คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา นิยาย บท 627
ตอนที่ 627 น้ำแกงดอกโคมม่วง
ดอกไม้และสมุนไพรในสวนเจริญเติบโตดีมาก คุณภาพดีกว่าสมุนไพรที่นางปลูกในหมู่บ้านหวงถัวทีเดียว ที่นี่เหมือนกับมีดินอุดมสมบูรณ์เพราะไอเซียน ถึงแม้พวกมันไม่อยากเติบโตก็คงทำไม่ได้
ใบโสมนา ดอกโคมม่วง ดอกอัญชัน พวกมันล้วนเป็นของดีในการทำอาหารเป็นยา เพราะทั้งหอมสดชื่น มีรสชาติอร่อย และบำรุงร่างกายได้ดีนัก
นางไม่เพียงทำอาหารเป็นยา ยังทำอาหารเรียกน้ำย่อยอีกหลายอย่าง ได้แก่ ผัดผักหอม ต้มยำปลา ไก่ผัดพริกหยวก ผัดผักกะหล่ำปลี ทั้งหมดล้วนไม่เผ็ด แต่กลับหอมอร่อย กินแล้วพาให้รู้สึกสดชื่น เรียกน้ำย่อยได้อย่างแน่นอน
หลังจากวุ่นวายอยู่ทั้งเช้าแล้ว ในที่สุดไป๋จื่อก็ทำอาหารกลางวันเสร็จ จึงให้เหล่าสาวใช้ไปตามคนอื่นมา
จ้าวหลานและคนอื่นๆ มาถึงก่อน ส่วนตงฟางมู่และตงฟางหว่านเอ๋อร์ตามมาถึงทีหลัง
ตงฟางหว่านเอ๋อร์เห็นจ้าวหลานในทันที จึงยิ้มว่า “ท่านนี้คงจะเป็นแม่ของหมอไป๋ ท่านช่างโชคดีจริงๆ!”
จ้าวหลานรีบตอบกลับไป “ฮูหยินล้อเล่นแล้วเจ้าค่ะ ข้าไม่ได้โชคดีอะไรหรอก ฮูหยินต่างหากที่โชคดี”
เมื่อครู่ตงฟางหว่านเอ๋อร์ก็เพียงพูดไปตามมารยาทเท่านั้น จึงไม่ได้ถามอะไรมากความอีก เพียงยิ้มและบอกให้ทุกคนนั่งลง
ไป๋จื่อตักน้ำแกงโสมนาให้ตงฟางมู่ก่อนถ้วยหนึ่ง “นายใหญ่ น้ำแกงนี้บำรุงเลือดลมดีมาก เหมาะกับท่านขอรับ”
ตงฟางมู่ยิ้มกว้าง “ดีๆๆ ข้าจะลองชิมดูนะ”
จากนั้นไป๋จื่อก็ตักให้หูจ่างหลินถ้วยหนึ่งเช่นกัน “ท่านลุงหู ท่านก็ต้องกินเช่นเดียวกัน บำรุงร่างกายสักหน่อย”
“ได้ ข้าก็จะบำรุงร่างกายบ้าง” ลุงหูยิ้มกริ่ม
หลังจากนั้นไป๋จื่อก็ตักน้ำแกงดอกโคมม่วงให้จ้าวหลาน “ท่านแม่ นี่เป็นนำแกงดอกโคมม่วง ทำให้จิตใจสงบ ช่วงนี้ท่านนอนไม่ค่อยหลับ เหมาะจะกินมันอย่างยิ่ง”
จ้าวหลานรีบส่งน้ำแกงให้ตงฟางหว่านเอ๋อร์ก่อน “ถ้วยนี้ให้ฮูหยินถึงจะถูก”
ตงฟางหว่านเอ๋อร์พลันปฏิเสธ “อย่าเลย นี่เป็นสิ่งที่หมอไป๋ทำให้ท่านนะ”
“ท่านแม่ น้ำแกงดอกโคมม่วงนี้มีประโยชน์กับท่าน แต่กลับไม่มีประโยชน์กับฮูหยิน ฮูหยินต้องกินน้ำแกงดอกอัญชันต่างหาก มันมีประโยชน์ต่ออาการของนางมากกว่า” ไป๋จื่อยิ้ม
