คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 150

"บ้าจริง"

ทัง โรลชูว สาบแช่งในใจของเธอ เธอรู้ว่าประตูถูกล็อคจากด้านนอกและเธอได้ยินเพียงเสียงฝีเท้าที่เร่งรีบ

“ใครอยู่ข้างนอก? ปล่อยฉันออกไปนะ”

‘ปัง! ปัง! ปัง!’

ทัง โรลชูว เคาะประตูด้วยความหงุดหงิดและตกใจ

การใช้กำลังของเธอทำให้หัวของเธอหมุนมากยิ่งขึ้น

เห็นได้ชัดว่าการล้างหน้าไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกสดชื่นเลย แต่ไวน์ดูเหมือนจะออกฤทธิ์แล้ว นอกจากนี้เพราะการใช้กำลังของเธอแรงของเธอจึงค่อย ๆ หายไป

แต่ไม่มีใครตอบรับต่อเสียงร้องของเธอเลย

ทัง โรลชูว ยังคงกระแทกประตูอย่างไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้ "ปล่อยฉันไป! นั่นใคร! ต้องการอะไร?"

“อยู่ที่นั่น ทำตัวให้ว่านอนสอนง่ายหน่อย!”

จากนั้นเสียงเย็นชาก็ดังขึ้นเหนือหัวของเธอ

ทัง โรลชูว เงยหน้าขึ้นอย่างระมัดระวังเมื่อถังน้ำเย็นกระเซ็นลงมาจากด้านบน

“ว้าย!”

ทัง โรลชูว กรีดร้องออกมาดัง ๆ ร่างกายของเธอเปียกโชกทำให้เธอดูแย่มาก

เธอได้ยินเสียงข้างนอกฟูมฟายว่า "รีบไปเถอะ อย่าให้คนอื่นมาเจอเรา"

"จะมีอะไรเกิดขึ้นกับเธอไหม?"

"จะเกิดอะไรขึ้นล่ะ เราแค่จับหล่อนไว้สักพัก หล่อนไม่ตายหรอก"

หลังจากพูดประโยคเหล่านั้นทั้งสองเสียงก็หลบหนีไป

"ปล่อยฉันนะ!"

ทัง โรลชูว ยังคงกระแทกประตู แต่ประตูด้านนอกถูกปิดไปแล้ว ประตูหลักของห้องน้ำถูกปิดโดยมีป้ายบอกว่าห้องน้ำอยู่ระหว่างการซ่อมแซมวางอยู่

ในตอนนี้ ทัง โรลชูว ทำอะไรไม่ถูก

ที่แย่ไปกว่านั้นคือตอนนี้ ไวน์ที่เธอดื่มไปกำลังออกฤทธิ์ การมองเห็นของเธอพร่ามัวราวกับว่าเธอสามารถลอยขึ้นได้ทุกเมื่อ

หลังจากไม่ได้รับการตอบสนองใด ๆ ในขณะที่ ทัง โรลชูว สามารถพักผ่อนได้โดยการพิงกำแพงเป็นบางครั้ง

ขณะนี้มาที่ภายในห้องจัดเลี้ยง

ลู ชินจิน เห็นว่า ทัง โรลชูว หายไป หลังจากที่เธอหายไปไม่กี่นาที

ดวงตาที่เย็นชาของเขามองไปรอบ ๆ ก่อนที่ในที่สุดพวกเขาจะไปที่ ซอง อันยี ซึ่งอยู่ไม่ไกล จากนั้นเขาก็เดินข้ามไป “โรลชูว อยู่ที่ไหน?”

"ฮะ?"

ซอง อันยี ตกใจกับคำถามที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันนี้ เธอรู้สึกตัวและตอบว่า "คุณชายลู นั่นเอง โรลชูว ไปเข้าห้องน้ำยังไม่กลับมา รอเธอที่นี่ก่อนค่ะ เพราะเธอน่าจะกลับมาเร็ว ๆ นี้"

“เอาล่ะ ดื่มต่อเถอะ อย่าสนใจผม”

ขณะที่เขาพูด ลู ชินจิน ยืนอยู่ที่นั่นและหยุดการเคลื่อนไหว

ซอง อันยี ไม่ได้พูดอะไรมาก เธอรู้เกี่ยวกับการแต่งงานที่เป็นความลับระหว่าง ทัง โรลชูว และ ลู ชินจิน ถ้าเขาดูเหมือนจะสนิทกับเธอ ใครบางคนจะได้รู้อะไรบางอย่าง

อย่างไรก็ตาม ทัง โรลชูว ได้หายไปเป็นเวลานานแล้ว

หลังจากผ่านไป ยี่สิบนาทีพวกเขาก็ไม่เห็นเธอกลับมา

ลู ชินจิน สังเกตเห็นเช่นกัน จากนั้นเขาก็เหลือบมองเวลาบนนาฬิกาข้อมือ

ในท้ายที่สุด ทัง โรลชูว ก็ยังไม่กลับมาหลังจากนั้นอีก สิบนาที

ลู ชินจิน ขมวดคิ้ว เขารู้สึกกังวลเล็กน้อยเพราะตอนนี้ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนนั้นดื่มไปมากแล้ว จากนั้นเขาก็โทรหา ซอง อันยี และถามว่า "คุณช่วยไปดู ทัง โรลชูว ได้ไหมเธอยังไม่กลับมาเลย"

"ทำไมเธอใช้เวลานานจัง?"

ซอง อันยี ขมวดคิ้วขณะหยุดสิ่งที่กำลังทำอยู่ และพยักหน้า “ฉันจะไปดูเธอเอง”