คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา นิยาย บท 591

ตอนที่​ ​591​ ​ผีเข้า​หมู่บ้าน

ไป๋​จื่อ​เงื้อ​แส้​ม้า​ฟาด​ลง​ ​บังคับ​รถม้า​ห้อ​ตะบึง​ไป​ทาง​หมู่บ้าน​หวง​ถัว​ ​ระหว่างทาง​นาง​พบ​คน​มากมาย​ ​ทุกคน​ต่าง​ก็​วิ่ง​ไป​ทางใต้​อย่าง​สุด​ชีวิต​ ​บางคน​แม้กระทั่ง​ยัง​ใส่​เสื้อผ้า​ไม่​เรียบร้อย​ ​เห็นได้ชัด​ว่า​เพิ่ง​ตะกาย​ออกมา​จาก​ใน​ผ้าห่ม​ ​จน​ไม่ทัน​ได้​ใส่​เสื้อผ้า​อะไร​ ​พวกเขา​โชคดี​มาก​ที่​ได้รับ​ข่าวคราว​ก่อนที่​ทัพ​ศัตรู​จะ​บุก​มา​ ​อย่างน้อย​ก็​หนี​ออกมา​ได้​ ​อย่างน้อย​ก็​รักษา​ชีวิต​ของ​ตนเอง​เอาไว้​ได้

พวก​นาง​รีบร้อน​ไป​ตลอดทาง​ ​ทว่า​ใน​บรรดา​คนที​่​พวก​นาง​พบ​กลับ​ไม่มี​คน​จาก​หมู่บ้าน​หวง​ถัว​เลย​สัก​คน

เมื่อ​เข้าใกล้​หมู่บ้าน​หวง​ถัว​ขึ้น​เรื่อยๆ​ ​พวก​นาง​ไม่เห็น​แม้กระทั่ง​เงา​คน

จ้าว​ซู่​เอ๋อ​รู้สึก​ไม่สบายใจ​อย่างยิ่ง​ ​“​เหตุใด​ไม่มีใคร​เลย​เล่า​ ​คง​ไม่ได้​เกิดเรื่อง​อะไร​ขึ้น​กระมัง​”

ไป๋​จื่อ​ส่ายหน้า​ ​“​ไม่มีทาง​ ​เป็นไปไม่ได้​ ​ท่าน​อย่า​พูด​ให้​ตนเอง​กลัว​เลย​เจ้าค่ะ​”

รถม้า​เร่ง​เข้าไป​ใน​หมู่บ้าน​ ​ทว่า​หมู่บ้าน​ใน​ตอนนี้​ไม่ใช่​หมู่บ้าน​ที่​พวก​นาง​คุ้นเคย​อีกต่อไป​แล้ว​ ​เพราะ​ข้างใน​นั้น​เละเทะ​ไป​หมด​ ​บ้านเรือน​บาง​หลัง​ยัง​ถูก​ไฟไหม้​โหม​ ​ข้างทาง​มี​ชาวบ้าน​ถูก​ฆ่า​ตาย​ไม่น้อย​ ​พวก​นาง​ราวกับ​เข้าไป​อยู่​ใน​ซากปรักหักพัง​หลัง​เกิด​สงคราม​ก็​ไม่​ปาน

เมื่อ​รถม้า​หยุด​ที่​หน้าบ้าน​แล้ว​ ​พวก​นาง​ก็​ปรี่​เข้าไป​ใน​บ้าน​ทันที​ ​ทว่า​ค้นหา​ทั้ง​ชั้นล่าง​และ​ชั้นบน​หมด​ทั้ง​หลัง​แล้ว​ ​กลับ​ไม่​พบ​ใคร​แม้แต่​เงา​ ​โต๊ะ​ ​เก้าอี้​ใน​บ้าน​ล้วน​ระเนระนาด​ ​ใน​ห้อง​ของ​แต่ละคน​ยิ่ง​ดูไม่ได้​ ​ข้าวของ​มีค่า​ทุกอย่าง​หาย​ไป​หมดเกลี้ยง

