คู่หมั้นคู่หมาย นิยาย บท 50

ชายหนุ่มวางหญิงสาวลงที่เตียงแบบทะนุถนอมและอ่อนโยน มือหนาลูบไล้ไรผมแล้วเกี่ยวทัดไว้หลังใบหู

ใบหน้าคมโน้มลงไปชิดริมฝีปากเรียว หญิงสาวหลับตาลงเหมือนรู้งาน

"รอแป๊บนึงก่อนได้ไหม ตอนนี้ยังเสียวอยู่" ทีแรกเธอคิดว่าเขาจะจูบ แต่กลับไม่ใช่ เขาแค่กระซิบใกล้ริมฝีปาก

จากที่หลับตาอยู่ดวงตากลมเปิดกว้างขึ้น สบตาอีกฝ่ายแทนคำถาม

"ก็คุณเล่นรีดน้ำมันออกจนหมด ขอเวลาให้มันผลิตน้ำใหม่หน่อย" ชายหนุ่มพูดไปด้วยใบหน้าที่อมยิ้ม ทำให้คนฟังถึงกับหน้าแดง

"คุณ!!" หญิงสาวรีบผลักอกเขาออกตอนนี้อายมาก

"ผมพูดจริงนะ"

"แล้วคุณจะพูดทำไม"

"เอ้าา ทำไมผมจะพูดไม่ได้ ก็คุณทำให้ผมเสียวขนาดนั้น"

"คนบ้า! ถอยไปนะ"

"แต่คุณยังไม่เสร็จเลยไม่ใช่เหรอ" ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นมือหนาได้คว้าคนตัวเล็กกลับลงมานอนลงที่เดิม

"จะเสร็จไม่เสร็จมันก็เรื่องของฉัน! คนบ้า!!" กำปั้นเล็กรัวเข้าที่แผ่นอกกว้างแบบเอียงอาย

"ผมแค่ล้อเล่น คุณอายได้น่ารักมากเลยรู้ไหม"

"ถึงจะอายได้น่ารัก แต่ก็ไม่ถูกรักอยู่ดี" ใบหน้าที่กำลังเอียงอาย เปลี่ยนเป็นความน้อยใจเข้ามาแทน

"ผม.."

"คุณไม่ต้องพูดอะไรหรอกค่ะ ฉันไม่อยากบังคับให้ใครมารัก" จบประโยคมือเรียวผลักอกชายหนุ่มออกห่าง ร่างระหงรีบเดินเข้าห้องน้ำ

ชายหนุ่มได้แต่มองตาม มันพูดยากมากนักเหรอแค่คำว่ารัก ทำไมเราถึงไม่กล้าพูดให้เธอฟัง.. เขาได้แต่ตำหนิตัวเอง จะว่าอายที่จะพูดก็ไม่ใช่ เหมือนมันติดอยู่ริมฝีปาก

แต่เขาก็ไม่มีคำตอบให้ตัวเอง..จนถึงเวลาเดินทางอีกครั้ง..

"ผมไปแล้วนะ" ชายหนุ่มได้แต่จ้องมองใบหน้าของหญิงสาว ตอนนี้ซีดเซียวมาก และมันก็ทำให้เขาเป็นห่วงเธอยิ่งนัก

"พี่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก เดี๋ยวผมจะดูแลเธอเอง" ตอนนี้ทุกคนในบ้านออกมาส่งหิตายะขึ้นรถ เพราะเขาไม่ชอบให้ใครไปส่งที่สนามบิน อีกอย่างหนึ่งคือ ไม่อยากให้เธอนั่งรถกลัวสะเทือน

ดาวพระศุกร์ไม่พูดอะไร เธอมองหน้าเขาพักหนึ่ง แล้วก็เดินกลับเข้าบ้าน

"ฝากดูแลเธอด้วยนะ" เขาพูดกับน้องชาย ก่อนที่จะหันไปพูดกับป้าแม่บ้านอีกคน

"ป้าก็เหมือนกันนะครับ เรื่องอาหารช่วยทำให้ถูกปากเธอหน่อย"

"ฝากด้วยนะ" ก่อนที่จะขึ้นรถเขายังไม่ลืมที่จะหันไปฝากกับพิมพ์ญาดาอีกคน เพราะยังไงผู้หญิงก็รู้ใจกันมากกว่า

"ค่ะ"

ตอนนี้จะให้สุขายะไปแทนก็ไม่ได้แล้ว เพราะเอกสารการเดินทางเป็นชื่อของหิตายะ และการผ่าตัดของพ่อก็ใกล้จะเริ่มขึ้น เขาต้องรีบเดินทาง

รถหรูได้วิ่งออกจากคฤหาสน์หลังงาม โดยมีสายตาของใครบางคนที่อยู่ชั้นบนมองตามไปจนลับตา

นิ้วเรียวแตะที่กระจกหน้าต่าง ประหนึ่งเหมือนใบหน้าของเขาอยู่ตรงนั้น

"ฉันรักคุณ"

ความรักไม่มีพรมแดนจริง ๆ เธอไม่เคยคิดว่าชาตินี้จะรักใครได้ แต่เขาก็สามารถเอาชนะใจเธอได้ในเวลาไม่นาน

"ฉันไม่สามารถที่จะทำให้คุณลืมผู้หญิงคนนั้นได้เลยใช่ไหม" น้ำตาที่พยายามกลั้นไว้ แต่ตอนนี้ได้ไหลเอ่อล้นออกมาจากดวงตางามทั้งสองข้าง

..เช้าวันต่อมา..

"ป่านนี้คุณคงจะถึงแล้วใช่ไหม" ดาวพระศุกร์จำเป็นต้องได้ห้ามใจตัวเองไว้ ไม่ให้ติดต่อไปหาเขาก่อน ในเมื่อเขาไม่ติดต่อกลับมานั่นแสดงว่าเขาไม่ได้คิดถึง..

อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเธอก็ลงมาข้างล่าง