คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 189

คำพูดของ ทัง โรลชูว ถูกต้องตรงประเด็น โดยไม่มีช่องว่างที่สามารถโต้แย้งได้เลย

หนิง เฉียวเฉียว ขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้ “คุณกำลังบอกว่า คุณไม่ใช่คนปล่อยข่าว?”

"คุณเคยเห็นฉันเขียนข่าวโดยที่ไม่ระบุชื่อคนเขียนด้วยเหรอ? ฉิน มันนี เป็นบุคคลสาธารณะนะ เธอประมาทเกินไปในการใช้ชีวิต มันเป็นเรื่องธรรมดาที่จะมีนักข่าวตามเธอไป นักข่าวในประเทศนี้มีมากจะตายไป ไม่ได้มีแค่ฉันสักหน่อย มีนักข่าวเป็นพันคนที่มีความสามารถมากกว่าฉัน พวกเธอไม่ตรวจสอบอะไรเลย และมากล่าวหาฉันด้วยเรื่องที่พวกเธอกุขึ้นมาเอง"

คำพูดของ ทัง โรลชูว มีพลังและก้องกังวาน ปกติเธอกล้าหาญและมีความรับผิดชอบมาโดยตลอด ถ้าเธอทำเธอจะยอมรับมัน และเธอจะไม่ยอมให้ใครมายัดเยียดความผิดให้เธออย่างแน่นอน

หนิง เฉียวเฉียว ดูเหมือนจะเข้าใจด้วยว่าเธอเป็นคนแบบไหน อย่างไรก็ตามเธอยังคงมีข้อสงสัยเกี่ยวกับคำพูดของเธอเอง

“ฉิน มันนี ทำผิดจริง ๆ งั้นเหรอ?”

“แต่เมื่อพิจารณาจากสิ่งที่เธอทำแล้ว ก็ดูเหมือนว่าเธอจะโกหกไม่ได้”

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หนิง เฉียวเฉียว ก็รู้สึกปวดหัวอย่างช่วยไม่ได้

คนหนึ่งคือเพื่อนที่ดีของเธอ และอีกคนคือ ทัง โรลชูว ซึ่งเธอพบว่ามันยากที่จะรับมือเสมอ พวกเขาทำให้เธอรู้สึกหมดหนทางจริง ๆ

"ไม่ว่ายังไงเรื่องนี้ก็จบไปแล้ว เราทิ้งมันเป็นอดีตไม่ได้เหรอ? มันนีได้ชดใช้สำหรับการกระทำของเธอแล้ว ในอนาคตฉันกลัวว่าจะไม่มีที่สำหรับเธอในวงการบันเทิงอีกต่อไป ในฐานะมนุษย์เราไม่ควรทำมันเกินไปอย่างนี้ ดังนั้นปล่อยเธอเถอะนะ"

หลังจากที่ หนิง เฉียวเฉียว พูดสิ่งนี้ สีหน้าของ ทัง โรลชูว ก็ยิ่งรุนแรงขึ้น

ผู้หญิงคนนี้มาที่นี่เพื่อพูดคุยเรื่องของ ฉิน มันนี

ตามทัศนคติที่เธอมีเมื่อเธอสงสัยตั้งแต่แรก ทัง โรลชูว จะไม่เห็นด้วยกับคำขอของเธอ

เมื่อเทียบกับ ทัง โรลชูว ปฏิกิริยาของ ซอง อันยี นั้นเด็ดขาดกว่ามาก เธอระเบิดเสียงหัวเราะออกมาทันที "ฮ่า ๆ หนิง เฉียวเฉียว เธอคิดว่าโรลชูวเป็นใบ้หรือเปล่า? ผู้หญิงที่ชั่วร้ายอย่าง ฉิน มันนี ที่กล้าลักพาตัวคนก็สมควรแล้วที่จะอยู่ในคุก นอกจากนี้เธอไม่จำเป็นสร้างคำพูดให้สวยหรูหรอกนะ หมายความว่ายังไง เราทำเกินไปงั้นเหรอ? คืนนั้น ฉิน มันนี ขอร้องให้พวกนักเลงลักพาตัวโรลชูวนะ แล้วเธอคิดจะหยุดทำไหม? ไม่เลยเธอไม่หยุด!”

“ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่าเธอจะเป็นหน้าด้านขนาดนี้ ไปพูดอะไรแบบนั้นได้ยังไง แต่ฉันบอกตรง ๆ เลยนะว่า ทัง โรลชูว ไม่มีทางที่จะลืมเรื่องนี้แน่ ๆ จนกว่าเธอจะตายไปนั่นแหละ และ ฉิน มันนี สมควรที่โดนอย่างนั้นแล้ว"

หนิง เฉียวเฉียว ได้ยินคำพูดที่ไม่สุภาพอย่างยิ่งของ ซอง อันยี และการแสดงออกของเธอก็เปลี่ยนไปทันที “ซอง อันยี อย่าล้ำเส้น”

ซอง อันยี หน้ามุ่ยและเย้ยหยันกลับไป "เธอนั้นแหละที่ล้ำเส้น โอเค? นกขนสีเหมือนกันจะอยู่ด้วยกัน พวกเธอนี่สุดยอดเลยจริง ๆ"

"โอเคคุณหนิง ถ้าเธอยังบอกว่าฉันผิด ฉันก็พูดได้แค่ว่าทำอะไรก็ได้ที่เธออยากทำ ออกไป! ขอให้สิ่งที่พูดวันนี้มันจบลงที่นี่ ฉิน มันนี จะเป็นหรือตายก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน และอย่ามารบกวนฉันอีกในอนาคต ขอบคุณ!"

สีหน้าของ ทัง โรลชูว บูดบึ้ง และเธอขอให้เฉียวเฉียวออกไป

นอกจากนี้ เธอยังไม่มีความรู้สึกที่ดีต่อ หนิง เฉียวเฉียว เลย เธอเอาชนะตัวเองได้แล้วโดยการนั่งอยู่ที่นี่และคุยกับเธอเป็นเวลานาน

"โอเค ทัง โรลชูว คุณจำสิ่งที่คุณพูดในวันนี้ไว้ ฉันจะรอดูว่าคุณจะหยิ่งผยองอย่างนี้ได้นานแค่ไหนกัน"

ใบหน้าของ หนิง เฉียวเฉียว กลายเป็นสีเข้มและเธอจับจ้องไปที่ ทัง โรลชูว ในที่สุดเธอก็ทำได้เพียงแค่กัดฟันอย่างดุเดือดเท่านั้น