คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา นิยาย บท 535
ตอนที่ 535 ความดันโลหิตสูง (1)
กลางดึกขนาดนี้ ใครมาเคาะประตูกัน
ไป๋จื่อลุกขึ้น หยิบชุดคลุมผ้าฝ้ายบนราวมาสวม ก่อนจะหยิบกระบองไม้จากในมุมห้องมาด้วย “พี่สะใภ้ ท่านไปอยู่กับหรูเอ๋อร์ในห้องเถอะ ข้าจะออกไปดูสักหน่อย”
จ้าวซู่เอ๋อร์จะยอมให้นางออกไปเพียงลำพังได้อย่างไร จึงรีบหยิบกระบองไม้อีกท่อนมาถือไว้ในมือเช่นกัน “ข้าจะไปกับเจ้าด้วย หากเป็นคนที่น่าสงสัยเหล่านั้น พวกเราสองคนจะได้พอไล่เขาไปได้”
ก็ดีเหมือนกัน มีคนเพิ่มขึ้นก็เท่ากับมีแรงเพิ่มขึ้น ไป๋จื่อไม่ได้ปฏิเสธ ทั้งสองคนลงไปชั้นล่างพร้อมกัน ครั้นเดินไปถึงประตูลานบ้าน นางก็ตะโกนถามว่า “ใครเคาะประตูน่ะ รู้หรือไม่ว่าตอนนี้กี่ยามแล้ว”
เสียงที่ดังมาจากข้างนอกดูร้อนใจมาก “แม่นางไป๋ เรื่องใหญ่ขอรับ จู่ๆ นายท่านของข้าก็เป็นลมไป เรียกอย่างไรก็ไม่ยอมตื่น ชักกระตุกอีกต่างหาก สีหน้าของเขายิ่งทำให้ข้าตกใจแทบตาย ท่านบอกข้าไว้ไม่ใช่หรือ ว่าหากนายท่านของข้าเป็นอะไรไป ก็ให้ข้ามาหาท่านได้เลย”
ไป๋จื่อรีบถาม “นายท่านของเจ้าคือเถ้าแก่เฉินหรือ”
คนผู้นั้นตอบว่าใช่ไม่ขาดปาก
เด็กสาวรีบเปิดประตูรั้ว แสงจันทร์คืนวันขึ้นสิบห้าค่ำเจิดจ้ามาก ส่องใบหน้าของชายหนุ่มตรงหน้าชัดแจ้ง เป็นเด็กรับใช้ที่นางเห็นอยู่ข้างกายพี่ใหญ่เฉินในวันนั้นจริงๆ
“นายท่านของเจ้าเป็นอะไรกันแน่” ไป๋จื่อถาม
“วันนี้นายท่านของข้าไปดื่มสุรากับสหายของเขา ข้าโน้มน้าวเขาให้ดื่มน้อยๆ หน่อย เดิมทีนายท่านของข้าก็ไม่อยากดื่มมาก แต่สหายหลายคนของเขากลับไม่ยอม รินสุราให้เขาถ้วยแล้วถ้วยเล่า ข้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร จู่ๆ นายท่านของข้าก็บอกว่าเวียนหัวมาก เพิ่งลุกขึ้นยืนก็ล้มพับลง ข้าเชิญหมอมาแล้ว แต่หมอคนนั้นบอกว่าเขารักษาไม่ได้ ข้าหมดหนทางแล้วจึงมาหาท่าน” เด็กรับใช้คนนั้นกล่าว
ไปจื่อมองไปข้างนอกแวบหนึ่ง มีรถม้าจอดอยู่ข้างทาง นางจึงกล่าวกับเด็กรับใช้ว่า “เจ้ารอข้าก่อน ข้าจะไปหยิบของสักหน่อย”
เด็กรับใช้ดีใจมาก รีบรับคำทันที แล้วกลับไปรอที่รถม้า
นางกลับไปหยิบกระเป๋าผ้าที่ใส่ยาและอุปกรณ์อื่นๆ เอาไว้ จากนั้นนางก็บอกกล่าวกับจ้าวซู่เอ๋อสักสองสามคำ แล้วถึงหมุนกายเดินไปหาเด็กรีบใช้
รถม้าเคลื่อนตัวอย่างยากลำบากท่ามกลางหิมะตกหนัก หลายครั้งรถลื่นไถลจนตัวนางเกือบจะถูกเหวี่ยงออกจากตัวรถ เห็นได้ชัดว่าบังคับรถบนพื้นหิมะเช่นนี้อันตรายนัก
เมื่อถึงบ้านของเฉินไท่เหรินก็เป็นยามเหม่าสามเค่อแล้ว หากเป็นช่วงฤดูร้อน เวลานี้ท้องฟ้าน่าจะสว่างเจิดจ้า แต่ฤดูหนาวมีช่วงเวลากลางคืนยาวกว่ากลางวัน ตอนนี้จึงยังไม่มีแสงแรกของวันใหม่โผล่มาให้เห็น
นางเพิ่งเข้าไปในบ้านของเฉินไท่เหริน ก็ได้ยินเสียงสตรีร้องไห้จวนเจียนจะขาดใจดังมา
เด็กรับใช้นำไป๋จื่อเข้าไปในเรือน หมอซ่งที่เขาเชิญมาจากโถงสมุนไพรยังไม่กลับไป บัดนี้กำลังเขียนใบสั่งยาอยู่
เดิมทีเขาไม่คิดจะออกใบสั่งยา เพราะเขาเคยเห็นอาการป่วยของเฉินไท่เหรินนี้มาก่อนเช่นกัน มันใช้ยาอะไรก็รักษาไม่หาย ถึงแม้จะช่วยยื้อชีวิตกลับมาไว้ได้ แต่ผู้ป่วยก็ไม่ได้ดีขึ้นกว่าเดิมมากนัก แม้กระทั่งจะกลายเป็นคนที่แม้แต่พูดก็ยังพูดไม่คล่อง
เพราะเช่นนั้นเจียดยาอะไรก็ไม่ได้มีอะไรดีขึ้น ทว่าฮูหยินเฉินขอร้องเขาไม่ยอมเลิกรา เขาจึงหมดหนทางจริงๆ และจำต้องตอบตกลงเขียนใบสั่งยาไปก่อน
“ฮูหยิน แม่นางไป๋มาแล้วขอรับ”
เด็กรับใช้พาไป๋จื่อเข้าไปในห้อง หมอซ่งผู้นั้นเงยหน้ามองมา ครั้นเห็นว่าเป็นไป๋จื่อเขาก็จำได้ในทันที “เจ้าไม่ใช่แม่นางไป๋ ที่มาซื้อปลิงและลิ่นเมื่อครั้งก่อนหรอกหรือ”
ไป๋จื่อไม่ว่างกล่าวทักทายเขา นางเพียงพยักหน้ารับเบาๆ ถือว่าเป็นการทักทายแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา
อัพเดทตอนใหม่เมื่อไรค่ะ...
คุณแอดมินผู้ใจดี ช่วยอัพเดทตอนใหม่เยอะๆเลยนะคะ ชอบมาก สนุก พลีสสสสส...
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ...
เอาใจช่วยหูเฟิงทวงคทนอำนาจนะ...
ถ้าพ่อไม่ถูกเมียรังแกจนเกือบตายก็คงไม่ตื่นสินะ...
ดีใจกับเสี่ยวเฟิง...