คู่หมั้นคู่หมาย นิยาย บท 31

"คุณจะไปไหนนะ?" หญิงสาวถามซ้ำเพราะเธอคิดว่าตัวเองฟังผิด

"กลับไปหาคุณพ่อ" จบคำพูดชายหนุ่มก็รีบเดินออกจากห้องมา

"หยุดนะ!!" พิมพ์ญาดารีบเดินตามหลังมา โชคดีที่เสื้อผ้าของเธอยังอยู่ นอกจากกางเกงชั้นในที่ถูกเขาถอดออกไปแล้วเขาก็ยังไม่ถอดชิ้นอื่นอีก

มุมปากสุขายะกระตุกยิ้มขึ้นมาแบบพอใจ แต่ก็ไม่ได้หยุด เขายังเดินลงบันไดมา

"คุณยะ..หยุดเดี๋ยวนี้นะ" หญิงสาวเดินตามหลังมา..ถึงแม้ว่าสุขายะจะเดินไม่เร็วแต่ขาของเขายาวกว่า เธอก็เลยเดินตามไม่ทัน

"ยะคะ" ชมพู่แอบเห็นสุขายะนั่งแท็กซี่เข้ามาตั้งแต่แรกแล้ว พอเขาลงรถได้ก็รีบเข้าบ้านไป เธอก็เลยไม่มีโอกาสเข้ามาทักทาย แต่ชมพู่ก็ยังเฝ้าอยู่แถวหน้าบ้านจนได้จังหวะ

"ชม?"

ตอนที่สุขายะเผลอ ชมพู่รีบวิ่งเข้ามาสวมกอดเขาไว้แน่น ชายหนุ่มตกใจรีบมองหันกลับไปด้านหลังดูว่าภรรยาตามมาถึงไหนแล้ว

"ชมเองค่ะ ที่รัก" ชมพู่ยิ้มหวาน พร้อมกับแนบใบหน้าลงที่อกของชายหนุ่ม

"ชมปล่อยผม" สุขายะพยายามเอามือของชมพู่ออกจากเอว แต่ยิ่งงัดออกชมพู่ยิ่งกอดรัดแน่นขึ้น

"ขอโทษค่ะ ฉันไม่รู้ว่าพวกคุณจะออกมาหากัน ถ้าไม่งั้นฉันคงไม่ตามมาแบบนี้"

"พิมพ์! ไม่ใช่นะพิมพ์" สุขายะรีบสะบัดตัวของชมพู่แต่ก็ไม่เป็นผล

"ชมยังรักคุณนะยะ"

พิมพ์ญาดาได้แต่ยืนมองทั้งสอง เธออยากจะเก็บภาพนี้ให้มันตราตรึงเข้าไปในส่วนลึกของหัวใจ จะได้ลืมเขาได้ง่ายและจะได้ไม่คิดถึงเขาเหมือนที่ผ่านมา แต่มันคงทำได้ยากเพราะนี่มันคือครั้งแรกที่เธอได้มอบหัวใจให้คนอื่นไป

"พิมพ์คุณฟังผมก่อนนะมันไม่ได้เป็นแบบที่คุณเห็นเลย" ชายหนุ่มสะบัดอีกครั้งจนชมพู่กระเด็นออก

แทนที่พิมพ์ญาดาจะวิ่งเข้าไปในบ้าน แต่เธอกลับวิ่งออกมาด้านนอก ยังไงก็ขอให้ได้ไปจากบ้านหลังนี้ก่อน..จะไปไหนก็ยังไม่รู้

สุขายะรีบวิ่งตามหลังออกมา โดยมีชมพู่วิ่งตามมาอีกที

"ยะคะ คุณอย่าตามมันไปได้ไหม ฉันจะหย่ากับคุณยามาแต่งงานกับคุณ" ตั้งแต่เขามอบหัวใจให้พิมพ์ญาดาไป ชมพู่ก็รู้แล้วว่าเธอขาดเขาไม่ได้ ไม่สามารถที่จะมองดูเขารักผู้หญิงคนอื่นได้อีกต่อไป ชมพู่ก็เลยตัดสินใจแน่วแน่ว่าจะเลิกกับหิตายะแล้วกลับมาหาสุขายะ

"คุณกล้าพูดออกมาได้ไม่อายผีสางเทวดาเลยนะชมพู่"

"ชมไม่อายใครแล้ว ชมลืมคุณไม่ได้จริง ๆ ยะ คุณกลับมาหาชมเถอะนะ จะให้ชมทำอะไรก็ได้ ชมผิดไปแล้ว" ชมพู่รีบวิ่งมาขวางหน้าสุขายะไว้ ไม่ให้ตามพิมพ์ญาดาไป แต่เขาก็พยายามเลี่ยง

"ผมเตือนคุณอีกครั้งให้คุณถอยไป"

"ชมไม่ถอย ชมรักคุณ ชมตัดสินใจแล้วว่าจะเลิกกับเขา แล้วมาอยู่กับคุณ คุณอย่าทำแบบนี้เลยนะยะ"

"หลบไปชมพู่ ผมจะตามเมียผมไป" สายตาเขาไม่ได้มองชมพู่เลย สุขายะมองตามคนตัวเล็กที่เดินมุ่งไปทางถนนใหญ่

"ชมไม่ยอมปล่อยคุณไปหรอก ถ้าคุณไป..ชมจะตายให้ดู!!"

สุขายะไม่ได้สนใจคำที่ชมพู่ขู่เลยด้วยซ้ำ ตอนนี้ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้อยู่ในสายตาเขาอีกแล้ว ตั้งแต่เขารู้ใจตัวเองว่ารักพิมพ์ญาดาจนขาดเธอไม่ได้ ชายหนุ่มก็ลืมผู้หญิงทุกคนบนโลกนี้ไปสิ้น

สุขายะรีบวิ่งไปเพื่อที่จะคว้าพิมพ์ญาดาไว้ เพราะแถวนี้ถนนใหญ่รถวิ่งเร็วมาก แต่พอเขาคว้าพิมพ์ญาดาได้เท่านั้นแหละ

เอี๊ยดดดดดด~~~ โค้มม!!

"กรี๊ดดดด!" พิมพ์ญาดารีบหันกลับมากอดสุขายะไว้ เพราะเธอตกใจเสียงรถชนเมื่อกี้

"ชม!!!"

"คุณชมพู่!" พอทั้งสองตั้งสติได้ก็มองไปตรงที่เกิดอุบัติเหตุ ร่างของชมพู่นอนจมกองเลือดอยู่

"กรี๊ดดดดด!!" พิมพ์ญาดากรี๊ดอีกครั้งแล้วก็หมดสติไปในอ้อมกอดของสุขายะ

สามชั่วโมงผ่านไป 03 : 00 น.

"ทำใจดี ๆ ไว้นะคะคุณยา" คนที่ปลอบใจหิตายะก็คือพิมพ์ญาดา

ส่วนสุขายะนั่งมองผู้เป็นพี่ชายอยู่ไม่ห่าง แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