คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา นิยาย บท 605
สรุปบท ตอนที่ 605 อู๋เจียง / ตอนที่ 606 ตามหมอยามวิกาล: คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา
สรุปตอน ตอนที่ 605 อู๋เจียง / ตอนที่ 606 ตามหมอยามวิกาล – จากเรื่อง คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา โดย Internet
ตอน ตอนที่ 605 อู๋เจียง / ตอนที่ 606 ตามหมอยามวิกาล ของนิยายนางเอกเก่งเรื่องดัง คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา โดยนักเขียน Internet เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
ตอนที่ 605 อู๋เจียง
โถงสมุนไพร
คนหลายร้อยที่จู่ๆ ก็โผล่มาล้อมรอบโถงสมุนไพรเอาไว้ ทำเอาผู้ดูแลตกใจจนอกสั่นขวัญแขวน รีบวิ่งออกมา ครั้นเห็นใบหน้าของหูเฟิง เขาก็จำอีกฝ่ายได้ทันที คนผู้นี้เคยมาที่โถงสมุนไพรพร้อมกับแม่นางน้อยคนหนึ่ง
“นายท่านผู้นี้ ท่าน เอ้ย พวกท่านมาซื้อยาหรือ”
“ได้ยินว่ามีชาวบ้านที่ถูกจับตัวไปหนีกลับมาได้ ตอนนี้รักษาตัวอยู่ที่นี่ เป็นความจริงหรือไม่” หูเฟิงถาม
ผู้ดูแลรีบพยักหน้า “เป็นความจริง พวกเขากำลังใส่ยาอยู่ข้างใน ให้ข้าเรียกให้ท่านดีหรือไม่”
หูเฟิงโบกมือ “ไม่ต้อง ข้าจะเข้าไปเอง”
ทุกคนล้วนรออยู่ข้างนอก มีเพียงหูเฟิงและโจวกังสองคนที่เข้าไปข้างใน
หมอซ่งกำลังใส่ยาให้บุรุษผู้หนึ่ง บนขาของเขามีบาดแผลฉกรรจ์ คล้ายกับถูกสัตว์ป่าบางชนิดกัดทึ้ง
หูเฟิงรู้จักบุรุษผู้นี้ เขาคืออู๋เจียง อยู่ในหมู่บ้านหวงถัวเช่นเดียวกัน
อีกคนหนึ่งคือภรรยาของอู๋เจียง เดิมทีพวกเขามีบุตรด้วยกันคนหนึ่ง ทว่าเวลานี้กลับหายตัวไป เกรงว่าจะหาตัวพบยากแล้ว
เมื่ออู๋เจียงเห็นหูเฟิง เขาก็รู้สึกตื้นตันใจขึ้นมา “หูเฟิง เจ้าคือหูเฟิงใช่หรือไม่”
หูเฟิงพยักหน้า “ข้าเอง ท่านพ่อของข้าและไป๋จื่อเล่า” เขาถาม
