ตอนที่ 587 คุณหนูตระกูลใหญ่
ซาลาเปาบนโต๊ะเหลืออยู่สองลูก พวกเขาคิดเหลือไว้ให้เจินจู หลิวซื่อจึงหยิบซาลาเปาออกมาข้างนอก
“เจ้าจะทำอะไร” เจ้าใหญ่ถาม
หลิวซื่อหันกลับไปมองสามี เอ่ยเสียงเบาว่า “เมื่อครู่แม่ของเจ้าบอกว่ากินไม่อิ่ม ข้าจะนำซาลาเปาสองลูกนี้ไปให้นาง”
เจ้าใหญ่เบิกตาโพลงโดยพลัน “เจ้าว่าอะไรนะ”
หลิวซื่อแค่นหัวเราะเสียงเย็น “เป็นอะไรไป ตัดใจไม่ได้หรือ ป่านนี้แล้ว จู่ๆ เจ้าก็เกิดความกตัญญูขึ้นมาหรือไร เจ้าอย่าได้ลืมเสียล่ะ ว่าเจ้ารองก็เป็นน้องชายที่คลานออกมาจากท้องของแม่เจ้าเช่นกัน หากนางรู้เรื่องพวกนี้ นางจะไว้ชีวิตเจ้าหรือไร”
ในใจของเจ้าใหญ่ขบคิดอย่างไรก็ไม่เข้าใจ เพราะถึงอย่างไรหญิงชราก็เป็นแม่ผู้ให้กำเนิดเขา นางปฏิบัติดีกับเขาเสมอมา จะให้เขาตัดสินใจเช่นนี้ในตอนนี้ เขาย่อมทำใจลำบากยิ่งนัก
“เจ้าคิดดีแล้วหรือยัง” หลิวซื่อถาม
ทว่าเจ้าใหญ่กลับไม่ตอบ
หลิวซื่อเอ่ยทันทีว่า “เช่นนั้นข้าจะไปแล้ว”
เจ้าใหญ่ยังคงไม่พูดจา แต่ก็ไม่ได้ขวางนางไว้ เอาแต่ก้มหน้าลง
‘แม่แล้วอย่างไร สุดท้ายก็สู้ความร่ำรวยรุ่งโรจน์ไม่ได้อยู่ดี’ หลิวซื่อเยาะเย้ยอยู่ในใจ
หลิวซื่อนำซาลาเปาไส้หมูสับสองลูกไปถึงในห้องของหญิงชราแล้ว
หญิงชราดีใจมาก เมื่อครู่นางอยากกินเนื้อผัดไฟแดงใจจะขาด ซาลาเปาก็ได้กินไปเพียงลูกเดียวเท่านั้น นางจึงรู้สึกว่ากินเนื้อยังไม่จุใจ
หลิวซื่อเห็นแม่สามีกินซาลาเปาลงไปคำแล้วคำเล่า ก่อนที่นางจะเริ่มออกอาการกระอักเลือดและล้มลงไป ในใจของหลิวซื่อรู้สึกสงบอย่างน่าประหลาด ไม่มีความหวั่นไหวใดแม้สักนิด นางคิดว่าการฆ่าคนเป็นเรื่องที่ยากมาก คิดไม่ถึงเลยว่ามันจะง่ายดายถึงเพียงนี้
ขณะนี้เจ้าใหญ่จุดไฟเผาบ้านแล้ว ก่อนจะเรียกต้าเป่าและเสี่ยวเฟิงมารวมตัวกัน รวมทั้งพาหลิวซื่อและเจินจูมาด้วย พวกเขารีบออกจากเรือนไป แล้ววิ่งหนีจากหมู่บ้านนี้อย่างสุดชีวิต
ยามวิ่งถึงหน้าหมู่บ้าน ไป๋เจินจูหันกลับไปมอง เห็นทิศทางบ้านของตนเองมีกลุ่มควันหนาแน่น นางพลันได้สำนึกขึ้น สลัดมือของหลิวซื่อ “ท่านพ่อกับท่านแม่ยังอยู่ในนั้น ข้าจะกลับไปช่วยพวกเขา”
หลิวซื่อปรี่เข้าไปดึงเด็กสาวไว้ “เจ้าบ้าไปแล้วหรือ กลับไปตอนนี้ก็ไม่ทันหรอก หรือเจ้าไม่อยากเป็นคุณหนูตระกูลใหญ่แล้ว”
ไป๋เจินจูสติกระเจิดกระเจิง นางอยากเป็นคุณหนูตระกูลใหญ่ ทว่านางก็ไม่อยากให้พ่อและแม่ของนางต้องถูกไฟคลอกตายเช่นกัน
“ป้าสะใภ้ ไยท่านต้องวางเพลิงด้วย พวกเราตกลงกันแล้วไม่ใช่หรือ ว่าจะวางยาให้พวกเขาเล็กน้อย พวกเราจะได้จากไปได้สะดวก เหตุใดท่านต้องวางเพลิงด้วย” นางกล่าวพร้อมตาแดง
หลิวซื่อเถียงข้างๆ คูๆ “ข้าไม่ได้วางเพลิง อาจจะเป็นเพราะเตาไฟในครัวยังไม่มอด มันลามขึ้นมากระมัง พวกข้าจะวางเพลิงได้อย่างไรกัน”
ตอนนี้ไป๋เจินจูจิตใจไม่อยู่กับเนื้อตัว จึงไม่รู้ว่าควรเชื่อพวกเขาดีหรือไม่ แม้นางจะอยากไปช่วยพ่อกับแม่ ทว่านั่นเท่ากับตัดใจทิ้งโอกาสที่จะได้เป็นคุณหนูตระกูลใหญ่ นางควรจะทำเช่นไรดี
เจ้าใหญ่ก้าวไปข้างหน้า จับข้อมือของไป๋เจินจูไว้ “ยังลังเลอะไรอยู่อีก หากไปไม่ทันยามเซิน ใต้เท้าเผยต้องไม่รอพวกเราแน่ ตอนนี้พวกเราไม่มีบ้านแล้ว ต่อไปก็มีแต่จะอดตาย เจ้าอยากให้เช่นนั้นใช่หรือไม่”
เขากับหลิวซื่อลากไป๋เจินจูไป นางเองก็ไม่ขัดขืน ปล่อยให้พวกเขาลากไปแต่โดยดี ทว่าก็หันหลังกลับไปมองอยู่บ่อยครั้ง เห็นเพียงควันดำจากไฟที่เผาบ้านเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ นางรู้ว่าพ่อและแม่ของนางต้องไม่มีชีวิตรอดแล้วเป็นแน่
หรือนี่จะเป็นสิ่งที่นางต้องเสียไป เช่นที่ใต้เท้าเผยพูดเอาไว้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา
อัพเดทตอนใหม่เมื่อไรค่ะ...
คุณแอดมินผู้ใจดี ช่วยอัพเดทตอนใหม่เยอะๆเลยนะคะ ชอบมาก สนุก พลีสสสสส...
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ...
เอาใจช่วยหูเฟิงทวงคทนอำนาจนะ...
ถ้าพ่อไม่ถูกเมียรังแกจนเกือบตายก็คงไม่ตื่นสินะ...
ดีใจกับเสี่ยวเฟิง...