คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา นิยาย บท 547
สรุปบท ตอนที่ 547 ที่มาของพู่หยก (2) / ตอนที่ 548 ที่มาของพู่หยก (3): คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา
สรุปเนื้อหา ตอนที่ 547 ที่มาของพู่หยก (2) / ตอนที่ 548 ที่มาของพู่หยก (3) – คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา โดย Internet
บท ตอนที่ 547 ที่มาของพู่หยก (2) / ตอนที่ 548 ที่มาของพู่หยก (3) ของ คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา ในหมวดนิยายนางเอกเก่ง เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Internet อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
ตอนที่ 547 ที่มาของพู่หยก (2)
ฮ่องเต้ตรัสกับพ่อบ้านซุนว่า “กลับไปนำพู่หยกมาเดี๋ยวนี้”
พ่อบ้านซุนรับบัญชาแล้วถอยหลังไป รีบออกจากวังไปอย่างเร่งรีบ
ส่วนชางซูหังยังคงคุกเข่าอยู่ในตำหนัก ดูเหมือนฮ่องเต้จะลืมเขาไปแล้ว
ฮ่องเต้ตรัสกับขันทีข้างกาย “วันนี้ตงฟางมู่ก็มาด้วยใช่หรือไม่”
ขันทีพยักหน้า “ทูลฝ่าบาท ไม่ได้มาพ่ะย่ะค่ะ ทว่าไหว้วานให้คนมาส่งของขวัญให้แล้ว ตอนนี้เขาน่าจะเข้าเมืองหลวงแล้ว เพราะเขาจะมาเยี่ยมเยียนคุณหนูหว่านในเวลานี้ทุกปีด้วยพ่ะย่ะค่ะ”
เมื่อพูดถึงคุณหนูหว่าน ฮ่องเต้ก็ถอนหายใจเสียงหนึ่ง ตรัสถามอีกว่า “ส่งหมอหลวงไปดูอาการเป็นประจำอยู่ใช่หรือไม่”
“พ่ะย่ะค่ะ ส่งหมอหลวงไปตรวจดูทุกๆ สองสามวันพ่ะย่ะค่ะ” ขันทีทูล
“ตงฟางหว่านเอ๋อร์ป่วยเป็นอะไรกันแน่ หลายปีขนาดนี้แล้ว เหตุใดยังรักษาไม่หายสักที” ฮ่องเต้ถาม
ฝ่ายขันทีส่ายหน้า “ได้ยินหมอหลวงบอกว่า โรคของคุณหนูหว่านเกิดขึ้นเพราะสูญเสียบุตรีไปเมื่อหลายปีก่อน นางเศร้าโศกมายาวนาน ทำลายสุขภาพและร่างกาย รักษามานานก็ไม่เห็นหายเสียที เห็นทีว่าจะมีแต่แย่ลงพ่ะย่ะค่ะ”
คิ้วของฮ่องเต้พันกันยุ่งเหยิง ยิ่งกำพู่หยกในมือแน่นขึ้น
การหมั้นหมายของเยี่ยนเอ๋อร์และเด็กคนนั้น เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นตั้งแต่เด็กยังไม่คลอดออกมา แต่ใครจะรู้ว่านางเพิ่งเกิดมาได้ไม่เท่าไรก็หมดลมหายใจ ตงฟางมู่บอกว่าฝังพู่หยกชิ้นนี้ไปพร้อมกับตัวเด็กแล้ว
ทว่าพู่หยกที่รู้แน่ชัดแล้วว่าฝังไปพร้อมกับตัวเด็ก เหตุใดถึงมาปรากฏอยู่ที่นี่ได้
ฮ่องเต้ชำเลืองมองไปทางชางซูหังที่หน้าซีดเผือด ตรัสเสียงขรึมว่า “ข้าเดาว่าเจ้าไม่รู้เส้นสนกลใน จึงจะไว้ชีวิตเจ้าไปก่อน แต่เจ้าฟังข้าไว้ให้ดี ไปสืบที่มาของพู่หยกชิ้นนี้มาให้ข้าภายในสิบวัน ห้ามให้คนที่พัวพันกับมันเล็ดรอดไปสักคนเดียว ต้องรายงานข้าทั้งหมด เข้าใจหรือไม่”
ครั้นชางซูหังรู้ว่าตนรักษาชีวิตของตนเองไว้ได้แล้ว เขาก็พลันคลายใจ รีบโขกศีรษะ “กระหม่อมเข้าใจแล้วพ่ะย่ะค่ะ” จากนั้นเขาก็พลันนึกได้ สืบได้แล้วควรทำเช่นไรต่อเล่า
เขาลอบเงยหน้ามองฮ่องเต้ เห็นพระองค์ก็มองเขาอยู่เช่นกัน จึงรีบเก็บซ่อนสายตา เอ่ยถามเสียงสั่น “ฝ่าบาท หลังจากกระหม่อมสืบจนชัดแจ้งแล้ว ควรจะจัดการกับคนที่เกี่ยวข้องอย่างไรหรือพ่ะย่ะค่ะ”
“เจ้าเพียงแค่สืบมา สิ่งที่ไม่ควรพูดออกมาก็อย่าได้พูด ส่วนเรื่องอื่นเจ้าไม่ต้องเป็นกังวลไป ข้าจะจัดการเอง” ฮ่องเต้ตรัส