นี่​ต่าง​อะไร​กับ​การ​มี​ผีเข้า​หมู่บ้าน​กัน​ ​นาง​ใช้ชีวิต​อยู่​ใน​ยุค​ที่​สงบสุข​มาโดยตลอด​ ​เรื่อง​พรรค์​นี้​ปรากฏ​อยู่​ใน​หนังสือเรียน​และ​ละครโทรทัศน์​เท่านั้น​ ​คิดไม่ถึง​เลย​จริงๆ​ ​ว่า​จะ​มี​วันที่​นาง​ได้​ประสบ​เหตุการณ์​นี้​ด้วย​ตนเอง

จ้าว​ซู่​เอ๋อ​นั่ง​นิ่ง​อยู่​บน​พื้น​ ​“​หรู​เอ๋อร​์​ ​หรู​เอ๋อร​์​ของ​ข้า​ ​ตอนนี้​จะ​ทำ​เช่นไร​ดี​ ​ข้า​ควรจะ​ทำ​เช่นไร​!​”

ไป๋​จื่อ​ประคอง​นาง​ลุกขึ้น​ ​“​ตอนนี้​ไม่ใช่​เวลา​มาร​้​อง​ไห้​นะ​เจ้า​คะ​ ​พวกเรา​ต้อง​ไป​ตามหา​พวก​นาง​สิ​”

น้ำตา​ของ​จ้าว​ซู่​เอ๋อ​ไหล​ลงมา​ไม่ขาดสาย​ ​“​แต่​พวกเรา​จะ​ไป​ตามหา​ที่ใด​กัน​”

“​พวกเรา​ลอง​ตามหา​ใน​หมู่บ้าน​ก่อน​ ​ดู​ว่า​มี​คน​อยู่​ที่นี่​บ้าง​หรือไม่​ ​แล้ว​ค่อย​ถาม​พวกเขา​ว่า​แท้จริง​แล้ว​เกิดเรื่อง​อะไร​ขึ้น​ที่นี่​กัน​แน่​”​ ​ไป๋​จื่อ​กล่าว

จ้าว​ซู่​เอ๋อ​รีบ​เช็ดน้ำ​ตา​ ​“​จริง​ของ​เจ้า​ ​ใน​หมู่บ้าน​อาจจะ​ยัง​มี​ใคร​ซ่อนตัว​อยู่​ก็​เป็นได้​”

ทั้งสอง​คน​รีบ​ออกจาก​บ้าน​ ​หลังจาก​ตามหา​จน​ทั่วทั้ง​หมู่บ้าน​แล้ว​ ​ในที่สุด​ก็​พบ​หัวหน้า​หมู่บ้าน​ที่​กำลัง​หายใจ​รวยริน​อยู่​ใน​บ้าน​ ​ส่วนฮู​หยิน​อัน​หมดลม​หายใจ​ไป​แล้ว​ ​หัวหน้า​หมู่บ้าน​จม​อยู่​ใน​กอง​เลือด​ ​เหลือ​เพียง​ลมหายใจ​สุดท้าย​แล้ว​เช่นกัน

ไป๋​จื่อ​อยาก​ช่วยชีวิต​เขา​ ​แต่​นาง​รู้อยู่แก่ใจ​ดี​ว่า​ไม่ทัน​แล้ว

หัวหน้า​หมู่บ้าน​จับมือ​นาง​ ​เสียง​ของ​เขา​แผ่วเบา​จน​แทบจะ​ฟัง​ไม่ชัด​เจน​ ​นาง​จึง​ก้มหน้า​ลง​ไป​ใกล้​ปาก​เขา

“​พะ​ ​พวกเขา​ล้วน​ถูกจับ​ไป​หมด​แล้ว​ ​พวก​นั้น​บอกว่า​ต้องการ​จับ​พวกเขา​เป็นตัว​ประกัน​ ​เจ้า​ต้อง​รีบ​ไป​…​ร้องเรียน​…​”

จากนั้น​มือ​ที่จับ​แขน​เสื้อ​ของ​นาง​ไว้​ก็​ตกลง​เบื้องล่าง​ ​ไม่มี​เสียง​ใด​เล็ด​รอด​ออกมา​จาก​ปากของ​เขา​อีก​ ​ผู้อาวุโส​ที่​สนิทสนม​กับ​นาง​ ​ทั้ง​ยัง​ออกหน้า​ช่วยเหลือ​นาง​อยู่​บ่อยครั้ง​ ​บัดนี้​ได้​จากไป​แล้ว

