คู่หมั้นคู่หมาย นิยาย บท 19

"อื้อ~ อื้อ~ อื้ออ~" ช่วงที่เขาเร่งจังหวะนิ้วเข้าออก หญิงสาวก็ได้ครวญครางออกมา เพราะเธอไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน และไม่สามารถที่จะกลั้นเสียงตัวเองได้

ชายหนุ่มไม่คิดจะห้าม เพราะเขารู้ดีว่าเธอใกล้จะถึงจุดสุดยอดแล้ว เขายิ่งเร่งการกระแทกเข้าออกของนิ้วให้เร็วขึ้นกว่าเดิม

นิ้วเรียวเกาะต้นแขนชายหนุ่มไว้แน่น ร่องคับแคบขมิบตอดรับทุกจังหวะที่เขาส่งนิ้วแกร่งเข้ามา

และทันใดนั้นกรงเล็บของเธอได้จิกเข้าต้นแขนจนถึงเนื้อใน เพียงไม่นานร่องคับแคบของเธอก็คลายตัว ชายหนุ่มรู้ได้ในทันทีว่า มันจบแล้ว เขาชักนิ้วออกมา แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรต่อ ถึงแม้ว่านิ้วเขาจะเปียกชุ่มไปด้วยน้ำของเธอแต่เขาก็ไม่ได้เช็ดมันออก

หญิงสาวกำลังจะนอนหันหลังให้ แต่ถูกมือหนาของชายหนุ่มคว้ากลับมา นอนหนุนแขนตัวเองไว้ แล้วพวกเขาก็หลับไปพร้อมกัน โดยที่ไม่มีคำพูดใด ๆ ออกมาจากปากของเขาทั้งสองคน

..เช้าวันต่อมา..

"สงสัยจะอยู่กระท่อมหลังนี้แน่เลยครับ" เสียงกลุ่มคนคุยกันมา

"มีใครอยู่ในกระท่อมไหม" แล้วไม่นานก็มีเสียงคนตะโกนเข้าไปในกระท่อม

"ใคร" ป้าอยู่หลังบ้านรีบเดินออกมาดู ส่วนลุงตอนนี้ออกไปหาของป่าเพื่อที่จะมาทำอาหารตอนเช้าให้กับทั้งสองได้กินกัน

"สวัสดีครับคุณป้า พวกผมเห็นรถของเพื่อนผมจอดอยู่ทางเข้าตรงโน้น" พวกเขาคือกลุ่มเพื่อนของสุขายะ พอติดต่อสุขายะไม่ได้ พวกเพื่อน ๆ ก็เลยแจ้งเจ้าหน้าที่ ตอนนี้เจ้าหน้าที่หลายส่วนได้ออกค้นหา

"เสียงใคร" ทั้งสองตื่นขึ้นมาพร้อมกัน พอสุขายะมองสบตาเธอก็นึกอายรีบหลบสายตานั้นทันที

"รออยู่ตรงนี้อย่าเพิ่งออกไปไหน" เพราะการแต่งตัวของเธอ ชุดชั้นในก็ไม่ได้ใส่ทั้งบนและล่าง

"เจอแล้วครับนั่นไงเพื่อนผม" พวกเพื่อน ๆ ต่างก็ดีใจที่เขาปลอดภัย

"ดีใจจังเลยเจอยะสักที" วาวาวิ่งขึ้นมาบนกระท่อม แล้วกอดสุขายะไว้

"ปล่อยก่อนวาวา" ชายหนุ่มรีบจับมือของวาวาออกจากเอว แล้วหันกลับไปมองด้านหลังเขาทันที และก็เจอดวงตากลมโตมองออกมา

"ยังอยู่อีกเหรอ" คำแรกที่วาวาพูดกับพิมพ์ญาดาเมื่อเห็นเธอเดินออกมาจากห้องนั้น

แต่พิมพ์ญาดาไม่พูดด้วยหญิงสาวเดินลงมาข้างล่างเพื่อหาเจ้าหน้าที่และก็ป้า

หลายชั่วโมงผ่านไป..

ตอนนี้เจ้าหน้าที่ได้ช่วยกันเอารถของสุขายะขึ้น และก็ออกมาจากป่านั้นแล้ว

"ว่าจะมาเที่ยวสนุก ๆ หน่อย ทิปต้องได้พังลงเพราะเธอคนเดียว" ตอนนี้ทุกคนกลับมาที่รีสอร์ทแต่มันก็ใกล้ค่ำมากแล้ว จำเป็นต้องได้พักต่ออีกคืนหนึ่ง พรุ่งนี้ต้องเดินทางกลับ

"ให้ผู้หญิงพักด้วยกัน เดี๋ยวเราสามคนก็พักอีกห้อง" สุขายะจะพักอยู่กับเจนจัดและเอกมัย ส่วนอีกห้องให้พิมพ์ญาดาพักกับวาวา

"ไม่เอา..วาวาจะนอนห้องเดียวกับยะ" วาวารีบเดินเข้าไปเกาะแขนเขากลม แต่สุขายะก็พยายามแกะมือของเธอออก ซึ่งแต่ก่อนเขาไม่เคยทำแบบนี้ ยิ่งต่อหน้าของพิมพ์ญาดาแล้ว เขายิ่งไม่เคยทำและมันก็ยิ่งทำให้วาวาสงสัย

"ไม่ได้หรอกวาวา..ห้องเหลือแค่สองห้อง"

"ไม่เป็นไรค่ะ พวกคุณนอนด้วยกันไปเลย ฉันนอนที่รถได้" หญิงสาวกลับหลังหันกำลังจะเดินไปนอนที่รถตามที่เธอพูด

"เรื่องมาก" เสียงของสุขายะพูด พร้อมกับเดินไปกระชากตัวเธอให้กลับมา

"ยะคะ" วาวารีบตามไปเกาะแขนสุขายะให้ออกจากแขนผู้หญิงอีกคน

"ไม่เอายังไงวาวาก็ไม่นอนห้องเดียวกับผู้หญิงคนนี้"

"อย่าดื้อสิวาวา" พอหันไปพูดกับผู้หญิงของเขาคำพูดเปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือ พิมพ์ญาดาถึงกับกลืนน้ำลายลงคอ..หรือมันอาจจะไม่ใช่น้ำลายคงเป็นน้ำตามากกว่าที่เธอกลืนลงไป

"ที่นี่เรามีเต็นท์บริการด้วยนะคะ" พนักงานรีบแก้ปัญหาให้

"ถ้างั้นฉันขอเต้นท์ค่ะ" พิมพ์ญาดาหันไปพูดกับพนักงาน เธอก็ไม่อยากนอนร่วมห้องกับผู้หญิงของเขาอยู่แล้ว

"ได้ค่ะ" พนักงานรีบไปจัดเตรียมเต็นท์มาให้เธอ

"เป็นผู้หญิงจะไปนอนเต้นท์คนเดียวได้ยังไง พูดไม่คิด" สุขายะไม่พอใจมาก