คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 182

ข่าวแพร่กระจายเร็วราวกับไฟป่าที่กำลังควบคุมไม่ได้

ในขณะเดียวกัน ฉิน มันนี ก็ไม่ได้ออกมาพูดอะไรเลย ราวกับว่าเธอกลายเป็นธาตุอากาศไปแล้ว

วันนี้ ผู้สื่อข่าวหลายสิบคนออกมาจากรังของพวกเขา และเริ่มทำการสอบสวนอย่างละเอียด พวกเขาทุกคนนั้นหวังว่าจะสามารถสัมภาษณ์ ฉิน มันนี ด้วยตัวเอง

และนี่ก็เป็นจุดประสงค์ของ ทัง โรลชูว ที่มาอยู่ที่นี่

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะรู้จักกัน แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะพบคนที่กำลังซ่อนตัวอยู่

ไร้ประโยชน์ ทัง โรลชูว อาจจะต้องเริ่มถามจากคนดังที่สนิทกับ ฉิน มันนี

อย่างไรก็ตาม ในเวลาอย่างนี้คนดังในวงการต่างก็ระวังเรื่องของตัวเองมากขึ้น พวกเขาหลีกเลี่ยงที่จะพูดถึงเรื่องนี้ แม้จะต้องจ่ายเงินเพื่อปกป้องไม่ให้เกิดปัญหากับตัวเองก็ตาม ด้วยความพยายามของเธอ เธอได้พูดคุยบางอย่างกับพวกเขา แต่พวกเขาก็ค่อนข้างที่จะเป็นทางการ

ทัง โรลชูว กำลังยุ่งอยู่กับการทำงาน โดยหารู้ไม่ว่าจะมีปัญหาเกิดขึ้นกับเธอในไม่ช้า

ทัง โรลชูว ใช้เวลาช่วงบ่ายไปตามสถานที่ต่าง ๆ เวลาประมาณ 20.00 น. เธอทานอาหารเย็นแบบสบาย ๆ ข้างนอก หลังจากนั้นเธอก็มุ่งหน้าไปยัง ลู กรุ๊ป เพื่อไปหา ลู ชินจิน และกลับบ้านด้วยกัน

ในขณะเดียวกันเมื่อเธอมาถึงสี่แยกแห่งหนึ่ง ก็มีรถคันหนึ่งพุ่งออกมาจากมุมมืดและหยุดอยู่ข้าง ๆ เธอ หลังจากนั้นเพียงพริบตาก็มีคนปิดปากและลากเธอขึ้นรถไป

ทัง โรลชูว ตกใจอย่างมาก เธอพยายามร้องตะโกนขอความช่วยเหลือ แต่ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไร ก็มีกลิ่นยาเข้าจมูกของเธอ จากนั้นทุกอย่างเธอก็หมดสติ

...

ในขณะนี้ ในห้องทำงานซีอีโอของ ธันเดอร์โบลท์ เอนเตอร์เทรนเมนต์ กรุ๊ป

ลู ชินจิน ยังคงนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของเขาเพราะทำงานที่ยังไม่เสร็จ มูหลิง เดินเข้ามาพร้อมกับกาแฟหนึ่งแก้วและกล่าวด้วยความเคารพว่า "กาแฟครับท่าน"

ลู ชินจิน พยักหน้าและยกขึ้นจิบ อย่างไรก็ตามด้วยเหตุผลบางประการคิ้วของเขาก็ขมวดขึ้นอย่างกะทันหัน และเขายังทำถ้วยกาแฟหล่นเสียงดัง ทำให้มันหกลงบนโต๊ะทำงาน

ในชั่วพริบตานั้น กาแฟก็กระเซ็นไปทั่วโต๊ะทำให้เอกสารสำคัญจำนวนมากเปียก

มูหลิง ตกใจรีบหาทิชชู่มาเช็ด เขามองไปที่ ลู ชินจิน ด้วยสายตาที่ตกใจ "ท่านเป็นอะไรไหมครับ?"

ลู ชินจิน คิ้วขมวดเล็กน้อย เขารู้สึกไม่สบายใจ เขารีบยกมือขึ้นและดูเวลาบนนาฬิกา

ตอนนี้เป็นเวลาสองทุ่มครึ่งแล้ว และเขายังไม่ได้เห็น ทัง โรลชูว

ลู ชินจิน โทรเข้าโทรศัพท์ของเธอ แต่ก็ไม่มีการตอบรับใด ๆ

เขาพยายามอยู่สองสามครั้ง แต่ก็ไม่เป็นประโยชน์

ลู ชินจิน ขมวดคิ้วแน่นขึ้น เขาอดไม่ได้ที่จะมองไปที่มูหลิงและถามว่า "เห็นผู้หญิงของผมไหม?"

"ผมไม่เห็นเธอนะครับ"

มูหลิง ส่ายหัว เมื่อเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติกับท่าทีของ ลู ชินจิน เขาจึงรีบถามด้วยความระมัดระวัง "ท่านครับ มีอะไรที่ท่านอยากให้ผมทำไหมครับ?"

ลู ชินจิน นิ่งเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดเบา ๆ ว่า "ไม่ ตอนนี้นายออกไปก่อนได้"

อย่างไรก็ตามเขายังคงรู้สึกไม่สบายใจ เขาเปิดตัวติดตามตำแหน่งบนโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว

เขาได้ติดตั้งตัวติดตามตำแหน่งบนโทรศัพท์ของ ทัง โรลชูว ไว้ในกรณีฉุกเฉินและเพื่อความปลอดภัยของเธอ

ในตอนแรก ลุ ชินจิน คิดว่าอาจมีบางอย่างเกิดขึ้น ซึ่งมันทำให้เธอมาสาย

แต่เมื่อเขาเห็นว่าตอนนี้เธออยู่ที่ชนบทแห่งหนึ่ง สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนทันที

“มูหลิง!”

เขาตะโกนเรียกมูหลิงที่กำลังจะก้าวออกจากห้องทำงาน น้ำเสียงของเขาทุ้มอย่างน่ากลัว

มูหลิงตกใจและรีบหันกลับมา "ครับท่าน อยากได้อะไรหรือครับ?"

"ไปเอารถมา เร็วเข้า!"

ลู ชินจิน ลุกขึ้นจากเก้าอี้ของเขา เขาไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีก และรีบคว้าเสื้อคลุม เดินออกจากห้องทำงาน

มูหลิง อยู่เคียงข้างเขามาหลายปี เมื่อเห็นสีหน้าบึ้งตึงของเขา เขารู้ทันทีว่ามีบางอย่างเกิดขึ้น ดังนั้นเขาควรจะรีบแล้วในตอนนี้ จึงพยักหน้าและรีบเดินตามไปอย่างรวดเร็ว