นาง​กลั้น​เสียงสะอื้น​ไห้​ ​ทว่า​หัวไหล่​สั่นเครือ​ไม่ยอม​หยุด​ ​ไฟ​โทสะ​ใน​ใจ​คุกรุ่น​รุนแรง

สอง​แคว้น​รบราฆ่าฟัน​ ​แล้ว​มัน​เกี่ยว​อะไร​กับ​ชาวบ้าน​ตาดำๆ​ ​ด้วย

เก่ง​จริง​ก็​ตัดสิน​แพ้ชนะ​กัน​ใน​สนามรบ​สิ​ ​เหตุใด​ต้อง​ใช้​วิธี​ต่ำช้า​เช่นนี้​มา​จัดการ​กับ​ชาวบ้าน​คนบริสุทธิ์​ที่​ไร้​ทาง​สู้​ ​ไม่มี​หนทาง​จะ​รับมือ​ได้​ด้วย

หลังจาก​ใช้​หญ้า​ปิดบัง​ร่าง​ของ​หัวหน้า​หมู่บ้าน​และ​ภรรยา​ของ​เขา​แล้ว​ ​พวก​นาง​ก็​ค้นหา​ใน​หมู่บ้าน​ต่อไป​ ​ทว่า​หา​อย่างไร​ก็​ไม่​พบ​ ​นอกจาก​คนชรา​ที่​ตาย​ไป​แล้ว​ ​ก็​ไม่มี​คน​เป็น​ๆ​ ​หลงเหลือ​อยู่​อีก

พวก​นาง​ตามรอย​เท้า​ที่​ยุ่งเหยิง​ไป​ ​ก่อน​จะ​พบ​ว่า​รอยเท้า​เหล่านี้​มุ่งหน้า​ไป​ยัง​ทิศทาง​หนึ่ง​ ​นั่น​ก็​คือ​เทือกเขาลั​่​วอิง

เฉิน​ไท่​เห​ริน​บอกว่า​ทัพ​ศัตรู​เหล่านี้​บุก​จาก​อาณาเขต​ซี​เยว​่​ ​เข้ามา​ทาง​เทือกเขาลั​่​วอิง​ ​เมื่อ​ผ่าน​ป่า​หนา​ทึบ​นี้​ไป​ ​ก็​จะเข้า​สู้​แขต​แดน​ของ​แคว้น​ฉู่​แล้ว

เมื่อ​เตรียม​ทุกอย่าง​พร้อม​แล้ว​ ​นาง​ก็​บังคับ​รถม้า​มุ่งหน้า​ไป​ยัง​ทิศทาง​ของ​ภูเขาลั​่​วอิง

ครั้น​มาถึง​ตีนเขา​ ​นาง​พบ​รอยเท้า​ไม่น้อย​อยู่​จริงๆ​ ​และ​ยัง​พบ​คราบเลือด​จำนวน​หนึ่ง​บน​ใบไม้​ริม​ทาง​ด้วย​ ​คราบเลือด​แห้ง​กรัง​ไป​แล้ว​ ​ดูท่าทาง​พวกเขา​จะ​ผ่าน​บริเวณ​นี้​ไป​ได้​พักใหญ่​ทีเดียว

ทันทีที่​เข้าไป​ใน​เทือกเขา​ ​ดิน​เลน​ภายใน​นั้น​ก็​อ่อนนุ่ม​ขึ้น​ ​รอยเท้า​บน​พื้น​จึง​ชัดเจน​ยิ่งขึ้น​เช่นกัน​ ​นาง​ตามรอย​เท้า​เหล่านั้น​ไป​ตลอดทาง​ ​ไม่รู้​ว่า​ตาม​ไป​นาน​เท่าไร​ ​แม้​จะ​เป็นเวลา​กลางวัน​ใน​ฤดูหนาว​ ​แต่​เสื้อผ้า​บน​หลัง​ของ​นาง​กลับ​เปียกชุ่ม​ไป​หมด​แล้ว​ ​โชคดี​ที่​ขี้เถ้า​บน​ใบหน้า​ยัง​ไม่​เลือน​ไป​ ​ไม่เช่นนั้น​ตอนนี้​โฉมหน้า​ที่แท้​จริง​ของ​นาง​คงจะ​เผยอ​อก​มา​แล้ว

