คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา นิยาย บท 639

639 /645

ตอนที่ 639 ฮูหยินเซียง

เซียงอี๋เหนียงไล่คนที่อยู่ในห้องออกไปทั้งหมด จากนั้นนางก็นั่งลงที่ข้างเตียง ลูบหลังบุตรสาวอย่างเบามือ ก่อนจะพูดเสียงเบาว่า “เด็กโง่ เจ้าคิดเช่นไรแม่รู้ดี เจ้าวางใจเถอะ ขอเพียงเจ้าชอบพอ แม่จะคิดหาหนทางทำให้เจ้าได้มาไว้ในครอบครอง เจ้าอยากแต่งให้คุณชายเมิ่งใช่หรือไม่ แม่จะหาทางให้ อย่าร้องไห้ไปเลยนะ”

เมื่อเผยเซี่ยเฉินได้ยินดังนั้น นางก็ลุกขึ้นนั่งในทันที ถามพร้อมขอบตาแดงก่ำว่า “จริงหรือเจ้าคะ ท่านแม่พูดจริงหรือ ท่านจะช่วยข้าจริงๆ ใช่หรือไม่”

ผู้เป็นมารดาพยักหน้า “นั่นย่อมแน่นอน แม่เคยหลอกเจ้าเสียเมื่อไร”

เผยเซี่ยเฉินยิ้มทั้งน้ำตา ก่อนจะโผเข้าไปในอ้อมกอดของมารดาโดยพลัน “ท่านแม่ ท่านดีกับข้ายิ่งนัก!”

“เอาละ รีบล้างหน้าล้างตาสักหน่อย เปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่เสียด้วย แม่จะพาเจ้าไปดูที่หอเทียนอี ได้ยินมาว่ามีผ้าชุดใหม่มาที่นั่นแล้ว ส่งมาจากแคว้นจินเชียวละ ข้าไม่เคยเห็นรูปแบบและสีสันของผ้าชุดนี้มาก่อน สองวันนี้ฮูหยินและคุณหนูมากมายล้วนไปเยี่ยมเยียนหอเทียนอีกันไม่ขาดสาย พวกเราจะรั้งท้ายไม่ได้เชียว”

เซียงอี๋เหนียงมองเงาหลังที่ลิงโลดของเผยเซี่ยเฉิน ลูกตากลอกกลิ้ง ก่อนจะเรียกคนให้ไปบอกคุณหนูใหญ่ ว่าจะพานางออกไปเที่ยวเล่น

หนึ่งชั่วยามหลังจากนั้น เซียงอี๋เหนียง เผยเซี่ยเฉินที่แต่งองค์ทรงเครื่องใหม่ รวมถึงไป๋เจินจูก็ออกจากจวนโหวไป

เผยเซี่ยเฉินเกิดมาสะสวย ผิวขาวงดงาม ประกอบด้วยลำคอระหงและขาเรียวยาว นับเป็นหญิงงามตามมาตรฐานอย่างแท้จริง ครั้นเพิ่งลงจากรถม้า ก็ดึงดูดสายตาผู้คนมากมายได้ในทันที

คนบนโลกนี้ ไหนเลยเห็นสตรีงามแช่มช้อยแล้วจะไม่มองอยู่หลายครั้งบ้าง

เผยเซี่ยเฉินชอบความรู้สึกยามถูกสายตามากมายจับจ้องเป็นที่สุด ในสายตาของใครหลายคน นางรู้สึกตนเองเป็นดั่งเซียนสาวที่จุติจากสวรรค์ ทว่าคนธรรมดาสามัญที่อยู่เบื้องหน้าเหล่านี้ ไม่คู่ควรที่จะยืนอยู่บนผืนแผ่นดินเดียวกันกับนางทั้งสิ้น

อย่างเช่นไป๋เจินจูที่เดินอยู่ข้างๆ นางในเวลานี้ หากผู้เป็นมารดาไม่ได้บอกว่ามีไป๋เจินจูอยู่ด้วย แล้วจะยิ่งขับเน้นให้นางดูงดงามยิ่งขึ้น นางคงไม่ยอมเดินเคียงข้างอีกฝ่ายเช่นนี้เป็นแน่

