“เลิกหลอกลวงสักที! คุณบอกเพื่อนบ้านว่าฟัดจ์ท้อง ตอนที่ฉันไปหาสัตวแพทย์เพื่อถามเกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉันรู้มาว่าเธอกำลังจะคลอดในเร็ว ๆ นี้ เธออาเจียนเพราะท้อง ไม่ใช่เพราะอาหารที่ฉันให้”
แคทเธอรีนยิ่งโกรธมากยิ่งขึ้นไปอีกเมื่อเธอพูด แล้วเธอก็รู้สึกไม่พอใจ “ฌอน คุณคิดว่ามันสนุกมากเหรอที่หลอกฉันได้ ทำเหมือนฉันเป็นคนโง่?”
ท่าทางของฌอนเปลี่ยนกลับเป็นเคร่งขรึม เขารู้สึกอับอาย
“แคทเธอรีน คุณทำความเข้าใจเรื่องนี้ซะใหม่จะดีกว่า ก่อนหน้านี้คุณเป็นคนที่อยากจะย้ายเข้ามา ผมก็แค่ทำตามความต้องการของคุณโดยยื่นข้อเสนอตามความพอใจของผม”
“ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันควรจะขอบคุณที่คุณโกหกฉันอย่างนั้นเหรอ...” แคทเธอรีนขบฟันของเธอ
“ตอนนั้นคุณไม่ดีใจที่ได้ย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่เหรอ? ยิ่งไปกว่านั้น ผมยังช่วยชีวิตคุณเองไว้ถึงสองครั้ง ถ้าไม่ใช่เพราะผม คุณคิดว่าคุณจะยังคงอยู่ที่นี่คุยกับผมอย่างครบสามสิบสองแบบนี้ได้หรือเปล่า?”
ฌอนรู้สึกหงุดหงิด เพราะผู้หญิงคนนี้ไม่รู้จักตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงาตัวเอง ตอนนั้นที่เธอไม่มีเงินและไม่มีที่ไป เขาก็ใจดีมากพอแล้วที่ให้เธอย้ายเข้ามา
แล้วเธอล่ะ?
สิ่งที่เธอทำกับเขาช่างน่ารังเกียจจริง ๆ
เธอกล้าดีอย่างไรมาต่อว่าเขาในเรื่องนี้? ใครอนุญาตให้เธอทำแบบนั้น?
“...”
ด้วยความโกรธ แคทเธอรีนพูดอะไรไม่ออก
ความจริงแล้วเขาเป็นคนที่ช่วยให้เธอรอดชีวิต แต่หมายความว่าเขาจะทำตัวสามหาวแบบนั้นได้อย่างนั้นเหรอ?
ไม่เป็นไร แคทเธอรีนเป็นคนที่เข้าหาเขาด้วยเจตนาที่ไม่ดีในตอนแรก
เธอสมควรถูกหลอกแล้ว
ด้วยใบหน้าที่ซีดเผือด เธอไม่มีอะไรจะพูดอีก เมื่อเห็นเช่นนั้น ฌอนก็รู้สึกมั่นใจมากขึ้น
“แคทเธอรีน คุณควรจะพิจารณาการกระทำของตัวเองบ้างนะ ถ้าไม่ใช่เพื่อฟัดจ์ที่ท้องและต้องการคนดูแล ผมจะไม่มีทางยอมให้คนอย่างคุณอยู่ที่นี่เป็นอันขาด”
แคทเธอรีนไม่แน่ใจว่าจะจากไปได้อย่างไรในภายหลัง
เธอรู้สึกเวียนหัวและโกรธมากจนเธออยากจะต่อยกับเขาสักตั้ง
ตั้งแต่เธอจะคบหากับฌอน เธอสงสัยว่าเธอได้กลายเป็นนินจาเต่าไปแล้วหรือเปล่าที่เอาแต่หดหัวอยู่ในกระดอง
มันจะสายเกินไปหรือเปล่าที่เธอจะปรับตัวใหม่?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...