คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 821

ไม่คิดมาก่อนเลยว่าหลังคารถสปอร์ตจะเตี้ยขนาดนี้

ศีรษะฌอนอยู่สูงกว่าเธอ เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นไปเขาก็โน้มตัวลงมาเพื่อให้ริมฝีปากชุ่มฉ่ำของเธอได้สัมผัส

ริมฝีปากบาง ๆ ของเขา

ราวอากาศหยุดนิ่ง

ลำคอของฌอนตีบตัน เขารู้สึกราวกับว่ามีประกายไฟถูกโยนลงไปในกองฟืนเกิดเพลิงไฟโหมเร่าร้อน

เขาจ้องดูเธอ เมื่อมองใกล้ ๆ เขาตระหนักว่าแคทเธอรีนมีผิวที่ดีมาก เธอไม่มีรูขุมขนหรือสิวเสี้ยน ทว่าการจ้องมองของเขาก่อให้เกิดเฉดสีชมพูจาง ๆ เคลือบเกิดเป็นรอยบนผิวขาวน้ํานมของเธอ นั่นทําให้เธอดูน่าทึ่งยิ่งขึ้นไปอีก

"ไปให้พ้น" แคทเธอรีนผลักเขาออกไป

"ผมจะยอมไปหลังได้จูบอีกครั้ง" ฌอนอดกลั้นร่างกายให้สงบไว้ แม้เป็นเพียงจูบเบา ๆ แต่เขาไม่อาจลืมรสจูบนี้ได้เลย มันเหมือนกับว่าในที่สุดเขาเป็นอิสระได้รับการปลดปล่อยหลังครองตัวเป็นโสดมาตั้งหลายสิบปั

“คุณหมายถึงอะไรเหรอที่ว่า “อีกครั้ง”? นั่นบังเอิญสัมผัสหรอกค่ะ” แคทเธอรีนแย้งอย่างขัดเขิน

"ผมไม่คิดอย่างนั้น" มีรอยยิ้มในดวงตาของฌอน "ผมจะไม่ไปถ้าเราไม่จูบกัน"

"ฌอน" แคทเธอรีนกัดฟัน เธอไม่คิดเลยว่าเขาจะไร้ยางอายขนาดนี้

"โอ้ว นั่นใครอยู่ตรงนั้น?" จู่ ๆ ฌอนก็ชี้ออกไปนอกหน้าต่างด้วยความประหลาดใจ

แคทเธอรีนมองไปทันทีก็ไม่พบอะไร ในขณะนั้นเธอรู้ตัวว่าถูกหลอกเข้าแล้ว และทันใดนั้นเองริมฝีปากบางของฌอนก็โฉบมาหาริมฝีปากเธอ ริมฝีปากของเขาอยู่ที่นั่นเป็นเวลาสองถึงสามวินาทีก่อนที่เขาจะถอนไปอย่างรวดเร็ว เขายิ้มแย้มแจ่มใสราวกับแมวขโมยปลาย่าง

เธอพูดไม่ออก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน