ตอนที่ 633 คุณหนูใหญ่
ไป๋เสี่ยวเฟิงเองก็อึดอัดใจจนแทบแย่แล้ว เขากล่าวกับหลิวซื่อว่า “ท่านแม่ พวกเราจะอยู่ในเรือนนี้ไปทั้งชีวิตหรือ ข้ายังอยากมีตำแหน่งและชื่อเสียง ท่านหาสำนักศึกษาให้ข้าเข้าเรียนสิ!”
ไป๋ต้าเป่าก็เอ่ยเช่นกัน “ท่านแม่ ข้าได้ยินมาว่าหญิงสาวในเมืองหลวงต่างก็งดงามสดใสกันทุกคน อายุข้าไม่น้อยแล้ว ท่านต้องเป็นแม่สื่อให้ข้านะขอรับ!”
หลิวซื่อมองตาขวางใส่เหล่าบุตรชาย กล่าวอย่างอารมณ์ไม่ดี “เจ้าดูสิ ข้าดูเหมือนมีความสามารถทำทุกอย่างให้พวกเจ้าหรือไร ตอนนี้ข้าไม่มีเงิน อีกทั้งไม่คุ้นเคยที่ทาง แล้วจะทำเรื่องเหล่านั้นได้เช่นไร”
“ท่านทำไม่ได้ ไป๋เจินจูก็ทำไม่ได้เช่นกันหรือไร ตอนนี้นางเป็นถึงบุตรีของจวนชางหยวนโหวที่สูงส่ง ต้องการอะไรย่อมได้สิ่งนั้น ท่านไปหานางก็สิ้นเรื่องแล้วไม่ใช่หรือ” เสี่ยวเฟิงเสนอ
“จริงด้วย ข้าจะไปเจินจูก็สิ้นเรื่องแล้ว” หลิวซื่อเหมือนเห็นทางสว่างข้างหน้าโดยพลัน นางหยัดกายลุกขึ้นปั่นฝุ่นบนเสื้อผ้าทิ้ง “ข้าจะไปเดี๋ยวนี้”
“ท่านแม่ ข้าจะไปกับท่านด้วย” ไป๋ต้าเป่ามีสีหน้าตื่นเต้น เขาโตมาขนาดนี้แล้ว ยังไม่เคยเห็นเลยว่าจวนโหวเป็นเช่นไร มันจะต้องยิ่งใหญ่อลังการเป็นแน่
ไป๋เสี่ยวเฟิงกลับไม่สนใจแม้แต่น้อย “ข้าไม่ไปนะ มีอะไรน่าดูกัน ก็แค่ใหญ่กว่าบ้านของพวกเราเท่านั้น”
เจ้าใหญ่ก็อยากไปเช่นกัน ทว่าเขารู้สึกปอดแหกอยู่บ้าง ถึงอย่างไรก็เป็นจวนโหว ไม่ใช่หมู่บ้านหวงถัวแต่อย่างใด
สุดท้ายมีเพียงหลิวซื่อและไป๋ต้าเป่าที่ไปจวนชางหยวนโหวด้วยกัน
ยามหนุ่มที่หน้าประตูจวนเห็นการแต่งกายของพวกเขา ก็พลันทำสีหน้าเหยียดหยัน “พวกเจ้ามาหาใคร”
หลิวซื่อไม่อยากให้ยามผู้นี้ดูถูก จึงกระแอมเสียงหนึ่ง เชิดหน้ากล่าวว่า “ข้ามาหาคุณหนูใหญ่ของพวกเจ้า”
“เจ้าเป็นใคร มาหาคุณหนูใหญ่มีเรื่องใด” ยามหนุ่มถาม
“ข้าเป็นแม่ของนาง จะมาหานางต้องมีธุระอะไรด้วยหรือไร เจ้ายุ่งอะไรด้วยไม่ทราบ” หลิวซื่อเอ่ยเสียงแข็ง
ทุกคนในจวนโหวแห่งนี้ต่างก็รู้ว่าชางหยวนโหวตามหาคุณหนูใหญ่กลับมาจากบ้านนอก คุณหนูใหญ่อยู่รอดปลอดภัย เติบใหญ่มาได้ถึงเพียงนี้ ย่อมมีคนเก็บนางมาเลี้ยงแน่นอน จะมีแม่สักคนอยู่ข้างนอกจวนจึงไม่ใช่เรื่องแปลก
