คู่หมั้นคู่หมาย นิยาย บท 43

"ไหนคุณตกลงแล้วไงว่าจะไม่ทำอะไรฉัน" หญิงสาวพูดทันทีที่มีโอกาส แต่เธอก็ดิ้นไม่ได้เพราะถูกร่างหนาทับไว้

"เท่าที่ผมจำได้ ผมยังไม่เคยตกลงอะไรกับคุณเลย" เพราะวันนั้นก็มีแต่เธอที่พูดเองเออเอง เขาได้แค่ฟัง

"คุณมันขี้โกง ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ!" คนตัวเล็กพยายามเบือนหน้าหนีริมฝีปากหนา มือเรียวทุบตีลำตัวและแผ่นอกของอีกฝ่ายแบบไม่ยั้ง

แต่แรงแค่นี้เหรอจะทำให้เขาสะทกสะท้านได้ หิตายะยังพยายามจะล่วงเกินเธอ

"ปล่อย!! อื้มมม"

เขาไม่เคยลืมสัมผัสที่เธอมอบให้ในวันนั้น และตั้งแต่วันนั้นหิตายะไม่เป็นอันทำงาน เขายอมรับว่าไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ถึงแม้จะอยู่กับชมพู่แต่ก็ไม่เคยเฮิร์ทถึงขนาดนี้ หรืออาจเพราะชมพู่ตอบสนองเขาทุกครั้งที่ต้องการ แต่กับผู้หญิงคนนี้ แม้แต่มือของเขา เธอก็ยังไม่ให้แตะต้องตัว

และตอนนี้ชายหนุ่มก็ไม่เปิดโอกาสให้เธอได้พูดอะไรอีก เขาปิดปากเธอด้วยจูบจนสำเร็จ..

หิตายะจูบอยู่แบบนั้นนานเท่าไรแล้วไม่รู้ พอปล่อยจูบออกมา คนตัวเล็กกำลังจะอ้าปากพูด แต่ก็ถูกเขาปิดอีกครั้ง ทำอยู่แบบนั้นหลายที จนดาวพระศุกร์อ่อนระทวยในอ้อมกอด

มือหนาค่อยๆ บรรจงถอดเสื้อผ้าของเธอออกแบบเบามือที่สุด จนเจ้าของร่างกายนั้นไม่รู้ตัว

"อืออ!" เธอสะดุ้งอีกครั้งก็ตอนถูกลิ้นหยาบสัมผัสที่ยอดประทุม

หญิงสาวรู้สึกสยิวจนขนลุก เพราะเธอยังไม่เคยเจอแบบนี้ และตอนนี้อารมณ์ของเธอกำลังเตลิดไปกับท่วงท่าลีลาที่เขาปลุกเร้า

ชายหนุ่มไม่ได้หยุดอยู่แค่ยอดปทุมนั้น ตอนนี้เขาลากลิ้นเลียต่ำลงมาเรื่อยๆ จนเลยสะดือลงมา

"ไม่ค่ะ" ดาวพระศุกร์รีบห้ามไว้ก่อนที่เขาจะลงต่ำไปมากกว่านั้น

ใจจริงหิตายะอยากจะทำมากกว่านี้ แต่กลัวว่าเธอจะตกใจรับไม่ได้ ชายหนุ่มก็เลยหยุดอยู่แค่นั้น เขาค่อยๆ ยันกายขึ้นมาด้านบน

มือหนาจับท่อนเอ็นของตัวเองดันมันเข้าไปในร่องคับแคบแบบระมัดระวังที่สุด

"อ้าาา" เสียงชายหนุ่มพ่นลมออกมาจากปาก เพราะเสียวตรงยอดนั้นมาก

"อืออ..อื้อออ.." หญิงสาวพยายามกัดปากกัดฟันไว้ เพราะห้ามยังไงเขาก็คงไม่หยุด เธอคิดว่าเขาคงจะไม่ทำอะไรรุนแรงเพราะลูกของเขาอยู่ในนั้น

