธอจะหยุดเพียงแค่นี้แล้วหย่ากับเขาเลยไหม”

แคทเธอรีนยังคงเงียบ

‘นั่นสิ ฉันควรจะหย่ากับเขาใช่ไหม?’

เธอลุกขึ้นเมื่อวางสายแล้ว ประตูห้องนอนใหญ่ถูกเปิดทิ้งเอาไว้ เธอสังเกตเห็นว่าฌอนได้ออกไปแล้ว

เธอถอนหายใจออกมา หลังจากเกิดเหตุการณ์นั้นขึ้น ดูเหมือนว่าเขาจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ซึ่งสร้างความเครียดให้กับเธอ

เธอทำบะหมี่ทานง่าย ๆ หลังจากที่เธอรับประทานอาหารเสร็จแล้ว เธอก็ได้รับโทรศัพท์จากโจเซฟ “แคทเธอรีน เธอร่างแบบบ้านพักของประธานโลว์ยอนส์เสร็จหรือยัง?”

“เรียบร้อยแล้วค่ะ”

“ดีมาก นำแบบร่างมาที่โกลเด้น คอร์ปอเรชั่น และมาคุยกับเขา เขาอยากจะเร่งรัดมัน”

“ได้ค่ะ”

เธอไม่กล้าอู้งาน เธอรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างรวดเร็วและเดินทางไปยังโกลเด้น คอร์ปอเรชั่น

...

ออฟฟิศตั้งอยู่ในเขตรักษาสิ่งแวดล้อมที่พัฒนาขึ้นมาใหม่ในเมลเบิร์น และรายล้อมด้วยอาคารสูงตระหง่าน

เมื่อแคทเธอรีนบอกตำแหน่งของเธอกับพนักงานต้อนรับของบริษัท พนักงานต้อนรับจึงอนุญาตให้เธอขึ้นไปได้ทันที

เมื่อเธอกำลังรอลิฟต์อยู่ ก็มีคนเดินออกมาจากลิฟต์ มองจากด้านหลัง เธอดูเหมือนเป็นแม่ของอีธาน ซอนย่า โลว์ยอนส์

ซอนย่าไม่ได้สังเกตเห็นเธอ เธอมุ่งหน้าไปยังประตูหลักพร้อมกับกระเป๋าของเธอ

แคทเธอรีนนิ่งอึ้งไป ในช่วงสองวันที่ผ่านมา เธอรู้สึกเหนื่อยล้าทั้งร่างกายและจิตใจ แน่นอนที่เธอดูซีดเซียว

ก่อนที่เธอจะออกจากบ้าน เธอแต่งหน้ามาบ้างแล้ว เธอคิดไม่ถึงว่าเวสลีย์จะสังเกตเห็นความซีดเซียวของเธอ

“เปล่าค่ะ เมื่อไม่นานมานี้ดิฉันนอนไม่ค่อยหลับค่ะ”

เวสลีย์คิดว่าเธอนอนไม่หลับเพราะเสียใจในเรื่องของอีธานและรีเบคก้าที่กำลังจะแต่งงานกัน ลึก ๆ แล้ว เขาอดที่จะสงสารเธอไม่ได้

หลังจากนั้นไม่นาน มีบางสิ่งบางอย่างผุดขึ้นมาในความคิดของเขา เขาลืมเก็บการ์ดเชิญที่พี่สาวของเขาเพิ่งนำมาให้เมื่อสักครู่นี้

อย่างไรก็ตาม มันช้าไปแล้ว แคทเธอรีนจ้องไปที่การ์ดเชิญที่มีคำว่า ‘งานแต่งงานของอีธาน โลว์ & รีเบคก้า โจนส์’ ที่เขียนอยู่บนนั้น

เธอหรี่ตาลงและยิ้มออกมาน้อย ๆ “คุณโลว์ยอนส์คะ คุณรู้จักกับตระกูลโลว์และตระกูลโจนส์ดด้วยหรือคะ?”

เวสลีย์เก็บการ์ดเชิญเอาไว้ จากนั้นเขาก็กระแอมขึ้นเบา ๆ “เขาเป็นญาติห่าง ๆ ของผมเอง”

เขากังวลว่าแคทเธอรีนจะรู้ว่าเขาเป็นน้าของอีธาน ซึ่งอาจจะทำให้เกิดความขัดแย้งได้