คราวนี้จ้าวหลานถึงจะยกถ้วยกลับมา ก่อนจะยิ้ม “เด็กโง่ คราวหลังเจ้าจำไว้ให้ดี ต้องตักน้ำแกงให้ฮูหยินก่อน”
ตงฟางหว่านเอ๋อร์โบกมืออย่างไม่คิดมาก “เฮ้อ…ไม่ต้องทำถึงเพียงนั้น สกุลตงฟางของพวกข้าไม่สนใจเรื่องพวกนี้หรอก ขอเพียงมีเจตนาดีก็พอแล้ว ไม่ต้องแบ่งก่อนหลังอะไรทั้งนั้น”
“ถูกต้อง สกุลตงฟางของพวกข้ามักจะใช้ชีวิตตามใจชอบ ไม่จำเป็นต้องสนใจพิธีรีตองอะไรมาก” ตงฟางมู่ก็กล่าวเช่นกัน
เขายกน้ำแกงขึ้นมากินคำหนึ่ง น้ำแกงเข้มข้นที่กำลังร้อนไหลลงจากลำคอสู่กระเพาะ บริเวณริมฝีปากอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมพิเศษที่หลงเหลือจากน้ำแกง อร่อยยิ่งนัก
“นี่คืออาหารเป็นยาหรือ” ตงฟางมู่ก็เคยกินอาหารเป็นยามาก่อนเช่นกัน แต่กลับไม่เคยได้กินอาหารเป็นยาที่มีรสชาติอร่อยเช่นนี้ ช่างเหนือความคาดหมายของเขาเสียจริงๆ ที่น้ำแกงข้นเลิศรสเช่นนี้ จะยังมีสรรพคุณบำรุงร่างกายอีกด้วย
ไป๋จื่อยิ้ม พลางพูดว่า “ถูกต้องขอรับ นี่เป็นอาหารเป็นยาที่ทำมาจากสมุนไพรสด ย่อมแตกต่างกับรสชาติของอาหารเป็นยาที่ใช้สมุนไพรแห้งโดยสิ้นเชิง ทว่าประสิทธิภาพทางยาของมันจะด้อยกว่าสมุนไพรแห้ง จึงใช้รักษาโรคไม่ได้ ใช้ได้แค่เพียงปรับสมดุลร่างกายเท่านั้น”
“แค่นั้นก็พอแล้วละ อาหารเป็นยาเช่นนี้ ให้ข้ากินทุกวันก็ไม่เบื่อ” ตงฟางมู่กล่าว
ตงฟางหว่านเอ๋อร์ก็ลองชิมดูเช่นกัน หลังจากกลืนน้ำแกงลงไปแล้ว ในปากยังเหลือกลิ่นหอมของดอกไม้อยู่จางๆ ทำให้สบายกายราวกับได้ดื่มชาดอกไม้สดอย่างไรอย่างนั้น
“เจ้ามีฝีมือขนาดนี้ หากเปิดร้านอาหารเป็นยา เกรงว่าร้านอาหารชั้นหนึ่งและหอจุ้ยเซียนในเมืองหลวงจะต้องเทียบไม่ติดแน่” ตงฟางหว่านเอ๋อร์เย้า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา
อัพเดทตอนใหม่เมื่อไรค่ะ...
คุณแอดมินผู้ใจดี ช่วยอัพเดทตอนใหม่เยอะๆเลยนะคะ ชอบมาก สนุก พลีสสสสส...
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ...
เอาใจช่วยหูเฟิงทวงคทนอำนาจนะ...
ถ้าพ่อไม่ถูกเมียรังแกจนเกือบตายก็คงไม่ตื่นสินะ...
ดีใจกับเสี่ยวเฟิง...