พอท่อนเอ็นถูกดันเข้าไปจนเกือบจะสุดลำ ชายหนุ่มก็ค่อย ๆ ขยับให้มันเข้าที่

"อ่าาา ซี๊ดด" หิตายะโยกช่วงล่างเป็นจังหวะให้นิ่มนวลที่สุด

นิ้วเรียวจิกลงที่นอนข้างลำตัว ตอนนี้เธอเกร็งมาก พยายามกัดฟันไว้ แต่ก็ยังมีเสียงครางออกมาจากริมฝีปากบางพอให้ได้ยิน

เขารู้ดีว่าถ้าขอเธอคงไม่ให้ แต่เขาก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้ ถึงแม้จะพยายามห้ามมันแล้ว..

มือแกร่งจับขาเรียวชันขึ้นข้างหนึ่ง เพื่อที่จะไม่ให้มันเสียดสีมาก เพราะเขากลัวว่าเธอจะเจ็บร่อง

มีบางจังหวะที่กระแทกรัว เพราะควบคุมความเสียวของตัวเองไม่ได้

"อ๊อย อืออ" ดาวพระศุกร์เผลอไผลไปกับลีลานั้น ถึงแม้จะพยายามอดกลั้นมันไว้แล้ว แต่ก็ยังเผลอไปตอบสนองเขาอยู่

นิ้วเรียวปล่อยจากการจิกที่นอน เปลี่ยนมาเป็นกอดรัดลำตัวชายหนุ่มไว้แน่น เพราะความเสียวซ่าน แต่เธอก็ทำไปโดยไม่รู้ตัว

"แต่งตัวทำงานเหรอ" หิตายะรีบขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า

พอจัดการกับตัวเองเสร็จ ก็รีบออกมาที่รถ

"ผมมีเรื่องจะคุยกับ...พี่" สุขายะพูดทิ้งช่วงไว้ เขาอายปากที่จะเรียกหิตายะแบบสนิทสนมเหมือนแต่ก่อน เพราะไม่ได้พูดกับพี่ชายแบบนี้มานานแล้ว

"ว่ามา" หิตายะจำเป็นต้องคุยกับน้องชายก่อน ทั้ง ๆ ที่ใจอยากจะไปตามเธอ

"คุณพ่อผ่าตัดครั้งที่สอง..พี่ไปแทนผมได้ไหม" นี่แหละคือเหตุผลที่เขายอมกลั้นใจพูดกับพี่ชาย เพราะไม่อยากจะห่างจากเมียรักแม้แต่นาทีเดียว

"ถ้าจะคุยเรื่องนั้น เอาไว้ตอนเย็นค่อยคุยกัน" จบคำพูดหิตายะยื่นมือไปเปิดประตูรถกำลังจะก้าวเข้าไปนั่ง

"ผมขอร้อง..เรื่องบริษัทพี่ไม่ต้องเป็นห่วง ผมจะบริหารงานเอง" สุขายะเดินมาเกาะประตูรถไว้ ยังไงเขาต้องคุยกับพี่ชายให้รู้เรื่องตอนนี้ให้ได้ ถึงแม้ว่าต้องได้อ้อนวอนก็จะทำ

"พี่มีธุระต้องรีบไป..ปล่อย" หิตายะแกะมือน้องชายออกจากประตูรถ แต่สุขายะก็ไม่ยอมปล่อย

สุขายะเริ่มจะขอร้องด้วยสายตา แต่มือก็เกาะขอบประตูรถไม่ยอมปล่อย

"ก็ได้!! ปล่อยได้หรือยัง!!" หิตายะพูดไปเพื่อตัดรำคาญ เพราะตอนนี้รีบมาก

"ผมว่าแล้วพี่ต้องยอม" สุขายะฉีกยิ้มออกมาจนหน้าบาน พอเขาปล่อยมือจากรถของพี่ชาย หิตายะรีบเหยียบคันเร่งออกไปทันที

"จะรีบไปไหนของเขานักหนา"