คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 163

"รอยัล ไดนาสตี้ ไฮท์ งั้นเหรอ? ฉันไม่ได้ไปมานานแล้ว โอเคตัดสินใจได้แล้ว"

เสี่ยวเซียว โบกมือขาวที่ผอม ๆ ของเธอ และยอมรับคำแนะนำของ ทัง โรลูว อย่างมีความสุข

ปัจจุบันเธอไม่ได้ดูหยิ่งผยองอะไร และหยิ่งผยองเหมือนอยู่ในสถานีตำรวจอีกต่อไป ในทางตรงกันข้ามใบหน้าของเธอมีสีสันสดใสและเธอดูเป็นอิสระและเหมือนเป็นคนเรียบง่าย

ทั้งสามคนรีบนำกระเป๋าเดินทางกลับ หลังจากท้องฟ้ามืดลงแล้วพวกเขาก็มุ่งหน้าไปยัง รอยัล ไดนาสตี้ ไฮท์ ด้วยกัน

ผู้คนใน เมืองที่รู้เรื่อง รอยัล ไดนาสตี้ ไฮท์ มีจำนวนไม่น้อย ค่าใช้จ่ายของทุกอย่างที่นั่นสูงและมีสิ่งอำนวยความสะดวกทั้งหมดที่จำเป็น มันเป็นโรงแรม สโมสร และร้านอาหาร การรวมกิจกรรมความบันเทิงทั้งหมดใว้อย่างครบครัน

ผู้ที่ผ่านประตูส่วนใหญ่เป็นสมาชิกของสังคมชนชั้นสูงในเมือง ก่อนที่ เสี่ยวเซียว จะออกจากประเทศทั้งสามคนมักจะมาเจอกันที่นั่น

สถานที่แห่งนี้เต็มไปด้วยความทรงจำอันอบอุ่นมากมายสำหรับพวกเขา

ในขณะนี้ ทัง โรลชูว และเพื่อน ๆ ได้ลงจากรถที่หน้า รอยัล ไดนาสตี้ ไฮท์ เมื่อมองไปที่ป้ายที่คุ้นเคยเธอก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ "ฉันไม่ได้มาที่นี่นานแล้ว ฉันคิดถึงที่นี้มาก"

เสี่ยวเซียว โยนกุญแจรถของเธอไปที่พนักงานจอดรถ เธอยิ้มและคล้องแขนของเธอกับอีกสองคนพูดว่า "ถ้าแกกลัวพลาดก็เข้าไปกันเลย! ทำไมแกยังยืนอยู่ที่นี่อีกหละ?"

พวกเขาเข้าสู่ รอยัล ไดนาสตี้ ไฮท์ ด้วยความคุ้นเคยอย่างเต็มที่ ทัง โรลชูว เรียกลิฟต์พร้อมชมทิวทัศน์อันงดงามและพวกเขาก็มาถึงร้านอาหารที่ชั้นสิบเอ็ด

เมื่อทั้งสามคนปรากฏตัวพวกเขาดึงดูดความสนใจเป็นอย่างมาก ผู้ชายหลายคนส่งสายตาที่เร่าร้อนให้พวกเขาและใบหน้าของพวกเขาก็เต็มไปด้วยความตกใจ

ทั้งสามคนเป็นผู้หญิงที่น่าทึ่งและแต่ละคนมีความงามในแบบของเธอ

เสี่ยวเซียว เป็นคนที่สวยมาก ไม่ว่าเธอจะไปที่ไหนเธอก็มักจะดึงดูดความสนใจมากมาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับดวงตานกฟีนิกซ์ที่สวยงามของเธอ เมื่อเธอกระพริบตาพวกเขามักจะเปล่งประกายเสน่ห์ที่ไร้รูปร่าง

