คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา นิยาย บท 585
ตอนที่ 585 จัดการให้สิ้นซาก
เจ้าใหญ่เสียแรงไปไม่เท่าไรก็หาโรงเตี๊ยมที่เผยชิงหานพักอยู่พบแล้ว เผยชิงหานกำลังจะเดินออกไปข้างนอก เขาจึงพบกับเจ้าใหญ่เข้าพอดี ครั้นเห็นท่าทางของอีกฝ่าย ทั้งยังบอกว่าต้องการยืมเงินซื้อยาอีก ในใจเผยชิงหานก็ราวกับได้ส่องกระจก เพราะท่าทางพวกเขาจะตัดสินใจแล้ว
ในสายตาของเผยชิงหาน เรื่องนี้ธรรมดาสามัญยิ่งนัก ยิ่งเป็นในเมืองหลวง แม้กระทั่งในเรือนหลังของจวนโหว การปกปิดเรื่องฉาวพรรค์นี้เขาเคยเห็นมาแล้วไม่น้อย อยากจะไปสู่ที่ที่ดีขึ้น อยากไปถึงเป้าหมายบางอย่าง วิธีการนี้จึงปกติเป็นอย่างยิ่ง
เขาไม่ได้ถามมากความ ให้ผู้ติดตามมอบเงินให้เจ้าใหญ่ไปสิบตำลึงเงินทันที
เจ้าใหญ่เห็นเผยชิงหานมอบเงินให้แล้วก็หมุนกายจะจากไป ทว่ารีบกล่าวอีกคำ “ใต้เท้าเผย ข้าน้อยยังมีเรื่องหนึ่งอยากร้องขอ”
เผยชิงหานหยุดฝีเท้า แล้วหันหน้าไปมองใบหน้าจนตรอกของเจ้าใหญ่ “ลองพูดมาสิ”
เจ้าใหญ่รวบรวมความกล้า เอ่ยว่า “ใต้เท้า ครอบครัวของข้าน้อยอยู่ที่นั่นต่อไปไม่ได้แล้วจริงๆ ในเมื่อใต้เท้าต้องการพาเจินจูกลับไป มิสู้รับพวกข้าไปด้วยดีหรือไม่ พวกข้าทำงานเป็นทุกอย่าง ขอเพียงได้มีงาน มีข้าวกินอยู่ในเมืองหลวงก็เพียงพอแล้วขอรับ”
ขอเพียงมีงานและข้าวกินอยู่ในเมืองหลวง? เขาจะฆ่าแกงแม้กระทั่งน้องชายแท้ๆ ของตนเอง เพื่อให้มีข้าวกินเท่านั้นหรือ
เผยชิงหานรังเกียจคนเช่นนี้เสียจริง แต่เมื่อตรองดูให้ดีแล้ว คนเหล่านี้รู้เส้นสนกลใจ อยู่ที่นี่ต่อไปก็มีแต่จะเป็นหายนะสำหรับเขา เก็บพวกเขาไว้ใกล้หูใกล้ตาน่าจะดีกว่า หากควบคุมได้ก็ควบคุม หากควบคุมไม่ได้ก็ลงมือจัดการเสีย เช่นนั้นก็ถือว่าสิ้นเรื่องแล้ว
“ขอเพียงพวกเจ้าจัดการทุกอย่างได้เรียบร้อย พาพวกเจ้าไปด้วยก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร”
เจ้าใหญ่ดีใจมาก เขากล่าวขอบคุณเผยชิงหานอยู่หลายครั้ง เมื่อเผยชิงหานไปแล้ว เขาถึงจะหมุนกายไปที่ร้านยาเบื่อหนู
เขาถือเงินสิบตำลึงเงิน ในใจวาดฝันไว้สวยงาม หลังจากซื้อยาเบื่อหนูแล้วก็ซื้อข้าวสารอีกจำนวนหนึ่ง อีกทั้งซื้อหมูสามชั้นอีกสามชั่งด้วย คราวนี้ถึงจะกลับหมู่บ้านไปด้วยความอิ่มเอมใจ
