คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 823

สรุปบท บทที่ 823: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!

สรุปเนื้อหา บทที่ 823 – คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! โดย ทะเลใต้

บท บทที่ 823 ของ คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! ในหมวดนิยายโรแมนติก เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย ทะเลใต้ อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

ฌอนตกตะลึง

ขณะนั้นราวกับมีลาวากําลังปะทุในร่างของเขา

ลมหายใจของเขาเริ่มหนักหน่วงเมื่อจ้องไปยังใบหน้าสวยใสเล็กกระทัดรัดของเธอด้วยสายตาที่ร้อนแรง

เขาสงสัยว่าเธอจงใจอ่อยเขาแน่

“เอาล่ะ ไม่มีเลือดออกอีกแล้ว” ริมฝีปากของแคทเธอรีนปล่อยนิ้วของเขา เธอไม่ลืมการจ้องมองที่ดุเดือดของเขา แต่พวกผู้ชายต้องถูกอ่อยบ้างในบางโอกาสและได้รับสิทธิพิเศษบางประการ ไม่เช่นนั้นเธอจะทิ้งความประทับใจอันลึกซึ้งไว้ให้กับเขาได้อย่างไร?

ฌอนมองนิ้วของเขาที่เลือดหยุดไหลแล้วอย่างไม่ใยดี สักพักเขาก็หยิบปูขึ้นมาและทิ่มไปที่อีกนิ้วของเขา จากนั้นเขาก็ยื่นนิ้วให้เธอดู "เลือดออกอีกแล้ว"

“...”

เขาคิดว่าเธอตาบอดหรือไง? เขาทิ้งศักดิ์ศรีของตัวเองจนไม่เหลือแล้วเหรอ?

"พนักงานเสิร์ฟ" เธอยกมือขึ้นโบกมือให้บริกร "ช่วยนำเกลือมาให้ฉันหน่อยค่ะ"

ฌอนขมวดคิ้ว ทําไมมันถึงแตกต่างจากที่เขาวาดฝันไว้นะ? “คุณจะไม่ดูหน่อยเหรอ? นี่เลือดไหลออกมามากขึ้นแล้วนะ”

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวมันจะดีเองพอโรยเกลือลงไป” แคทเธอรีนยิ้มเหมือนจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ “พอลมพัดและติดไฟลุกก็ย่างกินเหมือนไส้กรอกได้เลย”

“...”

สีหน้าของฌอนหม่นหมองเมื่อได้ยิน “ทําไมก่อนหน้านี้คุณถึงดูดเลือดให้ผม แต่ตอนนี้ไม่ล่ะ?”

“จะบ้าเหรอ? คนได้คิดว่าฉันเป็นติงต๊องแน่ถ้าขืนยังดูดนิ้วของคุณต่อ แถมมือคุณไม่มีเชื้อโรคหรือไง?”

ซินดี้ยิ่งประหลาดใจกว่า เธอรู้ว่าปกติฌอนเย็นชาแค่ไหนในยามพบปะสังสรรค์ เธอจึงคาดไม่ถึงว่าเขาจะเอาใจแคทเธอรีนได้ดีขนาดนี้

ซินดี้แอบกัดฟันอย่างหงุดหงิด เธอเคยมั่นใจว่าฌอนคงจะทิ้งแคทเธอรีนแน่นอน ทว่าสุดท้ายซาร่าก็ไร้ประโยชน์เหลือเกิน ทำเอาเธอมัวเสียเวลาเอาอกเอาใจซาร่าไปตั้งสามปี

“คุณชายฮิลล์l...” ซินดี้ทำทีเหมือนคนตกที่นั่งลำบาก “ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยตอนที่มองมาแต่ไกล แต่ว่าคุณ... คุณมากับแคทเธอรีน ซาร่ารู้เรื่องนี้ไหมคะ? เธอยังนอนรักษาตัวในโรงพยาบาลอยู่เลย ทำแบบนี้มันไม่เหมาะสมไม่ใช่เหรอคะ? ”

ฌอนเหลือบมองเธออย่างเฉยเมย

ซินดี้ตัวสั่นระริกราวกับเพิ่งมีใบมีดตวัดผ่านใบหน้าเธอไปอย่างรวดเร็ว "ฉันขอโทษค่ะ ฉัน... ฉันอาจจะเข้าไปยุ่งมากไป บางทีคงเพราะฉันมีความสัมพันธ์ที่ดีกับซาร่าน่ะค่ะ ตอนนี้เธอน่าสงสารจริง ๆ”

แคทเธอรีนค่อย ๆ จิบน้ำ “ฉันมองออกค่ะว่าความสัมพันธ์ของคุณกับซาร่าดีมากมาแต่ไหนแต่ไร ไม่เช่นนั้น เมื่อสามปีก่อนคุณจะรู้ได้อย่างไรว่าฌอนกลับไปที่บ้านซาร่าทุกครั้งหลังการรวมกลุ่มสังสรรค์? คุณยังเห็นแม้แต่รอยจูบที่คอเธอในวันรุ่งขึ้นเชียวนะคะ”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!