คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 148

แต่ภาพที่พวกเขาคาดหวังไม่ได้เกิดขึ้น แต่พวกเขากลับเห็นภาพที่ทำให้ขากรรไกรของพวกเขาค้าง

พวกเขาเห็น ลู ชินจิน ชายผู้เย็นชาและเคร่งขรึม ซึ่งดูไม่เป็นมิตรกับคนแปลกหน้าอย่างมากจ้องมอง ทัง โรลชูว และไตร่ตรองสักครู่ ก่อนที่จะพยักหน้าและพูดว่า "ได้สิ"

"ว้าว!"

ทุกคนในห้องโถงต่างโกลาหล ไม่มีใครคิดว่าตอนจบจะพีคขนาดนี้

หลังจากปฏิเสธ หนิง เฉียวเฉียว หญิงสาวที่น่ารักและมีความสามารถเขา แต่เขากลับตอบรับคำเชิญเต้นรำจากหญิงนิรนามคนนี้

“ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร? เธอมีความสามารถขนาดนี้ได้ยังไง?”

แขกจำนวนมากอดไม่ได้ที่จะหันไปมอง ทัง โรลชูว และมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า

ไม่นานก็มีคนจำเธอได้ "อ้อ เธอคือ ทัง โรลชูว นักข่าวคนนั้น เธอเป็นที่ชื่นชอบของ ธันเดอร์โบล เอนเตอร์เทรนเมนต์"

"ไม่น่าแปลกใจที่ ประธานลู จะตอบรับคำเชิญเต้นรำของเธอ ทัง โรลชูว เธอคนนี้โชคดีมาก!"

หลายคนเริ่มกระซิบกันเอง แต่ความคิดเห็นทั้งหมดนี้ทิ่มแทงหูของ หนิง เฉียวเฉียว

“ทัง โรลชูว อีกแล้ว!”

"ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงได้มากวนใจฉันทุกที่"

ใบหน้าของ ฉิน มันนี่ บูดบึ้งมากจนดูเหมือนว่าเลือดกำลังขึ้นที่ใบหน้าของเธอ เห็นได้ชัดว่าเธอยังคงคลั่งไคล้กับเหตุการณ์ก่อนหน้านี้มาก

"บ้าจริง ทัง โรลชูว แกนี่จริง ๆ"

สายตาของ หนิง เฉียวเฉียว หรี่ลง และเธอกำหมัดแน่น เธอถูกกระตุ้นจนร่างกายของเธอสั่นสะท้าน

เธอแค่อายตัวเอง แต่ ทัง โรลชูว ก็แทบรอไม่ไหวที่จะเหยียบเธอจนจมดิน

“คุณลู สนใจ ทัง โรลชูว งั้นเหรอ?” กู โรลโรล ถามด้วยความสับสน

ฉิน มันนี่ ปฏิเสธโดยไม่ต้องคิด "ไม่มีทาง ลู ชินจิน คือใคร สำหรับผู้ชายอย่างเขาเงื่อนไขของเขาในการเลือกคู่ครอง กำหนดให้อย่างน้อยเธอต้องอยู่ในระดับเดียวกัน ทั้งในด้านสถานะ วิสัยทัศน์และความสามารถในการทำงาน นับประสาอะไรกับความเหมาะสมแม้ว่า ทัง โรลชูว เป็นนักข่าวที่มีชื่อเสียงเล็กน้อยเธอยังเป็นแค่ผู้สื่อข่าว เธออยากยกสถานะของตัวเองงั้นเหรอ? ฝันไปเถอะ!”

“แล้วเราจะทำยังไงดีล่ะ? เราปล่อยให้เธอทำแบบนั้นงั้นเหรอ?”

"เราจะลงโทษเธอ และปล่อยให้เธอได้ลิ้มรสของความทุกข์ยาก"

"คุณจะทำอะไรคุณมีแผนที่ดีไหม?"

ด้านหนึ่งผู้หญิงทั้งสามรวมตัวกันเพื่อวางแผนของพวกเขา ในอีกด้านหนึ่ง ทัง โรลชูว ไม่ได้คิดถึงเรื่องอะไรเลย

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในพริบตาเวลาของการเต้นรำก็มาถึง

พิธีกรขึ้นไปบนเวทีและพูดกับฝูงชนอย่างขบขันว่า "ต่อจากนี้ก็เป็นเวลาของการเต้นรำที่พวกเราทุกคนรอคอย สุภาพบุรุษทุกคนที่มีคู่เต้นรำโปรดจับมือของพวกเธอ สุภาพบุรุษทุกคนที่ไม่มีคู่โปรดหาสักคน ในนาทีสุดท้ายคนที่เหลือคุณสามารถทำได้โดยการหาคนที่มีเพศเดียวกัน แต่ก่อนหน้านี้เราขอเชิญแขกผู้มีเกียรติของเราอีกครั้ง คุณลู จาก ธันเดอร์โบล เอนเตอร์เทรนเมนต์ มาเปิดฟลอร์เต้นรำให้กับเรา"

ในขณะที่เสียงตื่นเต้นของเจ้าบ้านดังขึ้น เสียงปรบมือที่กึกก้อง ดังกึกก้องไปทั่วงาน

ลู ชินจิน จับมือ ทัง โรลชูว และก้าวขึ้นไปบนฟลอร์เต้นรำ

เพลงวอลทซ์ที่สง่างามเริ่มเล่นอย่างช้า ๆ มือของ ทัง โรลชูว วางลงบนไหล่ของ ลู ชินจิน อย่างนุ่มนวล ในขณะที่เขาจับเธอที่เอวของเธออย่างอ่อนโยน ทั้งคู่มองตากันและเริ่มเต้นไปตามจังหวะ

สปอตไลท์สีขาวเทลงมาที่พวกเขา ราวกับว่าพวกเขาถูกปกคลุมไปด้วยหมอก เธอจ้องเข้าไปในดวงตาของเขา และมองไปที่เขาอย่างละเอียด ความอ่อนโยนซ่อนอยู่ในส่วนลึกของดวงตาของเขา

ลู ชินจิน มองไปที่เธอเช่นกัน ท่าทางของเขายังคงเย็นชา แต่ในส่วนลึกของดวงตาสีเข้มของเขามีความอ่อนโยนที่ไม่มีใครรู้ได้

ไม่นานจังหวะก็เร็วขึ้น จังหวะที่แตะส้นเท้าของเธอมีชีวิตชีวาราวกับว่าพวกเขามีเวทมนตร์ เธอบิดเอวอย่างสง่างาม ชายเสื้อของเธอบิดและหมุนไปตามการเคลื่อนไหวของเธอ อารมณ์สงบของเธอผสมกับเสน่ห์ที่น่าดึงดูดใจ ช่างงดงามจนแทบหยุดหายใจ

ชายคนนั้นจับมือเธอแน่นและเต้นไปพร้อมกับเธอ ทุกครั้งที่สัมผัสกันพวกเขาก็ใกล้ชิดกันมากขึ้น

ทุกคนถูกจับตามองพวกเขาในขณะนี้ และบางคนถึงกับงุนงง

ผู้ชายหล่อและผู้หญิงสวย ช่างเป็นคู่ที่สมบูรณ์แบบจริง ๆ สองคนนี้เลือกจะเป็นคู่เต้นรำกันในนาทีสุดท้าย แต่ดูเหมือนว่าไม่มีคำใดสามารถอธิบายพวกเขาได้และดูเหมือนว่าพวกเขาเกิดมาเพื่อคู่กัน