หลิวซื่อต้มหมูสามชั้นจานใหญ่ แล้วใช้เศษเนื้อหมูที่เหลือทำเป็นไส้ นึ่งเป็นซาลาปาไส้หมูสับ ครั้นทั้งครอบครัวกินอิ่มแปล้แล้ว หลิวซื่อถึงจะขยิบตาให้เจ้าใหญ่
เจ้าใหญ่เองก็รู้กัน เขาไปนำซาลาเปาไส้เนื้อกล่องหนึ่งที่วางอยู่ในครัวออกมา ถือมันไปวางไว้ในห้องของเจ้ารอง ตอนนี้พวกเจ้ารองกำลังกินโจ๊กขาว ส่วนไป๋เจินจูนั่งกินอย่างเชื่องช้าอยู่ในมุมห้อง ไม่ยอมพูดจา
เขากล่าวกับเจินจูว่า “เจินจู ป้าสะใภ้เรียกเจ้าแน่ะ บอกว่าต้องปักลายอะไรบางอย่าง ทว่ามองเข็มไม่ชัดเจนแล้ว ให้เจ้าไปช่วยสนเข็มที”
ไป๋เจินจูเงยหน้าขึ้นมองเขา เห็นเจ้าใหญ่กำลังขยิบตาให้ตน แม้จะไม่รู้ว่าเขาหมายความว่าอย่างไร ทว่านางก็ยังคงลุกขึ้นเดินออกไปแต่โดยดี
เจ้าใหญ่วางซาลาเปาไส้หมูสับลงบนโต๊ะขนาดเล็กหนึ่งเดียวในห้อง ยิ้มว่า “วันนี้พวกข้าทำซาลาเปาไส้หมูสับจำนวนหนึ่ง จึงนำมาให้พวกเจ้าชิมด้วย ช่วงก่อนพวกข้าก็ทำให้พวกเจ้าลำบากไม่น้อย แต่ต่อไปจะไม่มีเหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นแล้ว”
เจ้ารองและจางซื่อสงสัยเป็นอย่างยิ่ง ว่าคนตรงหน้าใช่พี่ใหญ่ของพวกเขาหรือไม่ เพราะเขาไม่เหมือนเดิมโดยสิ้นเชิง คำพูดคำจาเช่นนี้ เขาพูดออกมาได้ด้วยหรือนี่
เจ้าใหญ่วางซาลาเปาลงแล้วก็จากไป เขารู้ว่าพวกเขาจะต้องกินมันแน่ๆ คนยากจนเช่นพวกเขา ซาลาเปาไส้หมูสับเช่นนี้เป็นสิ่งที่จะได้กินต่อเมื่อถึงเทศกาลตรุษจีน หรือไม่ก็ได้เงินมาเท่านั้น
“วันนี้พระอาทิตย์คงไม่ขึ้นทางตะวันตกหรอกกระมัง ข้าหูฝาดไปใช่หรือไม่” จางซื่อถามเจ้ารอง
เจ้ารองยิ้มว่า “ช่างเขาเถอะ กินดีกว่า” เขาคว้าซาลาเปาขึ้นมาสองลูก ลูกหนึ่งส่งให้ฟู่กุ้ย ส่วนตนเองก็กัดซาลาเปาไปคำหนึ่ง
“อืม หอม หอมยิ่งนัก พวกเราไม่ได้กินซาลาเปาไส้หมูสับเช่นนี้มานานเท่าไรแล้วนะ“ เจ้ารองพูดทั้งๆ ที่มีของกินอยู่เต็มปาก
จางซื่อเองก็หยิบซาลาเปาขึ้นมากัดคำหนึ่ง “มีแต่สวรรค์เท่านั้นแหละที่รู้ว่านานเท่าไรแล้ว แต่ข้ารู้สึกว่าผ่านมานานแล้วจริงๆ”
……….
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา
อัพเดทตอนใหม่เมื่อไรค่ะ...
คุณแอดมินผู้ใจดี ช่วยอัพเดทตอนใหม่เยอะๆเลยนะคะ ชอบมาก สนุก พลีสสสสส...
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ...
เอาใจช่วยหูเฟิงทวงคทนอำนาจนะ...
ถ้าพ่อไม่ถูกเมียรังแกจนเกือบตายก็คงไม่ตื่นสินะ...
ดีใจกับเสี่ยวเฟิง...