อู๋เจียงรีบตอบทันที “พวกเราแยกทางกัน พวกข้านับว่าโชคดี เดินทางอยู่หนึ่งวันก็เข้าเมืองได้แล้ว แต่ใครจะรู้ว่าสุนัขที่เมืองนั้นดุมาก ทั้งยังมีอยู่หลายตัวจริงๆ พวกข้าเพิ่งเข้าเมืองก็ถูกสุนัขกัดจนบาดเจ็บ ส่วนบุตรชายของข้า เขา…” เขาสะอื้นไห้ขึ้นมา พูดอะไรต่อไปไม่ได้อีก บุตรชายของเขาถูกสุนัขกัดตายต่อหน้าต่อตา ตอนนั้นเขาหิวจนไม่มีเรี่ยวแรงจะทำอะไร จึงตีสุนัขดุร้ายเหล่านั้นไม่ได้โดยสิ้นเชิง คนเดินถนนเห็นพวกเขาทั้งครอบครัวดูน่าสงสาร ก็ยื่นมือเข้าช่วยเหลือ ช่วยชีวิตเขาและภรรยาไว้ได้ รวมถึงมีคนไปแจ้งทางการให้ด้วย หลังจากขุนนางของเมืองนั้นรู้เรื่องราวของพวกเขาแล้ว ก็สั่งให้คนส่งพวกเขากลับเมืองชิงหยวนทันที
เมื่อถึงเมืองชิงหยวน พวกเขาถึงได้รู้ว่าคนที่ถูกจับไปในราวนั้น นอกจากพวกเขาแล้วก็ยังไม่มีใครกลับมาเลย
“ตอนนี้เจ้าจึงไม่รู้เช่นกัน ว่าพวกไป๋จื่อและท่านพ่อของข้าอยู่ที่ใด” หูเฟิงเอ่ย
อู๋เจียงส่ายหน้า “ข้าไม่รู้เลย ข้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสถานที่ที่ข้าถูกสุนัขกัดจนบาดเจ็บคือที่ใด ขณะที่กำลังปวดเศียรเวียนเกล้า ก็ถูกส่งตัวกลับมาที่นี่แล้ว”
“คนอื่นยังอยู่ดีหรือไม่ เสี่ยวเฟิงบุตรชายของข้า รวมถึงหรูเอ๋อร์ พวกเขาสบายดีหรือไม่” โจวกังรีบถาม
“พวกเขาล้วนสบายดี ครั้งนี้ลำบากจื่อยาโถวแล้ว หากไม่ได้นาง เกรงว่าพวกข้าคงจะตายอยู่ในเงื้อมือของคนเลวพวกนั้นไปแล้ว” อู๋เจียงกล่าว
หูเฟิงพยักหน้า ก่อนจะยื่นมือไปตบบ่าอู๋เจียงเบาๆ “เจ้ารักษาตัวให้ดีเถอะ” จากนั้นเขาก็ส่งสายตาให้โจวกัง
โจวกังรู้กัน เขารีบหยิบเงินตำลึงออกมาสองก้อน แล้วยัดใส่มือของอู๋เจียง “นำเงินนี้ไปซื้อเสื้อผ้าและเสบียงอาหาร ผ่านฤดูหนาวนี้ไปให้ได้ก่อนค่อยว่ากล่าว”
อู๋เจียงรีบพยักหน้าขอบคุณ ในใจรู้สึกขมขื่นยิ่งนัก เดิมทีเขากำลังมีชีวิตที่ดีอยู่แท้ๆ แต่หายนะที่มาเยือนอย่างกะทันหันก็ทำให้เขากลายเป็นเช่นนี้จนได้
เขาเกลียดแค้นยิ่งนักที่สวรรค์หาได้มีตา แม้แต่เทวดาก็ไม่ประทานความเมตตาให้
ครั้นออกจากโถงสมุนไพรแล้ว โจวกังก็ถามหูเฟิงว่า “ท่านอ๋อง ตอนนี้จะทำเช่นไรดีขอรับ”
หูเฟิงลอบถอนใจ เขาเงียบอยู่เนิ่นนาน ก่อนที่จะพูดขึ้นในที่สุด “กลับค่ายทหารก่อน ทิ้งทหารไว้คุ้มกันเมืองชิงหยวนและหมู่บ้านหวงถัวด้วย เมื่อมีข่าวคราวอะไรก็ให้พวกเขาไปรายงานพวกเราที่ค่ายทหาร”
……….
