คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา นิยาย บท 81

ตอนที่ 81 ไป๋จื่อให้กำเนิดลูกไม่ได้?

“มารดาสิ ช่างกล้าทีเดียว แม้แต่เงินของหยางซื่อเกินอย่างข้าก็กล้าหลอกหรือนี่? คิดจะนำไก่ที่ออกไข่ไม่ได้มาต้มข้าหรือ? คอยดูแล้วกันว่าข้าจะจัดการพวกเจ้าอย่างไร” สองวันนี้เขากลัดกลุ้มอยู่ตลอด ว่าเด็กสาวบริสุทธิ์อายุสิบสอง ตกลงแต่งให้พ่อหม้ายอายุสี่สิบต้นๆ อย่างเขาได้อย่างไร

ที่แท้ภายในมีเรื่องเช่นนี้อยู่ ดีที่ยังไม่ได้รับเด็กสาวผู้นั้นมา เกือบจะตกหลุมพรางของสกุลไป๋แล้ว

หยางซื่อเกินตะโกนเรียกบุรุษในหมู่บ้านเดียวกันหลายคน แต่ละคนรูปร่างสูงใหญ่ เพียงแค่พวกเขาถกแขนเสื้อขึ้น ไม่ต้องส่งเสียงก็พอจะทำให้ใครๆ หวาดกลัวได้แล้ว

ทั้งหมดเจ็ดแปดคนตรงไปยังหมู่บ้านหวงถัวโดยตรง เมื่อสอบถามคนในหมู่บ้านจนได้ความแล้วว่าจะไปสกุลไป๋ได้อย่างไรแล้ว พวกเขาก็มุ่งหน้าไปยังสกุลไป๋ทันที

คนในหมู่บ้านเห็นท่าทางดุดันของชายชาตรีเหล่านี้ ในใจรู้ดีว่าสกุลไป๋ต้องไปหาเรื่องอะไรเข้า จึงรีบรวมตัวกันมุ่งหน้าไปยังสกุลไป๋บ้าง

ช่วงนี้สกุลไป๋คึกคักนัก มีเรื่องไม่เว้นแต่ละวัน ทั้งยังแตกต่างกันในทุกวัน

ช่างเติมเต็มชีวิตหลังทำงานที่ลำบากยากแค้นของพวกเขาในหมู่บ้านอย่างยิ่งพอดิบพอดี

หยางซื่อเกินพาคนมาถึงนอกลานบ้านสกุลไป๋ ครั้นเห็นหลิวซื่อที่มาเป็นแม่สื่อถึงหมู่บ้านไป๋หยาง เขาก็ถีบประตูรั้วลานบ้านในทันที

หลิวซื่อตกใจจนสะดุ้งโหยง บุรุษแปลกหน้าเจ็ดแปดคน เหตุใดล้อมเข้ามาเช่นนี้?

นางตั้งใจมองอยู่ครู่หนึ่ง คนที่เดินนำหน้าไม่ใช่หยางซื่อเกินที่นางพบในหมู่บ้านไป๋หยางในวันนั้น ทั้งนางยังนำเงินสิบตำลึงเงินของเขากลับมาหรอกหรือ?

หยางซื่อเกินเห็นท่าทางตะลึงงันของนางแล้ว จึงหัวเราะเสียงเย็น “เป็นอย่างไร? ไม่เจอหน้ากันสองวัน เจ้าจำข้าไม่ได้แล้วหรือ?”

หลิวซื่อจมวดคิ้ว เหตุใดหยางซื่อเกินผู้นี้ถึงได้หยาบคายและไร้มารยาทเช่นนี้ ที่นี่คือสกุลไป๋ สามี บุตรชาย และแม่สามีล้วนอยู่ที่นี่ คำพูดคำจาของเขาเช่นนี้ คนที่ได้ยินเข้าอาจจะเข้าใจผิดได้ง่าย ราวกับว่าพวกเขาสนิทกันมากอย่างไรอย่างนั้น

“พี่หยาง ท่านมาได้อย่างไร ไม่ใช่ตกลงกันว่าสามวันหรือ พรุ่งนี้ต่างหากถึงจะเป็นวันที่สาม!” หลิวซื่อเห็นพวกเขาคนเยอะ แม้ในใจจะไม่รู้สึกสบายใจเท่าไรนัก ทว่าก็ไม่กล้าผิดใจกับเขา

เสียงของหยางซื่อเกินดังกังวานนัก เสียงนี้อย่าว่าแต่คนในลานบ้านและในเรือนเลย ชาวบ้านที่มาดูความคึกคักอยู่ข้างนอก ล้วนได้ยินชัดเจนทุกคน

หลิวซื่อไม่เข้าใจ “ท่านหมายความว่าอย่างไร แม่ไก่น้อยที่ออกไข่ไม่ได้อะไรกัน หรือท่านจะเข้าใจผิดอะไรอยู่”

“เข้าใจผิด? เจ้าเห็นว่าข้า หยางซื่อเกินเป็นคนโง่หรือหูหนวกสินะ? ไป๋จื่อของพวกเจ้า ก่อนหน้านี้พวกเจ้าตีนางจนบาดเจ็บ ต่อไปนางให้กำเนิดลูกไม่ได้แล้ว เรื่องนี้คนทั่วทั้งหมู่บ้านหวงถัวล้วนรู้ เจ้าจะบอกว่าเข้าใจผิดหรือ?” สีหน้าของหยางซื่อเกินดูดุร้ายขึ้นเรื่อยๆ เสียงก็ดังตามขึ้นมาเช่นกัน

ชาวบ้านที่ดูความคึกคักอยู่ข้างนอกฟังถึงตรงนี้ ไหนเลยจะไม่เข้าใจเหตุผลของเรื่องราว ชัดเจนว่าคนสกุลไป๋ลอบขายไป๋จื่อให้ผู้อื่น ซึ่งคนผู้นั้นก็คือหยางซื่อเกินที่อยู่ตรงหน้านี้

ไป๋จื่อยังอายุไม่ถึงสิบสามปีเต็ม แต่หยางซื่อเกินกลับเป็นพ่อหม้ายแก่ที่ตีภรรยาตายไปแล้วสามคน ให้ไป๋จื่อแต่งไป ไม่เท่ากับส่งนางไปตายหรอกหรือ?

ทุกคนพากันส่ายหน้า ทั้งแอบต่อว่าว่าคนสกุลไป๋ว่าช่างไร้ศีลธรรมเสียจริงๆ เรื่องโหดร้ายเช่นนี้ก็ทำออกมาได้

หญิงชราสกุลไป๋ เจ้ารอง และคนอื่นๆ ที่อยู่ในเรือนได้ยินเข้า ก็พากันเดินออกมา

ฝ่ายหญิงชราขมวดคิ้ว พลางกวาดสายตามองผู้ชายในลานบ้านเหล่านั้นครั้งหนึ่ง ก่อนจะกล่าวอย่างไม่พอใจว่า “เกิดเรื่องอะไรขึ้น พวกเขาเป็นใครกัน”

หลิวซื่อกระซิบอยู่ข้างหูหญิงชราสองสามคำ เพื่อเล่าเรื่องทั้งหมดเสียรอบหนึ่ง