หลังทานมื้อเช้า แคทเธอรีนเดินออกจากทางเข้าหลักของวิลล่าตระกูลยูล
ฌอนเปิดประตูรถทันทีและเดินไปหาเธอ ถึงแม้เขาไม่ได้กลับบ้านติดต่อกันสองคืน เสื้อเชิ้ตที่สวมก็ยับ ตอหนวดก็เริ่มผุดบนใบหน้า แต่มันก็ไม่ได้ส่งผลต่อรูปลักษณ์ดูดีน่ามองของเขาเลย ที่จริงกลับเสริมให้เขาดูมาดเข้มแกร่งยิ่งขึ้นกว่าเดิม แม้แต่อารมณ์ตีมึนของเขาก็ยังเต็มไปด้วยความน่าดึงดูดสไตล์แบดบอยที่ผู้หญิงชื่นชอบ
"เมื่อคืนคุณโทรแจ้งตํารวจเหรอ?" ฌอนจ้องไปที่แคทเธอรีนด้วยดวงตาที่แดงก่ำ
“ใช่น่ะสิ ก็คุณเอาแต่ยืนอยู่ที่ประตูหน้าบ้านฉันไม่ยอมไปไหน สําหรับฉันมันก่อความรบกวนวุ่นวายมากนะ” แคทเธอรีนพูดอย่างเย็นชาโดยไร้วี่แววของความรู้สึกผิดใด ๆ
"นี่คุณ..."
ฌอนยืดอก ผู้ชายที่ได้รับการยอมรับสูงส่งอย่างเขาไม่เคยถูกผู้หญิงคนหนึ่งหยามเกียรติเช่นนี้มาก่อน
“ฉันทำไม? ฉันไม่ใช่คนที่คอยกวักมือเรียกคุณมานะ คุณฮิลล์ คุณจะมาเลือกหาผู้หญิงเพื่อใช้ประโยชน์ตามที่คุณต้องการ พอหมดประโยชน์คุณก็เขี่ยทิ้งไปหาผู้หญิงที่น่าหลงใหลแต่ไร้ประโยชน์” แคทเธอรีนตำหนิเขาตรง ๆ “ฉันจําได้ว่าบอกคุณชัดแล้วตั้งแต่คืนก่อนว่าถ้าคุณไปหาซาร่า คุณก็ไม่ควรกลับมาหาฉันอีกต่อไป”
เมื่อแคทเธอรีนหวนคิดว่าเขาส่งรูปเซลฟี่ถ่ายที่บ้านให้เธอ แต่แล้ววินาทีต่อมาก็ไปพบซาร่า เธอก็รังเกียจเขาซะจริง ๆ
“ผม... ผมไม่มีทางเลือก วันนั้นซาร่าตกบันไดเจ็บขา ถ้าผมไม่ไป เธอก็จะไม่ยอมรับการรักษา ในที่สุดผมก็ไปจัดแจงทําให้สิ่งต่าง ๆ ชัดเจนกับเธอ เห็นไหมดูสิ? ร็อดนีย์ถึงกับชกผมเพราะเรื่องนี้”
ฌอนชี้บาดแผลที่ปากของเขา ทั้งหมดที่เขากำลังทำคือทำตัวให้ดูน่าสงสารเข้าไว้ ทั้งยังส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด "อูย ยังเจ็บมากอยู่เลย"
“สมน้ำหน้า” แคทเธอรีนพูดสามคํานั้นและหัวเราะเยาะ
ฌอนตัวแข็งทื่ออยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดอย่างเปิดเผยว่า “ใช่ ผมทำตัวเอง คุณมองการณ์ไกลแล้วที่รัก คุณบอกผมแล้วว่าอย่าไป”
“ที่รักของคุณคือใครกัน? ระวังปากคุณด้วยค่ะ” แคทเธอรีนขนลุกที่เขาเรียกเธอว่าที่รัก เธอจ้องเขาด้วยดวงตาที่สดใสของเธอ
ดวงตากลมโตเฉลียวฉลาดของเธอ ผิวที่ขาวใสบอบบางและริมฝีปากสีชมพูฉ่ำ ทำให้หัวใจของฌอนละลาย มันยิ่งละลายกว่าเดิมเมื่อเขาหวนคิดถึงอีโมจิจูบที่เธอส่งให้เขา
เขาตั้งใจแน่วแน่ที่จะให้เธอให้อภัยเขาในวันนี้ให้ได้ แม้ว่าเขาจะต้องหน้าด้านหน้าทนขนาดไหนก็ตาม จากนั้นเขาก็จะค่อย ๆ ลิ้มรสจูบของเธอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...