คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา นิยาย บท 537
ตอนที่ 537 ความดันโลหิตสูง (3)
แท้จริงแล้วแม่นางไป๋มาจากที่ใดกัน อายุยังน้อยแท้ๆ แต่กลับเรียนวิชาฝังเข็มเช่นนี้ได้ อีกทั้งท่าทางยามนางเผชิญหน้ากับผู้ป่วยก็สงบนิ่งและใจเย็น วิชาแพทย์ของนางน่าจะไม่เลวเลยทีเดียว
หลังจากถอนเข็มเสร็จสิ้น ไป๋จื่อก็กดที่จุดเส่าฟู่และจุดเหลากงบนฝ่ามือข้างซ้ายของเฉินไท่เหริน ครั้นออกแรงกดไปแล้วถึงสามครั้งแล้ว ในที่สุดเฉินไท่เหรินก็ฟื้นขึ้นมา
เขาลืมตาขึ้น เห็นผ้าม่านฝ้ายสีฟ้าอันคุ้นเคย สมองพร่าเลือน เขาดื่มมากจนเกินไปหรือ ไยตรงหน้าถึงได้หมุนเวียนวนเช่นนี้
“นายท่าน ในที่สุดท่านก็ฟื้นแล้ว ข้ากลัวแทบแย่ ฮือๆ…” ฮูหยินเฉินปรี่เข้าไปหาสามี ซบลงบนแขนของเขา ร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดไม่ยอมหยุด
นางร้องไห้ออกมาจริงๆ หลายปีที่อยู่กินกันฉันท์สามีภรรยา นางใช้ชีวิตสุขสบายมาโดยตลอด ผู้เป็นสามีหาเงินมาได้ไม่น้อย แต่สิ่งที่น่าเสียใจเพียงอย่างเดียวก็คือพวกเขาไม่เคยมีลูก หากไม่มีเขา ไม่ใช่ว่าพี่น้องหลายคนของสกุลเฉินจะพุ่งมาแย่งสมบัติถึงที่นี่หรือ ถึงตอนนั้นแล้วนางจะใช้ชีวิตต่อไปอย่างไร
โชคดีที่เขาฟื้นแล้ว ไม่เช่นนั้นนางก็ไม่รู้จริงๆ ว่าควรทำอย่างไรดี
“เหตุใดเจ้าถึงร้องไห้ ข้าเป็นอะไรไปหรือ” เขาพยายามมองคนรอบๆ ให้ชัดเจน และเห็นไป๋จื่อยืนอยู่ข้างเตียงอย่างคาดไม่ถึง “อาจื่อ? ไยเจ้าถึงอยู่ที่นี่ได้”
ไป๋จื่อทำหน้าบึ้ง “ไยข้าถึงอยู่ที่นี่? เรื่องนี้ข้าต้องถามท่านมากกว่า ก่อนหน้านี้ข้าบอกท่านแล้วไม่ใช่หรือเจ้าคะ กำชับท่านอย่างเด็ดขาดแล้วเชียวว่าอย่าดื่มสุรา กินเนื้อสัตว์ให้น้อย ท่านได้ฟังข้าบ้างหรือไม่”
คราวนี้เฉินไท่เหรินถึงนึกเรื่องในวันนี้ขึ้นได้ ก่อนหน้านี้เขาดื่มอยู่ในร้านอาหารกับสหายสองสามคนแท้ๆ ทว่าดื่มเข้าไปแล้วก็รู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย ทีแรกเขาคิดว่าตนเองเมา จึงตั้งใจว่าจะไปสูดอากาศไล่ความเมาที่ริมหน้าต่าง ทว่าเขาเพิ่งลุกขึ้นก็รู้สึกเจ็บหน้าอกเป็นอย่างยิ่ง ภาพตรงหน้าพร่าเลือน เขาอยากจะเรียกใครบางคน แต่ครั้นอ้าปา ดวงตาของเขาก็คล้ายมืดบอด และไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้นแล้ว
หมายความว่าเขาไม่ได้เมา แต่มีอาการป่วยบางอย่างสินะ
“หรือว่าข้าดื่มสุราจนเกิดอาการป่วยจริงๆ” เขามีสีหน้าประหลาดใจ เพราะไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลย ว่าตนจะดื่มสุราจนป่วยได้
