คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา นิยาย บท 567

ตอนที่ 567 บาดเจ็บ

อาอู่กำลังจะพูด ทว่าหูเฟิงมองตาขวางใส่เขาทันที ชายหนุ่มถลึงตามองเขาจนต้องปิดปากเงียบไปโดยพลัน

“เช่นนั้นก็ใส่ยาเถอะ ลำบากเจ้าแล้ว” เขาเอ่ยเรียบๆ

หมอเฉินใส่ยาเสร็จ ฝากฝังอยู่หลายคำก็ออกไป

อาอู่อัดอั้นอยู่นาน เขาหาโอกาสพูดมาโดยตลอด ตอนนี้จึงรีบถามว่า “ท่านอ๋อง ข้าไปรับอาจื่อมาดีหรือไม่ ให้นางรักษาแผลให้ท่าน”

หูเฟิงโบกมือโดยพลัน “อย่าเด็ดขาด ไปหานางไม่ได้เด็ดขาด จะให้คนอื่นรู้ว่าจื่อเอ๋อร์รู้จักกับพวกเราไม่ได้”

“เพราะเหตุใดกัน ผ่านมานานขนาดนี้แล้ว แม้แต่จดหมายท่านก็ไม่ส่งกลับไปสักฉบับ ตอนนี้ได้รับบาดเจ็บก็ไม่ยอมให้นางมารักษาอีก ตอนนี้พวกเราได้อำนาจมาอยู่ในมืออีกครั้ง ยังมีเรื่องอะไรน่ากังวลอีกเล่าขอรับ” อาอู่ไม่เข้าใจ

“เรื่องนี้ซับซ้อนมากกว่าที่เจ้าคิดนัก ตอนนี้แม้ข้าจะมีอำนาจ แต่ก็จำกัดอยู่แค่ในค่ายทหารแห่งนี้ คนมากมายเป็นเส้นสายของเซียวอ๋อง พวกเขาอยู่ในที่ลับ เจ้าไม่รู้ว่าใครบ้างที่เป็นสายของเขา หากให้เขารู้ว่าอาจื่ออยู่ที่ใด เขาจะไม่ลงมือหรือ” หูเฟิงกล่าวตอบยืดยาว

อาอู่เข้าใจในทันที “หรือว่าที่ท่านอดทนไม่ยอมส่งจดหมายกลับไป ที่แท้เป็นเพราะกลัวเซียวอ๋องจะพบอาจื่อ”

หูเฟิงพูดต่ออีก “ครั้งนี้มีมือมืดยิงธนูออกมาจากฝั่งเรากะทันหัน เพื่อหลบธนูดอกนี้ ข้าจึงได้รับบาดเจ็บจากคมกระบี่”

อาอู่ตกใจมาก ทีแรกเขาคิดไม่ตกเลยด้วยซ้ำ เพราะวรยุทธ์ของท่านอ๋องสูงส่ง เหตุใดถึงได้รับบาดเจ็บกลับมาได้ ที่แท้มีคนเป็นไส้ศึกนี่เอง

“น่ารังเกียจนัก ข้าจะต้องหาตัวคนพวกนั้นมาให้ได้ แล้วแบ่งร่างของพวกเขาออกเป็นห้าส่วน”

หูเฟิงโบกมือ “อย่าเพิ่งกระโตกกระตากดีกว่า ในเมื่อรู้ว่ามีไส้ศึก เช่นนั้นก็ตามหาตัวพวกเขาออกมาอย่างลับๆ อย่าแหวกหญ้าให้งูตื่น”

…

หลังจากตงฟางมู่รับตงฟางหว่านเอ๋อร์ออกมาจากจวนชางหยวนโหว เขาก็ไม่ได้รีบร้อนกลับเขาฉีอวิ๋น แต่พักอยู่ในเรือนพักในเมืองหลวงก่อน เพื่อรอฟังข่าวของพู่หยก

เขาไม่กล้าบอกเรื่องนี้กับหว่านเอ๋อร์ ด้วยกลัวว่าหากนางมีความหวังขึ้นมา แล้วจะต้องผิดหวังอีกครั้ง แทนที่จะเป็นเช่นนั้น ให้นางมีชีวิตอยู่ต่อไปจะเป็นการดีกว่า

ตงฟางหว่านเอ๋อร์นั่งอาบแดดอยู่ในลานบ้าน เห็นผู้เป็นบิดาสวมใส่เสื้อผ้าที่ใช้สำหรับเข้าวังมาร่วมกินข้าวเช้ากับนาง นางจึงถามว่า “ท่านพ่อ ท่านจะเข้าวังหรือเจ้าคะ”

ตงฟางมู่พยักหน้า “อืม ฮ่องเต้มีธุระอยากคุยกับข้า”

“ท่านพ่อ ก่อนหน้านี้ท่านไม่ชอบเข้าวัง ไยช่วงนี้เข้าวังไปบ่อยนัก มีเรื่องอะไรกันหรือเจ้าคะ” ตงฟางหว่านเอ๋อร์สงสัยมาก แต่ก่อนบิดาของนางบอกชัดเจนว่าจะพานางกลับเขาฉีอวิ๋น ทว่าหลังจากรับนางออกมาจากจวนโหวแล้ว นางก็ได้แต่อยู่ที่นี่ตลอดเวลา อีกทั้งเขายังไม่พูดเรื่องกลับเขาฉีอวิ๋นอีก ทุกครั้งที่ถามเขาล้วนบ่ายเบี่ยง เห็นเขาเป็นเช่นนี้แล้ว นางก็รู้ว่าเขาต้องมีเรื่องปิดบังนางอยู่แน่

ตงฟางมู่วางถ้วยโจ๊กในมือลง มองซ้ายมองขวาก่อนจะกล่าว “วันนี้ผักเคียงรสชาติไม่เลวเลย สดชื่นดีนัก ข้าอยากกินอีกพรุ่งนี้ เอาละ ข้าไปก่อนดีกว่า หากทันเวลา ข้าจะกลับมากินข้าวกลางวันเป็นเพื่อนเจ้า หากไม่ทัน เจ้าก็กินไปก่อนเลยนะ แต่พ่อรับปากว่าจะกลับมาทันมื้อเย็นแน่นอน”

“ท่านพ่อ…” นางเรียกเขา แต่เขากลับทำเหมือนไม่ได้ยิน รีบร้อนออกไปทันที

บิดาของนางไม่เคยพูดปด ดังนั้นเมื่อถึงคราวที่ไม่อยากพูดหรือพูดไม่ได้ เขาจะหลบเลี่ยงตอบคำถาม และนั่นทำให้นางสงสัยมากยิ่งขึ้น

ตอนนี้เขาเกษียณราชการมาหลายปี จึงไม่ถามไถ่เรื่องในราชสำนักมานานแล้ว เหตุใดหลายวันนี้เขาเข้าวังบ่อยนัก ต่อให้เขามีความสัมพันธ์อันดีกับฮ่องเต้อย่างไร ก็ไม่มีความจำเป็นต้องเข้าไปสนทนากันทุกวันกระมัง

นางถามสาวใช้ที่อยู่ข้างๆ “ช่วงนี้ในเมืองหลวงมีข่าวคราวอะไรบ้างหรือ”

สาวใช้ไม่รู้ว่านางอยากฟังเรื่องอะไร จึงถามไปว่า “มีข่าวมากมายเลยเจ้าค่ะ ไม่ทราบว่าฮูหยินอยากรู้เรื่องใด”

……….

ตอนที่ 568 ต้นตอของโรค