ตอนที่ 549 ตงฟางหว่านเอ๋อร์
“ท่านตงฟาง มีคนจากในวังมา กำลังรออยู่ข้างนอกเจ้าค่ะ” สาวใช้เพิ่งเคยเห็นขันทีจากในวังครั้งแรก จึงอยากจะมองดูให้มากหน่อย แต่กลับถูกขันทีผู้นี้ถลึงตาต่อว่ามาประโยคหนึ่ง ทำเอานางตกใจไม่น้อยเลย
ตงฟางมู่มุ่นคิ้ว เขาไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับงานครึกครื้นไนวังอยู่แล้ว แต่ท่าทางฮ่องเต้จะรู้ว่าเขาอยู่ที่นี่
“หว่านเอ๋อร์ เจ้าคอยข้าก่อนนะ ข้าไปครู่เดียวก็กลับมา วันนี้พวกเราจะได้กลับบ้านกัน”
ตงฟางหว่านเอ๋อร์พยักหน้า “เจ้าค่ะ”
ตงฟางมู่ออกจากห้องของบุตรสาว เห็นเต๋อกงกงและขันทีเยาว์สองคนยืนอยู่ในลานบ้าน จึงถามว่า “มีเรื่องอะไรหรือ”
เต๋อกงกงรีบผุดยิ้มกองโตบนใบหน้า กล่าวกับตงฟางมู่ว่า “ท่านตงฟาง ท่านอยู่ที่นี่จริงๆ ด้วย ฮ่องเต้ทรงเดาถูก”
“วันนี้ข้าไม่มีเวลาพูดเรื่องไร้สาระกับเจ้า ไว้มาวันหลังเถอะ” ตงฟางมู่กล่าว
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เต๋อกงกงก็รีบพูดว่า “ท่านตงฟาง ฝ่าบาทมีเรื่องด่วนอยากพบท่าน ท่านต้องไปขอรับ”
“เรื่องด่วน? ฝ่าบาทจะมีเรื่องด่วนอะไรอยากพบข้า ข้าไม่ใช่คนของพระองค์อีกแล้ว” ตงฟางมู่เอ่ยเสียงแข็ง
เต๋อกงกงเร่งก้าวขึ้นมาข้างหน้า กล่าวที่ข้างหูของตงฟางมู่เสียหลายประโยค หลังจากนั้นสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปในทันที รีบกล่าวว่า “ไปๆๆ พาข้าเข้าวังไปเดี๋ยวนี้”
…
ตงฟางมู่รีบไปที่ห้องทรงอักษร พ่อบ้านซุนของจวนจิ้นอ๋องก็อยู่ที่นี่ด้วย กำลังส่งกล่องกำมะหยี่สีดำให้ฮ่องเต้
ครั้นฮ่องเต้เห็นตงฟางมู่รีบเร่งเข้าตำหนักมา พระองค์ก็กวักมือเรียกเขาทันที
ฝ่ายตงฟางมู่เองก็ไม่เกรงใจ ตรงไปยังที่ประทับมังกรของฮ่องเต้ เห็นพระองค์เปิดกล่องกำมะหยี่สีดำใบนั้น ข้างในมีพู่หยกชิ้นหนึ่ง เป็นพู่หยกที่เขามอบให้ฮ่องเต้ด้วยตนเองในปีนั้น
“ของจิ้นอ๋องหรือพ่ะย่ะค่ะ” ตงฟางมู่ถาม
ฮ่องเต้พยักหน้า แล้วนำกล่องกำมะหยี่สีแดงอีกใบหนึ่งออกมา พระองค์เปิดมันออก เผยให้เห็นพู่หยกที่มีรูปแบบใกล้เคียงกันชิ้นหนึ่ง
ตงฟางมู่ถือพู่หยกสองชิ้นไว้ในมือ พลางสังเกตดูอย่างละเอียด ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกหวั่นใจ “ถูกต้อง ไม่ผิดแน่ นี่คือพู่หยกของเด็กอาภัพผู้นั้น มันมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร ไม่ใช่ว่าเผยชิงหานฝังไปพร้อมกับร่างของเด็กแล้วหรือพ่ะย่ะค่ะ”
“ผิดปกติที่ตรงนี้แหละ หากฝังไปพร้อมกับร่างของเด็กจริง ของสิ่งนี้ไม่มีทางมาอยู่ที่นี่ได้” ฮ่องเต้ตรัส
สกุลเผยเป็นครอบครัวที่มีชื่อเสียงเลื่องลือ สืบทอดตำแหน่งโหวมาเนิ่นนาน จนส่งต่อมาถึงรุ่นของเผยชิงหาน ทั้งหมดล่วงเลยมาเป็นเวลาสองร้อยปีแล้ว หลุมฝังศพของสกุลเผยมีคนคอยเฝ้ารักษามาหลายชั่วอายุคน ไม่มีทางถูกปล้นเอาของมีค่าไปได้แน่ หากไม่ใช่การขุมหลุมฝังศพเพื่อขโมยของ แล้วพู่หยกนี้มาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร ไม่ได้ฝังไปพร้อมกับเด็กคนนั้นแล้วหรือ
เหตุใดเผยชิงหานต้องพูดเท็จเช่นนี้ด้วย
ฮ่องเต้ถามตงฟางมู่ว่า “เจ้าเคยเห็นเด็กคนนั้นหรือไม่”
ตงฟางมู่ส่ายหน้า “ตอนนั้นกระหม่อมเก็บตัวอยู่ที่ภูเขาฉีอวิ๋น เมื่อรู้เรื่องราว เด็กคนนั้นก็ถูกฝังไปแล้ว จึงไม่เคยได้เห็นหน้าพ่ะย่ะค่ะ”
“และหว่านเอ๋อร์ก็ล้มป่วยลงในตอนนั้นเอง นี่หมายความว่า เรื่องนี้มีเพียงเผยชิงหานที่รู้สินะ เหตุใดเขาต้องพูดปดด้วย หรือเรื่องของเด็กคนนั้นจะมีความนัยอะไรบางอย่าง” ฮ่องเต้เอ่ยเสียงแข็ง
“เรื่องนี้จะไม่จบง่ายๆ กระหม่อมจะไปพบเผยชิงหานพ่ะย่ะค่ะ” ตงฟางมู่กล่าวพร้อมกัดฟัน เริ่มโมโหเป็นฟืนเป็นไฟ
ฮ่องเต้รีบลุกขึ้นห้ามเขา เร่งตรัสว่า “เจ้าอย่าเพิ่งโมโหไป ข้าว่าเรื่องนี้ต้องมีลับลมคมนัยอะไรแน่ ข้าให้คนไปสืบแล้ว อีกไม่นานน่าจะได้รู้อะไรบ้าง ตอนนี้ไม่ใช่เวลาแหวกหญ้าให้งูตื่น”
ตงฟางมู่พลันตาเป็นประกาย รีบถามบ้าง “หรือเด็กคนนั้นอาจจะยังไม่ตาย นางอาจจะยังมีชีวิตอยู่ก็เป็นได้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา
อัพเดทตอนใหม่เมื่อไรค่ะ...
คุณแอดมินผู้ใจดี ช่วยอัพเดทตอนใหม่เยอะๆเลยนะคะ ชอบมาก สนุก พลีสสสสส...
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ...
เอาใจช่วยหูเฟิงทวงคทนอำนาจนะ...
ถ้าพ่อไม่ถูกเมียรังแกจนเกือบตายก็คงไม่ตื่นสินะ...
ดีใจกับเสี่ยวเฟิง...