คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 147

หลังจากที่ ซอง อันยี บอกเธออย่างจริงจัง เธอก็ลาก ทัง โรลชูว ไปที่ฝูงชนโดยไม่ให้โอกาสเธอพูดอะไรเลย

พวกเธอสองคนเดินไปที่ห้องโถงอย่างรวดเร็วและมาถึงใจกลางฝูงชน

ในขณะนี้ยังคงมีผู้คนมากมายรายล้อม ลู ชินจิน

เมื่อ ทัง โรลชูว และ ซอง อันยี มาถึงดูเหมือนว่าเขาจะรู้สึกได้ เขาค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นและสายตาของเขาก็พุ่งผ่านฝูงชน ด้วยการกวาดล้างฝูงชนอย่างนุ่มนวลสายตาของเขาก็มองมาที่เธออย่างชัดเจน

สายตาของพวกเขาสบตากันแล้วจากที่ไกล ๆ ทัง โรลชูว ยิ้มหวานให้เขาทันที

เธอยิ้มราวกับดอกไม้ที่กำลังเบ่งบาน ทำให้ดวงตาของชายที่ยืนอยู่ไม่ไกลหยุดลงในทันใด ท่าทีที่เย็นชาเล็กน้อยในตอนแรกของเขา เริ่มแสดงสัญญาณของใจที่กำลังละลาย บนริมฝีปากสีมิ้นต์เย็นชาของเขา ดูเขากำลังจะยิ้ม

เมื่อทั้งคู่ส่งสัญญาณถึงกัน หนิง เฉียวเฉียว รวบรวมความกล้าและเดินไปหา ลู ชินจิน และพูดกับเขาว่า "คุณลูคะ ยินดีที่ได้รู้จักฉันชื่อ หนิง เฉียวเฉียว ศิลปินของ ฟ้าใส เอนเตอร์เทรนเมนต์ ฉันสงสัยว่าฉันจะมีเกียรติที่จะเป็นคู่เต้นรำของคุณในวันนี้ไหมคะ?"

เธอไม่พยายามกลั้นเสียงของเธอ ในขณะที่เธอพูดคำพวกนี้ หลายคนรอบตัวเธอได้ยิน ในขณะที่ตกใจกับการท่าทีของเธอ พวกเขาอดไม่ได้ที่จะสงสัยเกี่ยวกับอาการของ ลู ชินจิน

คนหนึ่งเคยเป็นศิลปินสาวสวยมากความสามารถที่ได้รับการตอบรับอย่างดีเยี่ยมในวงการบันเทิง อีกฝ่ายเป็นกษัตริย์ของอาณาจักรที่ทุกคนเคารพนับถือ ทุกคนรู้สึกว่าพวกเขาดูเป็นคู่ที่เหมาะสมกันมาก

แต่คนเหล่านี้บางคนสงสัยว่าเขาจะเห็นด้วยหรือไม่

“คงไม่มีผู้ชายคนไหนปฏิเสธผู้หญิงสวยที่อ่อนโยนและมีเสน่ห์อย่างเธอหรอกจริงไหม?”

ในขณะที่ฝูงชนคิดอย่างนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงที่เย็นชาของ ลู ชินจิน ดังขึ้นในอากาศ "คุณไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเต้นรำกับผม"

ประโยคสั้น ๆ และกระชับนี้ทำให้ใบหน้าของ หนิง เฉียวเฉียว ซีดลงทันที

เมื่อได้ยินเช่นนี้ผู้คนที่อยู่รอบตัวพวกเขาต่างก็พูดไม่ออกและไม่กล้าส่งเสียง พวกเขาได้ แต่พึมพำในใจ "เขาเป็นคนที่โดดเด่นและเข้มงวด อย่างที่คนอื่นพูดจริง ๆ"

บรรยากาศเริ่มอึดอัดทันที คนดังหลายคนมอง หนิง เฉียวเฉียว ด้วยความสงสาร

โชคดีที่คืนนี้มีเพียงสื่อของ ไทม์ เอนเตอร์เทรนเมนต์ เท่านั้นที่อยู่ที่นี่ เพราะหากเรื่องนี้เกิดขึ้นทางออนไลน์ หนิง เฉียวเฉียว จะกลายเป็นประเด็นที่น่าหัวเราะในโลกออนไลน์ไปเลย

หนิง เฉียวเฉียว ที่กำลังหน้าแตก สูดหายใจเข้าลึก ๆ และฝืนยิ้ม เธอกล่าวขอโทษ "ฉันขอโทษที่รบกวนคุณค่ะ"

เมื่อดู หนิง เฉียวเฉียว ออกไปอย่างเงียบ ๆ ซอง อันยี ยิ้มให้กับฝูงชน "โอ้ย ประเด็นใหญ่พวกนี้ ที่แฟน ๆ เอาแต่ใจ คิดว่าพวกเขาน่าจับตามองจริง ๆ งั้นเหร? ทัง โรลชูว แกรีบเชิญ ท่านประธานของแก มาเต้นรำเร็ว ยั่วพวกเธอสักหน่อย"

ทัง โรลชูว ลังเล "ลืมไปได้เลย ฉันไม่อยากเรียกร้องความสนใจมากเกินไป"

"แกกลัวอะไรเหรอ? หนิง เฉียวเฉียว และ กู โรลโรล อยู่ในทีมเดียวกันพวกเธอเข้าหา คุณลู เพื่อข่มแกเท่านั้น เพราะพวกเธอเป็นแบบนี้อยู่แล้ว ทำไมแกถึงยังใจดีแบบนี้อีก?"

ซอง อันยี กลอกตาและผลัก ทัง โรลชูว เหมือนกำลังไล่แมลงวัน เธอโบกมืออย่างต่อเนื่อง "ไปเร็ว!"

“ไม่…”

เธอส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ ในที่สุด ทัง โรลชูว ก็ไม่สามารถเอาชนะ ซอง อันยี ได้และทำได้เพียงแค่เริ่มเดินไปหา ลู ชินจิน

“คุณลู ฉันอยากรู้ว่า ฉันจะได้รับเกียรติเป็นคู่เต้นรำของคุณในคืนนี้ไหมคะ?”

เสียงที่นุ่มนวลและเชื่องช้าของเธอดังก้องอยู่ในห้องโถง

เมื่อเธอพูดแบบนี้ สายตาที่ตกตะลึงนับไม่ถ้วนก็หันมาทางเธอ

ทุกคนมองเธอราวกับว่าเธอโง่ พวกเขาคิดว่า "ผู้หญิงคนนี้ เขาไม่เห็นเหรอว่า หนิง เฉียวเฉียว ถูกปฏิเสธ แต่เธอก็ยังเลือกที่จะมาหาเขาอย่างไร้ยางอายจริง ๆ"

แขกจำนวนมากสามารถจินตนาการได้เลยว่าเธอจะถูกปฏิเสธอย่างเย็นชาขนาดไหน