ตอนที่ 605 อู๋เจียง
โถงสมุนไพร
คนหลายร้อยที่จู่ๆ ก็โผล่มาล้อมรอบโถงสมุนไพรเอาไว้ ทำเอาผู้ดูแลตกใจจนอกสั่นขวัญแขวน รีบวิ่งออกมา ครั้นเห็นใบหน้าของหูเฟิง เขาก็จำอีกฝ่ายได้ทันที คนผู้นี้เคยมาที่โถงสมุนไพรพร้อมกับแม่นางน้อยคนหนึ่ง
“นายท่านผู้นี้ ท่าน เอ้ย พวกท่านมาซื้อยาหรือ”
“ได้ยินว่ามีชาวบ้านที่ถูกจับตัวไปหนีกลับมาได้ ตอนนี้รักษาตัวอยู่ที่นี่ เป็นความจริงหรือไม่” หูเฟิงถาม
ผู้ดูแลรีบพยักหน้า “เป็นความจริง พวกเขากำลังใส่ยาอยู่ข้างใน ให้ข้าเรียกให้ท่านดีหรือไม่”
หูเฟิงโบกมือ “ไม่ต้อง ข้าจะเข้าไปเอง”
ทุกคนล้วนรออยู่ข้างนอก มีเพียงหูเฟิงและโจวกังสองคนที่เข้าไปข้างใน
หมอซ่งกำลังใส่ยาให้บุรุษผู้หนึ่ง บนขาของเขามีบาดแผลฉกรรจ์ คล้ายกับถูกสัตว์ป่าบางชนิดกัดทึ้ง
หูเฟิงรู้จักบุรุษผู้นี้ เขาคืออู๋เจียง อยู่ในหมู่บ้านหวงถัวเช่นเดียวกัน
อีกคนหนึ่งคือภรรยาของอู๋เจียง เดิมทีพวกเขามีบุตรด้วยกันคนหนึ่ง ทว่าเวลานี้กลับหายตัวไป เกรงว่าจะหาตัวพบยากแล้ว
เมื่ออู๋เจียงเห็นหูเฟิง เขาก็รู้สึกตื้นตันใจขึ้นมา “หูเฟิง เจ้าคือหูเฟิงใช่หรือไม่”
หูเฟิงพยักหน้า “ข้าเอง ท่านพ่อของข้าและไป๋จื่อเล่า” เขาถาม
อู๋เจียงรีบตอบทันที “พวกเราแยกทางกัน พวกข้านับว่าโชคดี เดินทางอยู่หนึ่งวันก็เข้าเมืองได้แล้ว แต่ใครจะรู้ว่าสุนัขที่เมืองนั้นดุมาก ทั้งยังมีอยู่หลายตัวจริงๆ พวกข้าเพิ่งเข้าเมืองก็ถูกสุนัขกัดจนบาดเจ็บ ส่วนบุตรชายของข้า เขา…” เขาสะอื้นไห้ขึ้นมา พูดอะไรต่อไปไม่ได้อีก บุตรชายของเขาถูกสุนัขกัดตายต่อหน้าต่อตา ตอนนั้นเขาหิวจนไม่มีเรี่ยวแรงจะทำอะไร จึงตีสุนัขดุร้ายเหล่านั้นไม่ได้โดยสิ้นเชิง คนเดินถนนเห็นพวกเขาทั้งครอบครัวดูน่าสงสาร ก็ยื่นมือเข้าช่วยเหลือ ช่วยชีวิตเขาและภรรยาไว้ได้ รวมถึงมีคนไปแจ้งทางการให้ด้วย หลังจากขุนนางของเมืองนั้นรู้เรื่องราวของพวกเขาแล้ว ก็สั่งให้คนส่งพวกเขากลับเมืองชิงหยวนทันที
เมื่อถึงเมืองชิงหยวน พวกเขาถึงได้รู้ว่าคนที่ถูกจับไปในราวนั้น นอกจากพวกเขาแล้วก็ยังไม่มีใครกลับมาเลย
“ตอนนี้เจ้าจึงไม่รู้เช่นกัน ว่าพวกไป๋จื่อและท่านพ่อของข้าอยู่ที่ใด” หูเฟิงเอ่ย
อู๋เจียงส่ายหน้า “ข้าไม่รู้เลย ข้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสถานที่ที่ข้าถูกสุนัขกัดจนบาดเจ็บคือที่ใด ขณะที่กำลังปวดเศียรเวียนเกล้า ก็ถูกส่งตัวกลับมาที่นี่แล้ว”
“คนอื่นยังอยู่ดีหรือไม่ เสี่ยวเฟิงบุตรชายของข้า รวมถึงหรูเอ๋อร์ พวกเขาสบายดีหรือไม่” โจวกังรีบถาม
“พวกเขาล้วนสบายดี ครั้งนี้ลำบากจื่อยาโถวแล้ว หากไม่ได้นาง เกรงว่าพวกข้าคงจะตายอยู่ในเงื้อมือของคนเลวพวกนั้นไปแล้ว” อู๋เจียงกล่าว
หูเฟิงพยักหน้า ก่อนจะยื่นมือไปตบบ่าอู๋เจียงเบาๆ “เจ้ารักษาตัวให้ดีเถอะ” จากนั้นเขาก็ส่งสายตาให้โจวกัง
โจวกังรู้กัน เขารีบหยิบเงินตำลึงออกมาสองก้อน แล้วยัดใส่มือของอู๋เจียง “นำเงินนี้ไปซื้อเสื้อผ้าและเสบียงอาหาร ผ่านฤดูหนาวนี้ไปให้ได้ก่อนค่อยว่ากล่าว”
อู๋เจียงรีบพยักหน้าขอบคุณ ในใจรู้สึกขมขื่นยิ่งนัก เดิมทีเขากำลังมีชีวิตที่ดีอยู่แท้ๆ แต่หายนะที่มาเยือนอย่างกะทันหันก็ทำให้เขากลายเป็นเช่นนี้จนได้
เขาเกลียดแค้นยิ่งนักที่สวรรค์หาได้มีตา แม้แต่เทวดาก็ไม่ประทานความเมตตาให้
ครั้นออกจากโถงสมุนไพรแล้ว โจวกังก็ถามหูเฟิงว่า “ท่านอ๋อง ตอนนี้จะทำเช่นไรดีขอรับ”
หูเฟิงลอบถอนใจ เขาเงียบอยู่เนิ่นนาน ก่อนที่จะพูดขึ้นในที่สุด “กลับค่ายทหารก่อน ทิ้งทหารไว้คุ้มกันเมืองชิงหยวนและหมู่บ้านหวงถัวด้วย เมื่อมีข่าวคราวอะไรก็ให้พวกเขาไปรายงานพวกเราที่ค่ายทหาร”
……….
ตอนที่ 606 ตามหมอยามวิกาล
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา
อัพเดทตอนใหม่เมื่อไรค่ะ...
คุณแอดมินผู้ใจดี ช่วยอัพเดทตอนใหม่เยอะๆเลยนะคะ ชอบมาก สนุก พลีสสสสส...
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ...
เอาใจช่วยหูเฟิงทวงคทนอำนาจนะ...
ถ้าพ่อไม่ถูกเมียรังแกจนเกือบตายก็คงไม่ตื่นสินะ...
ดีใจกับเสี่ยวเฟิง...