ไป๋เจินจูไม่เคยอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ ฮูหยินและคุณหนูมากมายแถวนี้ล้วนแต่งกายกันงดงาม แต่ละคนจับจ้องมาที่นางและเผยเซี่ยเฉิน ทำเอานางประหม่าจนไม่รู้แม้แต่จะวางมือไว้ที่ใด

เจ้าของร้านเข้ามาต้อนรับ กล่าวกับเซียงอี๋เหนียงว่า “ฮูหยินเซียงมาแล้ว เชิญชั้นบนเลยขอรับ”

ชั้นบนมีห้องรับรองที่หรูหรา เป็นห้องที่ไม่ใช่ว่าใครก็สามารถขึ้นไปได้ แม้นางจะเป็นเพียงสตรีคนหนึ่ง ทว่าก็เป็นสตรีของจวนชางหยวนโหว ฐานะของนางย่อมแตกต่างกับตระกูลเล็กตระกูลน้อยเหล่านี้แน่อยู่แล้ว

เซียงอี๋เหนียงพยักหน้าให้เจ้าของร้าน แล้วเชิดหน้าเดินไปยังบันไดที่อยู่ข้างๆ โดยพลัน ส่วนเผยเซี่ยเฉินและไป๋เจินจูตามหลังนางไป

เสียงวิพากษ์วิจารณ์เบาๆ เหล่านั้นตามหลังพวกนางมาด้วย แต่ละคำพูดกระทบโสตประสาทของไป๋เจินจูและเผยเซี่ยเฉินทั้งหมด

“คนที่อยู่ข้างๆ คุณหนูรองเผยผู้นั้น คือคุณหนูใหญ่แห่งสกุลเผยใช่หรือไม่”

“ข้าไม่เคยเห็นนางมาก่อน น่าจะใช่กระมัง สกุลเผยไม่มีคุณหนูคนอื่นแล้ว ได้ยินมาว่าคุณหนูใหญ่ระหกระเหินอยู่ข้างนอก ชางหยวนโหวเพิ่งพบและพาตัวนางกลับมา ดูสภาพนางสิ ไม่รู้เหมือนกันว่าได้รับความลำบากอยู่ข้างนอกนั่นมากมายเท่าไร”

“นั่นน่ะสิ ทว่าคุณหนูใหญ่กับคุณหนูรองยืนอยู่ข้างๆ กันแล้ว มองปราดเดียวก็แยกออกเลยว่าใครเป็นคุณหนู ใครเป็นสาวชาวบ้าน และไม่รู้ว่าต้องบำรุงผิวพรรณนางเท่าไรถึงจะเทียบเคียงคุณหนูรองได้”

ไป๋เจินจูมุ่นคิ้ว คอตก

ทว่าเผยเซี่ยเฉินกลับเลิกคิ้วขึ้นด้วยความลำพองใจ เหยียดหลังตรงแหน็วยิ่งกว่าเดิม

“ชิ…คุณหนูรองดูสูงส่งกว่าแล้วอย่างไร นางก็ยังเป็นบุตรสาวของอนุอยู่วันยันค่ำ หลายคนเรียกแม่แท้ๆ ของนางว่าฮูหยินเซียง ทว่าพูดกันตามตรงแล้ว ก็แค่อี๋เหนียงคนอื่นไม่ใช่หรือ ต่อให้มีหน้าตาสดสวย แต่กลับมีชาติกำเนิดต่ำต้อย แล้วจะมีประโยชน์อะไร แม้ตอนนี้คุณหนูใหญ่จะงดงามเทียบเคียงนางไม่ได้ ทว่าคู่หมั้นของคุณหนูใหญ่เป็นถึงจิ้นอ๋องเชียวนะ พวกเจ้าไม่ได้ยินข่าวนี้เลยหรือไร”

……….