ในขณะเดียวกัน ทัง โรลชูว เป็นประเภทที่สงวนความงามไว้มากกว่า

ใบหน้าของเธอสะอาดและดวงตาที่สดใสของเธอก็ใสเหมือนน้ำ คิ้วของเธอดูสะอาดและอารมณ์ของเธอก็ชัดเจนและตรงไปตรงมา แม้ว่าเธอจะไม่น่าทึ่งเท่า เสี่ยวเซียว ในตอนแรกด้วยเหตุผลบางอย่างเธอก็มักจะทำให้ผู้คนจ้องมองเธออยู่เสมอ

สำหรับ ซอง อันยี เธอไม่ได้มีความงามที่เปล่งประกายของ เสี่ยวเซียว หรืออารมณ์เหมือนนางฟ้าของ ทัง โรลชูว อย่างไรก็ตามเธอมีความงามที่เป็นกลางซึ่งไม่มีใครครอบครองได้

เธอตัดผมสั้นและมีใบหน้าที่โดดเด่นและสวยงาม แม้ว่าเธอจะดูเงอะงะ แต่เธอก็มีเสน่ห์เฉพาะตัว ขาที่ยาวและเรียบเนียนของเธอทำให้ผู้ชายยากที่จะต้านทานไหว

เมื่อทั้งสามคนยืนอยู่ด้วยกันพวกเขาสร้างภาพที่สวยงามอย่างเป็นธรรมชาติและดึงดูดความสนใจเป็นอย่างมาก

อย่างไรก็ตาม ทั้งสามคนดูเหมือนจะไม่สนใจกับการจ้องมองที่ไม่มีวันสิ้นสุดของพวกเขา ภายใต้การแนะนำของพนักงานเสิร์ฟ พวกเขาเลือกจุดที่อยู่ข้างหน้าต่าง พวกเขาสั่งอาหารและรอให้อาหารมาถึง

ประมาณสิบห้านาทีต่อมาอาหารทั้งหมดก็มาเสิร์ฟ พวกเขาทั้งสามคนกินข้าวขณะคุยกันเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงสองสามปีที่ผ่านมา

แน่นอนว่าในบรรดาสิ่งที่เกิดขึ้นกับพวกเขาเรื่องราวของ ทัง โรลชูว นั้นน่าตื่นเต้นที่สุด

ทัง โรลชูว ไม่ชอบพูดถึงอดีต แต่โดยพื้นฐานแล้วเธอไม่เคยมีความลับกับ เสี่ยวเซียว และ ซอง อันยี

ดังนั้นเมื่อ ซอง อันยี พูดทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงสองสามเดือนที่ผ่านมาเธอไม่ได้หยุดเธอเลย

แต่เมื่อเธอพูดใกล้จบ การแสดงออกทางสีหน้าของ เสี่ยวเซี่ยว ก็ดูแย่ลงอย่างเห็นได้ชัด “ไอ้พวกเลว กู โรลโรล และ จี ยินเฟง! พวกเขากล้าทำกับแกแบบนั้นได้ยังไง!”

"ไม่เป็นไรฉันเลิกสนใจนานแล้ว"

ทัง โรลชูว ยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจและสีหน้าของเธอก็สงบ

ปัจจุบันเธอถูกชายอื่นแย่งหัวใจไป แม้ว่าเธอจะได้พบกับ จี ยินเฟง อีกครั้ง เขาก็จะเป็นคนแปลกหน้าสำหรับเธอ

"แกอาจไม่สนใจ แต่ฉันไม่สามารถแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้"

ใบหน้าของ เสี่ยวเซี่ยว ครึมขึ้น เธอมองไปที่ ทัง โรลชูว อย่างจริงจัง "จี ยินเฟง คนเลวคนนั้นยังคงจัดการได้ง่าย แต่ผู้หญิงคนนั้น กู​ โรลโรล ใจร้ายเกินไป ถ้าเราไม่รีบกำจัดเธอ ใครจะรู้ว่าเธอจะทำอะไรบ้า ๆ กว่านี้กับแกในอนาคตอีก! แกเป็นเพื่อนสนิทของฉัน ฉันไม่สามารถนั่งดูบางสิ่งที่เกิดขึ้นกับแกได้ ถ้ามีใครรังแกแก ฉันจะต้องต่อสู้เพื่อแก"