คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 149

ทุกคนกำลังหลงใหลในฉากนี้

ในตอนนั้น ทัง โรลชูว จำได้ว่าเธอไม่ได้รู้สึกถึงความสุขแบบนี้มานานแล้ว เธอต้องการเก็บความรู้สึกเหล่านั้นไว้ลึก ๆ ในใจของเธอ เพื่อที่เธอจะไม่สามารถลืมมันได้ แม้ว่าเธอจะแก่ชราในอนาคตก็ตาม

หลังจากเพลงจบลงเมื่อโน้ตสุดท้ายลอยลงมาจากอากาศทุกคนก็รู้สึกตัว เสียงปรบมือดังกึกก้องภายในห้องโถงและใช้เวลานานกว่าจะเงียบไป

"ที่รักคุณเต้นเก่งนะ"

ท่ามกลางความสับสน ลู ชินจิน กระซิบข้างหูของเธอด้วยเสียงอันแผ่วเบาที่มีเพียงพวกเขาสองคนเท่านั้นที่ได้ยิน

ทัง โรลชูว ยื่นหน้าอกของเธอออกและยิ้มอย่างภาคภูมิใจ "แน่นอน แม้ว่าตระกูลทัง จะไม่ได้มีชื่อเสียงเท่าตระกูลลู แต่ฉันก็เคยเรียนเต้นรำและมารยาทมาตั้งแต่เด็กและฉันก็ประสบความสำเร็จอย่างมาก"

"ผมเข้าใจแล้ว ผมยังคงหลงใหลในการเต้นรำนั้น ในอนาคตคู่ในการเต้นรำของที่รักจะเป็นของผมเท่านั้น"

เขาประกาศครอบครองเธออย่างชัดเจน ไม่ยอมให้ใครล่วงล้ำเธอได้

ทัง โรลชูว พยักหน้ารับ "แน่นอน แต่เพื่อความยุติธรรมคู่เต้นรำของคุณเป็นฉันเท่านั้นนะคะ"

นอกจากนี้เธอยังพูดครอบงำเขาเล็กน้อยในการครอบครองเขา

การเต้นรำในตอนนี้ไม่ควรเป็นของผู้หญิงคนอื่น การเต้นรำที่สง่างามสามารถเป็นของเธอเท่านั้น

"อะไรก็ได้ ขอแค่คุณพูด"

ลู ชินจิน ตอบโดยไม่ลังเลเช่นกัน จากนั้นทั้งสองก็แยกจากกันและโค้งคำนับให้กันและกันอย่างสุภาพราวกับว่าพวกเขาเป็นแค่เพื่อนธรรมดาและห่างเหินกัน

“ผมจะกลับบ้านในอีกหนึ่งชั่วโมง ที่รักลองดูว่าคุณจะหาเหตุผลที่จะออกไปได้ไหม ผมจะรอคุณอยู่ชั้นล่าง”

“ได้เลยค่ะ” ทัง โรลชูว พยักหน้าและพูดด้วยความเสียใจเล็กน้อย "มันน่าเสียดาย เรื่องดี ๆ แบบนี้น่าจะมาพร้อมกับไวน์ชั้นยอดถ้าไม่ใช่เพราะเราอยู่ที่นี้ ฉันชอบดื่มด้วยกันนะ ชินจิน"

"ผมจะดื่มกับคุณที่นี่ด้วย ผมจะอยู่ที่ที่คุณเห็นได้ ชนแก้ว"