ตอนที่ 606 ตามหมอยามวิกาล
นางขึ้นไปที่ชั้นบนอีกครั้ง หลังบอกกล่าวจ้าวหลานแล้ว นางก็ลงมาชั้นล่างอีกครั้ง แล้วตามชุ่ยเอ๋อร์ขึ้นรถม้าไป
รถม้ามุ่งหน้าออกนอกเมือง นางจึงรู้สึกแปลกใจอยู่บ้าง “เหตุใดต้องออกจากเมืองด้วย”
ชุ่ยเอ๋อร์ยิ้มกล่าวว่า “ฮูหยินของพวกข้าเป็นคุณหนูของสกุลตงฟาง เจ้าไม่รู้จักบ้านของสกุลตงฟางหรือ”
ไป๋จื่อส่ายหน้า “ข้าไม่เคยได้ยินมาก่อนด้วยซ้ำ มีชื่อเสียงมากเลยหรือ”
“สำหรับข้าถือว่ามีชื่อเสียงมาก ถึงอย่างไรเสียปีนั้นนายใหญ่ก็เป็นถึงผู้ช่วยเสนาบดี แม้กระทั่งเคยเป็นผู้สำเร็จราชการแทนฮ่องเต้ เป็นคนที่ฮ่องเต้ไว้ใจเป็นอย่างยิ่ง แม้ตอนนี้จะเกษียณออกมาแล้ว แต่ตำแหน่งของสกุลตงฟางก็ยังคงมั่นคงและมั่งคั่ง ไม่มีผู้ใดกล้าดูถูก”
ไป๋จื่อยังคงส่ายหน้า “ข้าไม่เคยได้ยินมาก่อนจริงๆ แล้วอยู่ไกลจากเมืองมากหรือไม่”
“ไม่ไกล ภูเขาฉีอวิ๋นอยู่ข้างนอกเมือง สกุลตงฟางของพวกเขาอาศัยอยู่บนภูเขาฉีอวิ๋นนี่แหละ”
“อาศัยอยู่บนภูเขา? สถานที่เช่นนั้นน่ากลัวจะตายไป ไม่มีสัตว์ป่าหรือ” ไป๋จื่อเบิกตาโพลง
ทว่าชุ่ยเอ๋อร์กลับขบขัน “เจ้าช่างตลกนัก มีทหารห้าพันนายประจำการอยู่บนภูเขาฉีอวิ๋น ถึงจะมีสัตว์ป่าจริง ก็ไม่ได้น่ากลัวเท่าไรกระมัง”
ไป๋จื่อยิ่งงุนงงมากกว่าเดิน “เมื่อครู่เจ้าบอกว่านายใหญ่ของเจ้าเกษียณแล้วไม่ใช่หรือ เกษียณแล้วก็ยังควบคุมทหารได้หรือนี่ ฮ่องเต้ไม่ว่าอะไรหรือไร”
ชุ่ยเอ๋อร์ยิ้มกล่าวว่า “นี่เป็นพระบัญชาเป็นพิเศษของฮ่องเต้ หนึ่งเดียวไม่มีใครเหมือน!”
ระหว่างที่สนทนากัน รถม้าเคลื่อนที่ถึงหน้าประตูเมืองแล้ว ประตูเมืองที่เดิมทีปิดสนิทนี้ หลังจากเห็นป้ายคำสั่งที่คนรถแสดงแล้ว ก็พลันเปิดประตูเมืองใน ปล่อยให้พวกเขาออกไป
หนทางหลังออกจากเมืองเริ่มขรุขระขึ้นมาอย่างมาก ครั้นถึงเส้นทางขึ้นเขา กลับราบเรียบขึ้นมาเสียอย่างนั้น เห็นได้ชัดว่ามีการสร้างเส้นทางนี้ขึ้นมาเป็นพิเศษ
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา
อัพเดทตอนใหม่เมื่อไรค่ะ...
คุณแอดมินผู้ใจดี ช่วยอัพเดทตอนใหม่เยอะๆเลยนะคะ ชอบมาก สนุก พลีสสสสส...
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ...
เอาใจช่วยหูเฟิงทวงคทนอำนาจนะ...
ถ้าพ่อไม่ถูกเมียรังแกจนเกือบตายก็คงไม่ตื่นสินะ...
ดีใจกับเสี่ยวเฟิง...