คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 169

เขาพูดถูก "แล้วอะไรคือความสัมพันธ์ที่ดีล่ะ? คนที่แต่งงานกันยังหย่าร้างกัน และระหว่างชายหญิง การนอกใจก็ไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่อะไร"

เมื่อเธอคิดถึงเรื่องนี้ ทัง โรลชูว ก็รู้สึกตาพล่าเบลอ เธอยังไม่เข้าใจ “แล้วทำไม ฮัน อี้เฉิน ถึงทำแบบนั้น?”

"ฮัน อี้เฉิน หักหลัง ซอง อันยี และได้ร่วมมือกับ หยาง เฉียนเฉียน ลูกสาวคนรวยของกลุ่มหยาง ถ้าจะพูดให้ถูกก็คนที่เกี่ยวข้องกับพ่อแม่ของ ซอง อันยี นั่นแหละ"

“นี่มันเกินไปแล้วนะ!”

สีหน้าของ ทัง โรลชูว แย่มาก เธอเต็มไปด้วยความความโกรธ

มีเพียงคนที่เคยถูกหักหลังเท่านั้น ที่จะเข้าใจถึงความเจ็บปวดจากการถูกคนรอบข้างหักหลังอย่างแท้จริง

ในตอนนั้นเธอเกือบจะหมดกำลังใจจากการหักหลังถึงสองครั้ง ถ้าไม่ใช่เพราะกำลังใจของจาก

อันยี เธอคงจะแตกสลาย

เนื่องจาก ซอง อันยี เป็นคนใจร้อน ทัง โรลชูว ไม่กล้าคิดเลยว่า เธอจะทำอะไรโดยไม่คิดเพราะเหตุการณ์แบบนี้ไหม

"ชินจิน ตอนนี้ฉันอยากจะไปที่บริษัทของ อันยี เธอไม่ได้ใจเย็นเหมือนฉันและไม่ได้เจ้าเล่ห์แบบ เสี่ยวเซียว ฉันกังวลว่าเธอจะทำอะไรโดยไม่คิด เพราะเธอไม่ได้มีความอดทนถึงขนาดนั้น"

ทัง โรลชูว ยังทานอาหารเช้าไม่เสร็จ เธอลุกขึ้นยืนด้วยความเร่งรีบและต้องการจะออกไป

ลู ชินจิน ไม่หยุดเธอไว้ "ไปเลยสิ บอกคนขับให้ไปส่งที่นั่น ถ้าเกิดอะไรขึ้น ให้โทรหาผม"

"ตกลง"

ทัง โรลชูว รีบไปอย่างรวดเร็ว ระหว่างทางไปที่นั่น เธอโทรหา ซอง อันยี หลายครั้ง แต่เธอกลับปิดโทรศัพท์ไว้

ทัง โรลชูว รู้สึกทำอะไรไม่ถูก จึงรีบเร่งไปที่บริษัท อย่างไรก็ตามเธอได้ยินจาก หลี่น่า ว่า ซอง อันยี ได้ลางานแล้ว

ทัง โรลชูว สบถ “บ้าจริง!”

เธอยังขอให้ หลี่น่า หยุดงานหนึ่งวัน จากนั้นก็ออกจากห้องทำงานภายใต้สายตาที่สับสนของ หลี่น่า

หลังจากออกจากทางเข้าของ บริษัท ทัง โรลชูว ก็โทรหา เสี่ยวเซียว เธอบอกที่อยู่ของ ซอง อันยี และขอให้เธอไปที่นั่นให้เร็วที่สุด

ประมาณ 20 นาทีต่อมา ทั้งสองคนก็เจอกัน บริเวณที่พักของ ซอง อันยี

"เกิดอะไรขึ้น?"

เสี่ยวเซียว จอดรถ มาเซราติ ของเธอไว้ที่ข้างถนนและออกจากรถด้วยความรู้สึกสับสน

ทัง โรลชูว ไม่ได้อธิบายอะไรมาก เธอส่ายหัวและพูดว่า "ฉันจะเล่ารายละเอียดให้ฟังทีหลัง ก่อนอื่นเราต้องหา อันยี ให้เจอ"

ทั้งสองคนขึ้นลิฟต์เพื่อขึ้นไปยังห้องของ ซอง อันยี

ทัง โรลชูว กดกริ่งประตูเจ็ดถึงแปดครั้งติดต่อกัน แต่ก็ไม่มีการตอบกลับใด ๆ

“มีกุญแจสำรองไหม?” เสี่ยวเซียว ถามพร้อมกับขมวดคิ้ว แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เมื่อเธอเห็นว่า ทัง โรลชูว วิตกกังวลแค่ไหน สีหน้าของเธอก็ค่อย ๆ เคร่งขรึมตาม

“ใช่ ทำไมฉันคิดไม่ได้”

ทัง โรลชูว ก็นึกขึ้นได้ เธอตำหนิตัวเองที่ทำตัวไม่มีสติในช่วงเวลาแบบนี้ เธอเดินผ่าน เสี่ยวเซียว อย่างกระวนกระวายและพลิกดูกองหินกรวดที่อยู่ด้านบนของกระถางต้นไม้ จนพบกุญแจ

"เจอแล้ว"

ทัง โรลชูว รีบเปิดประตูและเดินเข้าไปพร้อมกับ เสี่ยวเซียว