บนใบหน้าของยามหนุ่มประดับด้วยรอยยิ้มโดยพลัน ทว่าความดูถูกในแววตายังคงไม่จางหายไปแม้สักกระผีก “ที่แท้ก็เป็นแม่เลี้ยงของคุณหนูใหญ่นี่เอง ท่านรออยู่ตรงนี้สักครู่ ข้าจะไปแจ้งข้างในเดี๋ยวนี้”
“ต้องไปแจ้งด้วยหรือ ข้ายังเข้าไปไม่ได้หรือนี่” หลิวซื่อรีบถาม
ยามตอบทันที “หากนายท่านไม่อนุญาต ข้าก็ไม่กล้าปล่อยท่านเข้าไปเช่นกัน ท่านรออยู่ตรงนี้สักครูเถอะ ข้าจะไปแจ้งให้”
ประตูจวนปิดลงอีกครั้ง ครั้นเห็นประตูสีแดงปิดสนิท หลิวซื่อก็บ่นอุบ “จะพบหน้ากันต้องยุ่งยากถึงเพียงนี้เลยหรือ เช่นนั้นต่อไปไม่ต้องรออยู่ที่หน้าประตูทุกวันหรือไร”
ลมหนาวข้างหนอกพัดหวีดหวิว บัดนี้นางสวมเสื้อผ้ายามที่ออกมาจากหมู่บ้านหวงถัว เป็นเพียงผ้าฝ้ายบางๆ เท่านั้น อีกทั้งยังเป็นรูขาดอีกหลายรู ทำเอาหนาวเหน็บจนตัวสั่นเลยทีเดียว
ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วยามได้ ประตูจวนก็ปิดออก ยามหนุ่มออกมาจากข้างใน กล่าวกับทั้งสองคนว่า “เชิญทั้งสองท่าน”
เมื่อทั้งสองคนเข้าประตูไปแล้ว พวกเขาก็พลันตะลึงตาค้างเพราะสง่าราศีของจวนโหว คำว่าหรูหราและมีบารมี ก่อนหน้านี้พวกเขาเพียงเคยได้ยินเท่านั้น แต่กลับไม่เคยคิดว่าทั้งชีวิตนี้จะได้โอกาสได้เห็นที่พักอาศัยเช่นนี้จริง
ไม่เพียงแค่เห็นเท่านั้น ยังได้เข้าไปอีกต่างหาก
ยามหนุ่มนำทางพวกเขา หนทางยาวไกลทีเดียว ต้องผ่านโถงหน้า เดินบนทางเดินคดเคี้ยวหลายตลบ ทางเดินนี้มีทางเข้าออกมากมาย แต่ละจุดล้วนเชื่อมกับสถานที่ที่แตกต่างกันออกไป หากไม่มียามนำทาง พวกเขาอยากหาเส้นทางที่ถูกต้อง เกรงว่าคงต้องเสียเวลาหลายชั่วยามทีเดียว มิน่าเล่าถึงต้องรออยู่ข้างนอกประตูถึงครึ่งชั่วยาม เพราะที่นี่ยิ่งใหญ่ถึงเพียงนี้นี่เอง
เมื่อไปถึงเรือนหลานแล้ว ยามก็หยุดฝีเท้า ก่อนจะมีสาวใช้คนหนึ่งก้าวขึ้นมาต้อนรับ “คุณหนูใหญ่เชิญฮูหยินเข้าไปเจ้าค่ะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา
อัพเดทตอนใหม่เมื่อไรค่ะ...
คุณแอดมินผู้ใจดี ช่วยอัพเดทตอนใหม่เยอะๆเลยนะคะ ชอบมาก สนุก พลีสสสสส...
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ...
เอาใจช่วยหูเฟิงทวงคทนอำนาจนะ...
ถ้าพ่อไม่ถูกเมียรังแกจนเกือบตายก็คงไม่ตื่นสินะ...
ดีใจกับเสี่ยวเฟิง...