สีหน้าฌอนเปลี่ยนไป “ไปเรียกรถพยาบาลส่งซาร่าไปโรงพยาบาล ฉันจะกลับไปเดี๋ยวนี้แหละ”
พอวางสายปั๊บ เขาเหยียบคันเร่งเพื่อบึ่งไปให้ไวที่สุดเท่าที่จะทําได้และในไม่ช้าก็มาถึงทางเข้าสถาบัน
เฮกเกตต์ “คืนนี้ผมจะทิ้งซูซี่ไว้กับคุณที่นี่ พรุ่งนี้ผมจะมารับเธอในตอนเช้านะครับ”
ตอนนี้ซูซี่ผล็อยหลับไปในอ้อมแขนของแคทเธอรีนแล้ว
แคทเธอรีนหรี่ตาลง เมื่อเธอเพ่งมองลักษณะท่าทางที่บริสุทธิ์อ่อนหวานของซูซี่ หัวใจของเธอก็ปวดร้าวขึ้นมาทันใด
เมื่อกี้เด็กน้อยคนนี้เพิ่งบอกว่าพ่อเฮงซวยของเธอค่อนข้างดี ดังนั้นจึงอยากให้แคทเธอรีนกลับมาคบกับเขาอีกครั้ง แต่ตอนนี้เขากําลังทิ้งพวกเธอโดยไม่ลังเลเพื่อจะไปหาผู้หญิงอีกคน
“ตอนนี้เธอตัวหนักมาก คุณคิดว่าฉันจะอุ้มเธอขึ้นไปข้างบนจากทางเข้าของหมู่บ้านนี้คนเดียวได้ไหมคะ?”
แคทเธอรีนหัวเราะประชดประชัน
ฌอนอึ้งไปและตอบทันทีโดยไม่คิดอะไรเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นผมจะอุ้มเธอขึ้นไป”
“ฌอน ทําไมคุณถึงรีบไปนักล่ะคะ? คุณไม่ได้แม้แต่จะเป็นธุระเอาใจใส่ใจหลานสาวของคุณด้วยซ้ำ เป็นเพราะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับซาร่าใช่ไหมคะ?”
ทันใดนั้นแคทเธอรีนก็จ้องดูเขา ที่จริงเธอได้ยินบางส่วนของการสนทนาตอนที่เขาคุยโทรศัพท์อยู่แล้ว
ฌอนอึกอักเพราะรู้ว่าเขาควรโกหกเธอ แต่เมื่อเห็นดวงตาเข้มแน่วแน่ของเธอเขาก็ไม่รู้จะพูดยังไง ครู่ต่อมา เขาอดไม่ได้ที่จะอธิบายว่า “ไฟดับที่วิลล่า บางทีซาร่าอาจมองไม่เห็นในความมืด ดังนั้นเธอเลยตกบันได...”
“แล้วมีคนเรียกรถพยาบาลส่งเธอไปโรงพยาบาลหรือยังคะ?” แคทเธอรีนถามเฉียบขาด
“ยาเอลเรียกรถพยาบาลแล้ว...”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...