อาจจะ​เป็น​เพราะ​มี​คน​กลุ่ม​ใหญ่​ผ่าน​มา​แล้ว​ครั้งหนึ่ง​ ​ระหว่างทาง​จึง​ไม่​พบ​สัตว์ป่า​เลย​สัก​ตัว​ ​ถือว่า​ทาง​สะดวก​ทีเดียว​ ​เพราะ​เป็นการ​ดีกว่า​หาก​จะ​ไม่มี​สัตว์ป่า​ตัว​ใด​มา​พบ​นาง​ ​ก่อนที่​นาง​จะ​พบ​คน​เหล่านั้น

จู่ๆ​ ​นาง​ก็​หยุด​ฝีเท้า​ ​เงี่ยหู​ฟัง​เสียง​อย่างตั้งใจ​ ​ข้างหน้า​มีเสียง​ก่น​ด่า​ต่อว่า​ดัง​มา​เลือนราง​ ​เจือ​มาด​้วย​เสียงร้อง​ไห้​จ้า​ของ​เด็กหญิง

ไป๋​จื่อ​รู้สึก​ดีใจ​มาก​ ​ดูท่าทาง​จะ​อยู่​ข้างหน้า​นี้​แล้ว

นาง​ผ่อน​ฝีเท้า​ ​แต่ละ​ย่างก้าว​เต็มไปด้วย​ความระมัดระวัง​อย่างมาก​ ​เพราะ​ส่งเสียง​ดัง​ไม่ได้​ ​และ​ไม่​อาจ​ให้​เงา​ร่าง​ของ​ตนเอง​ปรากฏ​ต่อหน้า​พวกเขา​ด้วย

จากนั้น​นาง​ก็​หลบ​ไป​อยู่​ด้านหลัง​พุ่มไม้​ ​เห็น​ชาวบ้าน​กลุ่ม​ใหญ่​ถูก​มัด​มือ​ ​โดย​มีท​หาร​ถือ​ดาบ​เล่ม​ยาว​อยู่​ใน​มือ​คอย​คุมตัว​ ​พวกเขา​มี​กัน​หลาย​คน​ ​ตอนนี้​พวกเขา​หันหลัง​ให้​นาง​ ​นาง​จึง​ไม่​สามารถ​ตามหา​คนที​่​นาง​ต้องการ​ได้​จาก​คน​กลุ่ม​นี้

ทำ​อย่างไร​ดี​ ​นาง​ต้อง​ทำ​เช่นไร​ถึง​จะ​ช่วย​พวกเขา​ได้

นาง​ไม่กล้า​ทำ​อะไร​บุ่มบ่าม​ ​จึง​ได้​แต่​ตาม​อยู่ห่างๆ​ ​เช่นนี้​ ​เพื่อ​หา​โอกาส​ที่​เหมาะสม

เวลาเย็น​ย่ำ​ ​จู่ๆ​ ​ทหาร​ข้างหน้า​ก็​หยุด​เคลื่อน​ขบวน​ ​แล้ว​คลาย​เชือก​ให้​บุรุษ​กลุ่ม​หนึ่ง​ ​ให้​พวกเขา​ไป​ตัด​ฟืน​และ​ตั้ง​กระโจม​ ​ส่วน​สตรี​ช่วยกัน​ทำ​อาการ

ไป๋​จื่อ​แอบ​ดีใจ​อยู่​เงียบๆ​ ​นาง​รู้​ว่า​โอกาส​มาถึง​แล้ว​ ​จึง​หา​ที่ซ่อน​ล่วมยา​ที่​สะพาย​หลัง​มาด​้วย​ไว้​อย่างดี​ ​จากนั้น​ก็​นำ​อาหารแห้ง​และ​กระบอก​น้ำ​ซ่อน​ไว้​ใน​เสื้อผ้า​ด้วย​ ​โชคดี​ที่​เสื้อผ้า​ชุด​นี้​ไม่​ค่อย​พอดี​ตัว​ ​มัน​หลวมโพรก​ไป​บ้าง​ ​เหมาะ​จะ​ซ่อน​สิ่งของ​เข้าไป​ได้​พอดี​ ​และ​ไม่มีทาง​ที่​ใคร​จะ​พบ​มัน​ง่ายๆ​ ​ด้วย