คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 185

ชายทั้งสี่กลืนน้ำลายอย่างห้ามไม่ได้ หนึ่งในนั้นรวบรวมความกล้าและพูดว่า "กลัวอะไรล่ะ มันมีแค่คนเดียวเอง"

เมื่อได้ยินเช่นนี้อีกสามคนก็ตระหนักว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นสมเหตุสมผลและการจ้องมองของพวกเขาก็รุนแรงขึ้นทันที "ไป! นี่ถิ่นของพวกฉัน อย่ามาทำตัวเป็นฮีโร่แถวนี้"

ลู ชินจิน ทำหูทวนลม และเดินไปหาพวกเขาอย่างช้า ๆ ความเย็นชาในดวงตาของเขาทำให้รู้สึกขนหัวลุกทันที

ความกลัวพุ่งขึ้นมาบนใบหน้าของชายทั้งสี่

ด้วยเหตุผลบางอย่างพวกเขารู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ไม่ควรเข้าไปยุ่งด้วย

ผู้ชายกล้ามโตคนหนึ่ง ไม่รู้ว่าควรทำยังไง เขาดึง ทัง โรลชูว มาใกล้ตัวเขา และวางมือลงบนลำคอของเธออย่างดุเดือด เขาคำราม "อย่าเข้ามาใกล้ ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน"

มันเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน จึงทำให้ ทัง โรลชูว กลัวเกินกว่าที่จะเคลื่อนไหว

ดวงตาของ ลู ชินจิน หรี่ลงอย่างอันตราย ออร่าของเขากลายเริ่มเย็นยะเยือก แต่เขาไม่มีทางหยุดเท้าของเขา "ปล่อยเธอ!"

“หยุดตรงนั้น แกคิดว่าฉันไม่กล้าทำงั้นเหรอ?”

เมื่อชายที่มีกล้ามเนื้อเห็นปฏิกิริยาของเขา มือของเขาที่จับ ทัง โรลชูว ไว้ ก็เริ่มมีเหงื่อออก

ชายคนนี้อันตรายอย่างยิ่ง!

“ฉันจะพูดอีกครั้ง ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้”

ลู ชินจินไม่สนใจการกระทำของชายสี่คน และจ้องมองไปยังพวกเขาด้วยแววตาดุร้าย

แม้แต่ ทัง โรลชูว ก็ยังรู้สึกกลัวกับท่าทางที่ดุร้ายของเขา

ตอนนี้ ลู ชินจิน โกรธมาก!

ลู ชินจิน ทำให้ชายคนนั้นหมดความคิด เขาบีบคอของโรลชูวเพราะไม่รู้จะทำอะไรต่อจากนี้ "เพราะแกไม่ยอมทำตามที่ฉันบอกเองนะ อย่ามาโทษฉันละ"

ทันทีที่เขาพูดจบ ทัง โรลชูว รู้สึกว่าเธอหายใจไม่ออกทันที

"แกได้ตายแน่!"

เมื่อ ลู ชินจิน เห็นฉากนี้ ร่างกายของเขาก็พุ่งไปข้างหน้า

‘พรึบ!’

เขาเคลื่อนที่ไปอย่างรวดเร็ว ทัง โรลชูว รู้สึกว่ามีเงาผ่านตัวเธอไป และ ลู ชินจิน ก็ไม่ได้อยู่ที่เดิม

ชายทั้งสี่คนนั้นตกอยู่ในความตะลึง และคนที่จับ ทัง โรลชูว ไว้ เขารู้สึกถึงความอันตรายที่จะเกิดขึ้นในไม่ช้า

"ไม่นะ!"

ชายคนนั้นรู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้น เขาจึงพยายามเดินถอยหลังไปพร้อมกับบีบคอ ทัง โรลชูว แต่มันก็สายไปแล้ว

ลู ชินจิน ไปยืนอยู่ที่หลังของเขาอย่างเงียบ ๆ พร้อมกับเตะให้เขาล้มลงไป

สีหน้าของเขาเย็นชาและแข็งกระด้าง ดวงตาของเขาตอนนี้เป็นสีแดงทำให้เขาดูเหมือนสัตว์ร้ายที่กำลังโกรธเกรี้ยว

เสี้ยววินาทีต่อมา ทัง โรลชูว รู้สึกว่ามือที่จับคอของเธอก็คลายออกทันที และผู้ชายคนนั้นนอนอยู่บนพื้นแล้ว

ทัง โรลชูว รู้สึกเหมือนว่าจะล้มลงไปข้างหน้า แต่ก็มีแขนของชินจินมากอดเอวเธอไว้ ทำให้เธอไม่ได้ล้มลงไป

เธอร้องไห้อยากหนักเมื่อได้อยู่ในอ้อมกอด และในที่สุดเธอก็หยุดร้องเพราะได้อยู่ใกล้เขา เธอรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย

“ชินจิน…”

เธอจับเสื้อของเขาไว้ด้วยมือทั้งสองข้างของเธอ ใบหน้าของเธอซีดมากจนทำให้เขารู้สึกปวดใจเมื่อเห็นมัน

ลู ชินจิน กอดเธอแน่นราวกับกลัวว่าเธอจะหายไป เขาปลอบเธอเบา ๆ ด้วยการใกล้ใส่หูของเธอว่า "ไม่เป็นไร ไม่เป็นไรแล้วนะ"

เมื่อเห็นเพื่อนของพวกเขาล้มลง ชายทั้งสามคนที่อยู่ตรงนั้นก็รีบหนีไปด้วยความกลัว

“มูหลิง!”

ลู ชินจิน กอด ทัง โรลชูว เอาไว้ และตะโกนสั่งคนที่ยืนอยู่ที่ประตู

เมื่อเสียงของเขาหยุด ตำรวจหลายสิบคนก็รุมเข้ามาจากข้างนอกทันที พวกเขายกปืนขึ้นใส่ทั้งสามคนและตะโกนว่า "ยกมือขึ้น! จะไม่มีใครได้ไปไหนทั้งนั้น"