“อาการของท่านในครั้งนี้ไม่ได้เกิดจากการดื่มสุราเพียงอย่างเดียว แต่สุรามีส่วนทำให้มันเกิดขึ้นจริงๆ พี่ใหญ่เฉิน ข้าขอแนะนำท่านจากใจจริง หากท่านไม่อยากให้เรื่องในวันนี้เกิดขึ้นอีก ท่านก็อย่าได้ดื่มสุรา และต้องทำตามที่ข้ากำชับไว้อย่างเคร่งครัด ลดน้ำหนักเสีย ร่างกายของท่านถึงจะมีโอกาสแข็งแรงขึ้นได้ หากยังอ้วนเช่นนี้ต่อไป วันใดที่ท่านเป็นโรคเบาหวานขึ้นมา อย่าว่าแต่สุราเลยเจ้าค่ะ เพราะแม้แต่อาหารมันเลี่ยน ท่านก็จะกินได้ทีละน้อยในแต่ละมื้อ ชีวิตเช่นนั้นน่าเจ็บปวดยิ่งกว่านะเจ้าคะ” ไป๋จื่อกล่าว
นางเคยเห็นผู้ป่วยโรคเบาหวานมาแล้วมากมาย ความเจ็บปวดที่อยากกินแต่ไม่กล้ากินเช่นนั้น แม้นางจะไม่เคยประสบมาด้วยตนเอง แต่ในสายตาของนาง ความรู้สึกนั้นเป็นความทรมานอย่างมาก
ถึงแม้จะเป็นศตวรรษที่ยี่สิบสาม ก็ยังคงไม่มีการทำยาที่สามารถรักษาโรคเบาหวานได้ เมื่อเป็นโรคเบาหวานแล้ว แม้จะดูแลรักษาเป็นอย่างดี แต่นานวันเข้าก็ต้องมีสักวันที่เป็นทุกข์เพราะอาการกำเริบ
เฉินไท่เรินไม่รู้ว่าโรคเบาหวานที่นางพูดถึงคืออะไร แต่ดูจากท่าทางของนางแล้ว เขาก็รู้สึกกลัวขึ้นมาจับใจ เพราะนั่นหมายความว่าวันนี้เขาโชคดีรอดชีวิตมาได้
หมอซ่งที่อยู่ข้างๆ ถามว่า “แม่นางไป๋ โรคเบาหวานที่เจ้าพูดถึงคืออะไรหรือ ไยข้าไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย” ความดันโลหิตสูงที่นางพูดถึงก่อนหน้านี้ เขาก็ไม่เคยได้ยินเช่นกัน ตอนนี้พูดถึงโรคเบาหวานอีกหรือนี่
ไป๋จื่อกล่าว “โรคเบาหวานก็คือโรคปัสสาวะร่วงที่พวกท่านรู้จักกัน หากเป็นโรคปัสสาวะร่วงเล่า ท่านเคยได้ยินหรือไม่”
หมอซ่งพยักหน้า “แน่นอนว่าข้าเคยได้ยินโรคปัสสาวะร่วงมาก่อน แต่นั่นเป็นโรคที่ถึงชีวิต ไม่มียาใดรักษาได้ เมื่อเป็นโรคนี้แล้ว คนที่ร่างกายแข็งแรงจะซูบผอมในเวลาอันสั้น กินยาใดเข้าไปก็ไร้ประโยชน์ มีชีวิตอยู่ได้ไม่นานเท่านั้น”
……….
ตอนที่ 538 เจ้าเมืองตงหยาง
ไป๋จื่อเอ่ยว่า “ไม่ใช่ว่าไม่มียาใดถูกกับโรคปัสสาวะร่วง แต่ไม่มีทางรักษาโรคนี้ได้ นั่นเป็นเรื่องจริงเจ้าค่ะ”
หมอซ่งตะลึงไปเล็กน้อย ก่อนจะถามต่อในทันที “โรคปัสสาวะร่วงนี้ ควรใช้ยาอะไรควบคุมมันหรือ”
เรื่องนี้พูดขึ้นมาแล้วต้องลากยาวแน่ๆ นางไม่มีอยากพูดเรื่องนี้ อย่างน้อยก็ไม่อยากพูดเรื่องนี้ในตอนนี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา
อัพเดทตอนใหม่เมื่อไรค่ะ...
คุณแอดมินผู้ใจดี ช่วยอัพเดทตอนใหม่เยอะๆเลยนะคะ ชอบมาก สนุก พลีสสสสส...
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ...
เอาใจช่วยหูเฟิงทวงคทนอำนาจนะ...
ถ้าพ่อไม่ถูกเมียรังแกจนเกือบตายก็คงไม่ตื่นสินะ...
ดีใจกับเสี่ยวเฟิง...