คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา นิยาย บท 613
ตอนที่ 613 เด็กในปีนั้น
องครักษ์รีบส่งจดหมายให้ตงฟางมู่
ตงฟางมู่ฉีกซองจดหมายแล้วเปิดอ่านทันที ยิ่งอ่านก็ยิ่งมีสีหน้าไม่น่ามอง หัวคิ้วขมวดมุ่น ก่อนที่เขาจะเงยหน้าขึ้นถามองครักษ์ผู้นั้น “ฮ่องเต้พบเด็กที่เผยชิงหานพากลับมาแล้วหรือ”
องครักษ์ส่ายหน้า “ยังไม่ได้พบขอรับ ชางหยวนโหวขอเข้าเฝ้าฮ่องเต้ ทว่าฮ่องเต้ปฏิเสธไปด้วยข้ออ้างงานราชกิจกำลังยุ่ง ฮ่องเต้ตรัสว่าจะรอท่านไปตัดสินใจขอรับ”
ตงฟางมู่อ่านจดหมายอีกรอบหนึ่ง ในจดหมายบอกว่าเผยชิงหานพาแม่นางคนหนึ่งกลับมาจากนอกเมืองหลวง ทั้งยังบอกว่าเป็นเด็กในตอนนั้นอีกต่างหาก
เรื่องนี้บังเอิญเกินไปแล้ว เขาเพิ่งรู้เบาะแสเกี่ยวกับเด็กคนนั้นจากฮ่องเต้ ยังไม่ทันหาตัวพบ เผยชิงหานก็ชิงพาตัวกลับมาก่อนก้าวหนึ่งแล้ว
“เอาละ ข้ารู้แล้ว พวกเจ้ากลับไปทูลฮ่องเต้ว่าข้าจะพาหว่านเอ๋อร์ไปฉลองปีใหม่ที่เมืองหลวง ถึงตอนนั้นแล้วค่อยหารือกันเรื่องนี้กัน” ตงฟางมู่กล่าว
ตามเหตุผลแล้ว เผยชิงหานพบตัวเด็กคนนั้น เขาควรจะดีใจด้วยซ้ำ ทว่าเขากลับรู้สึกว่าเรื่องนี้มีเงื่อนงำบางอย่าง จึงไม่อาจทำใจเชื่อเผยชิงหานได้
เผยชิงหานเป็นคนบอกในปีนั้น ว่าเด็กคนนั้นตายไปแล้ว และก็เป็นเขาที่จัดการฝังศพ บัดนี้เขามาบอกว่าเด็กยังไม่ตาย อีกทั้งจู่ๆ ก็พบตัวเด็กคนนั้นเช่นนี้อีก เขาไม่ได้กำลังเลือกตบหน้าตนเองอยู่หรือไร ทำเช่นนี้ไปเพื่ออะไรกัน เพราะการแต่งงานระหว่างเด็กคนนั้นกับจิ้นอ๋องหรือ
ตงฟางมู่แค่นหัวเราะเสียงเย็น “หากเด็กคนนั้นเป็นตัวจริง ก็นับว่าเจ้าโชคดีนัก แต่หากเด็กคนนั้นเป็นตัวปลอมละก็ อย่าหาว่าตาเฒ่าผู้นี้ไม่ปราณีก็แล้วกัน”
เขากล่าวกับพ่อบ้านว่า “เจ้าไปจัดการเถอะ สามวันหลังจากนี้ข้าจะไปเมืองหลวง ปีนี้จะฉลองปีใหม่ที่นั่น”
…
ไป๋จื่อเห็นตงฟางหว่านเอ๋อร์ผล็อยหลับไปแล้ว จึงออกจากห้องของนางไป เดินเล่นอยู่ในคฤหาสน์ฉีอวิ๋นเสียรอบใหญ่ ชมทิวทัศน์ไปพลาง ขบคิดเรื่องที่อยู่ในใจไปพลาง
เมื่อเดินไปได้พักหนึ่ง ก็เดินมาถึงด้านนอกป่าไผ่ดำผืนหนึ่งเสียอย่างนั้น
มีสะพานไม้ไผ่ที่สร้างขึ้นอย่างดีทอดตัวยาวเข้าไปด้านในป่า มองดูแล้วพิเศษอย่างยิ่ง นางก้าวเดินไป ทุกย่างก้าวบนสะพานไม้ไผ่ล้วนส่งเสียงแปลกประหลาดจำนวนหนึ่ง น่าสนใจดีทีเดียว
จากสะพานเข้าไปในป่าไผ่ เดิมทีมีกระท่อมตั้งอยู่หลังหนึ่งด้วย แม้ขนาดของมันจะดูไม่ใหญ่มาก แต่กลับสง่างามและประณีตยิ่ง ยามต้องสายลมแผ่วเบา ใบไผ่ก็จะส่งเสียงซู่ซ่า พาให้กลิ่นหอมจางๆ ของมันตลบอบอวลอยู่ในอากาศด้วย
“เจ้าเป็นใคร” แม่นางที่กำลังถือไม้กวาดผู้หนึ่งเดินเข้ามา พลางพิจารณาไป๋จื่อตั้งแต่หัวจรดเท้า
ไป๋จื่อยิ้มจาง “ข้าเป็นหมอที่มารักษาอาการให้ฮูหยิน ฮูหยินและนายใหญ่ตงฟางให้ข้าอยู่ที่นี่ ข้าเห็นว่าบริเวณนี้แปลกตา จึงเข้ามาชมดูสักหน่อย”
แม่นางผู้นั้นร้องอ๋อเสียงหนึ่ง ยิ้มว่า “ที่แท้เจ้าก็เป็นหมอนี่เอง”
“ที่นี่เป็นที่พักของผู้ใดหรือ ไยถึงมีเจ้าเพียงลำพัง” ไป๋จื่อถาม
“ตอนนี้ไม่มีใครอยู่ที่นี่หรอก ข้าเป็นเพียงสาวใช้ที่มีหน้าที่ทำความสะอาด เมื่อทำเสร็จแล้วก็จะกลับไป” นางตอบ
“ในเมื่อไม่มีคนอยู่ เหตุใดต้องทำความสะอาดด้วยเล่า” ไป๋จื่อใคร่รู้นัก
แม่นางยิ้ม พร้อมกับเอ่ยว่า “เป็นคำสั่งของนายใหญ่ เขาบอกว่าไม่แน่ว่าวันใดเจ้าของที่นี่จะกลับมา เมื่อถึงยามที่เจ้าของที่นี่กลับมา หากเห็นว่าที่นี่รกร้าง เต็มไปด้วยฝุ่นจับคงจะไม่ดีกระมัง!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา
อัพเดทตอนใหม่เมื่อไรค่ะ...
คุณแอดมินผู้ใจดี ช่วยอัพเดทตอนใหม่เยอะๆเลยนะคะ ชอบมาก สนุก พลีสสสสส...
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ...
เอาใจช่วยหูเฟิงทวงคทนอำนาจนะ...
ถ้าพ่อไม่ถูกเมียรังแกจนเกือบตายก็คงไม่ตื่นสินะ...
ดีใจกับเสี่ยวเฟิง...