ขันทีสองคนพาชางซูหังออกไปแล้ว จากนั้นฮ่องเต้ก็เอ่ยกับขันทีเฒ่าว่า “เจ้าส่งคนไปเชิญตงฟางมู่ บอกว่าข้ามีเรื่องอยากพบเขา ส่วนเรื่องเกี่ยวกับพู่หยกนี้ เจ้าอย่าเพิ่งกระโตกกระตากไปล่ะ”
…
จวนชางหยวนโหว
ตงฟางมู่นั่งอยู่เบื้องหน้าเตียงของสตรี มองหมอหลวงตรวจร่างกายนาง ขณะเดียวกันก็รีบถามว่า “ดีขึ้นบ้างหรือไม่”
หมอหลวงส่ายหน้า “เป็นดังเก่าขอรับ แย่ลงเรื่อยๆ ท่านตงฟาง ท่านต้องเตรียมใจไว้บ้างแล้วนะขอรับ”
“เตรียมใจ? เตรียมอะไร ให้ข้าเตรียมอะไรรึ คนคนหนึ่งนอนอยู่ตรงนี้ เจ้าเป็นหมอ ไม่ใช่ว่าควรรักษานางให้หายหรือไร” ตงฟางมู่โมโห
เขาอ่อนไหวกับเรื่องของนางอย่างมาก แต่ที่มากกว่านั้นคือความเจ็บปวดใจ
“หว่านเอ๋อร์ เจ้าพูดความจริงกับพ่อเถอะ ยังอยากอยู่ที่นี่ต่อไปหรือไม่ หากเจ้าอยากจะไป พ่อจะพาเจ้าไปวันนี้เลย”
เขาถามนางเช่นนี้มากกว่าหนึ่งครั้ง ทว่าหว่านเอ๋อร์ล้วนปฏิเสธเขาทุกครั้งไป นางบอกว่านางเหมือนน้ำที่สาดออกไปแล้ว ทั้งยังเป็นภรรยาเอกของจวนชางหยวนโหว หากนางกลับบ้านพ่อไปเช่นนี้ ก็ยิ่งเป็นการทำลายเกียรติของเขา
ทว่าครั้งนี้ตงฟางหว่านเอ๋อร์กลับใจอ่อนอยู่บ้าง นางรู้ว่าชีวิตคนไม่ยืนยาว และนางไม่อยากทิ้งช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิตตนเองไว้ที่เรือนหลังนี้ นางอยากออกไปดูว่าโลกภายนอกเปลี่ยนไปอย่างไรบ้าง แทนบุตรีที่ยังไม่ทันได้เรียกนางว่าท่านแม่แม้สักครั้ง
“ท่านพ่อ หากข้าไปกับท่าน คนข้างนอกจะต่อว่าข้าเช่นไร” แม้นางจะใจอ่อน แต่ก็ยังคงลังเลใจ
ตงฟางมู่โบกมือ “ไม่ต้องไปสนใจว่าพวกเขาจะพูดอย่างไร พวกเราไม่ได้เกี่ยวข้องกันเสียหน่อย เจ้าใช้ชีวิตของเจ้าก็พอ พวกเขาอยากพูดก็ให้พูดไป พวกเราไม่ได้ต้องเสียเนื้อสักชิ้นเพราะเหตุนี้”
เมื่อเห็นบุตรสาวยังคงลังเล เขาจึงกล่าวอีกว่า “หว่านเอ๋อร์ พ่ออายุมากแล้ว ผ่านประสบการณ์อะไรมามากมาย นี่เป็นเพียงการรับเจ้ากลับบ้านไปรักษาอาการป่วย หรือหากเจ้าต้องการแยกทางกับเขา พ่อก็จะช่วยเจ้าเช่นกัน”
คำว่าแยกทางสองคำนี้เหมือนกับสายฟ้าฟาด ระเบิดเสียงดังอื้ออึงอยู่ข้างหูของนาง นางเคยคิดถึงเรื่องนี้เช่นกัน ยามที่เผยชิงหานยกย่องอนุผู้นั้นต่อหน้านาง และยามที่เขาพลอดรักกับสตรีสารเลวผู้นั้นต่อหน้านางครั้งแล้วครั้งเล่า แยกทางสองคำนี้ปรากฏอยู่ในห้วงสมองของนางนับครั้งไม่ถ้วน
แต่เพราะนางไม่พอใจ ไม่ชอบใจที่สตรีผู้นั้นได้รับความรัก ถึงได้ฝืนทนมานานถึงเพียงนี้
“ท่านพ่อ ข้าจะไปกับท่าน แต่ข้าไม่อยากแยกทางกับเขา ถึงแม้ข้าจะไปแล้ว ข้าก็จะครองตำแหน่งภรรยาเอกของที่นี่ ไม่ให้นางแพศยาผู้นั้นได้สมใจปรารถนา”
ตงฟางมู่รู้สึกปีตินัก ในที่สุดบุตรีของเขาก็เข้าใจทุกอย่างแล้ว
“ดีๆๆ ข้าจะไปจัดเตรียมทุกอย่าง พวกเราไปกันวันนี้เลยเถอะ” ตงฟางมู่ให้บุตรสาวนอนลงก่อน เขาห่มผ้าให้นางด้วย ขณะกำลังจะไปพูดเรื่องนี้กับเผยชิงหาน สาวใช้คนหนึ่งก็รีบร้อนเข้ามา สีหน้าลนลานร้อนใจทีเดียว ราวกับว่ามีใครไล่ตามมาอย่างไรอย่างนั้น
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา
อัพเดทตอนใหม่เมื่อไรค่ะ...
คุณแอดมินผู้ใจดี ช่วยอัพเดทตอนใหม่เยอะๆเลยนะคะ ชอบมาก สนุก พลีสสสสส...
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ...
เอาใจช่วยหูเฟิงทวงคทนอำนาจนะ...
ถ้าพ่อไม่ถูกเมียรังแกจนเกือบตายก็คงไม่ตื่นสินะ...
ดีใจกับเสี่ยวเฟิง...