คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 241

ฉันไม่เหนื่อยหรอกตราบใดที่มีคุณอยู่ข้าง ๆ ฉัน

เสียงของเขาสั่นเล็กน้อย ราวกับว่าเขากำลังพยามที่จะข่มความรู้สึกที่ล้นหลามของเขา

ทัง โรลชูว เม้มปากเเน่น อีกมือกุมที่หน้าอกของเธอ ดวงตาคู่สวยเอ่อล้นไปด้วยน้ำตาแห่งความเจ็บปวด ทำให้เธอยิ่งดูน่าสงสารเข้าไปอีก

“ผมคงไม่สามารถที่จะควบคุมตัวเองได้ ถ้าคุณยังมองผมด้วยสายตาแบบนั้นอยู่”

ลู ชินจิน ยิ้มพร้อมทั้งพูดกึ่งติดตลกกึ่งจริงจังว่า

ถ้าไม่ใช่เพราะสถานที่ เขาคงจะกอดเธอแน่นพร้อมกับจูบริมฝีปากแดงนุ่มนิ่มนั่นแล้ว

ได้ยินเช่นนั้น ทัง โรลชูว ก็เลิกคิ้วสูง สายตาของเธอฉายแววซุกซน

และจู่ ๆ เธอก็พุ่งตัวจู่โจมจูบที่ริมฝีปากของเขา

ดวงตาของเขาสะท้อนแสงวิบวับในขณะที่เขาโอบกอดเธอแน่น ไม่อยู่เฉย เขาจูบเธอกลับ ลิ้นของเขาทำให้เธอสูญเสียประสาทรับรสของตัวเองไป

เธอค่อย ๆ ตอบรับเขาอย่างเขินอาย แต่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกแรงกล้า

เมื่อลิ้นของทั้งสองบรรจบกัน บรรยากาศก็เริ่มร้อนแรงขึ้นหนุ่มสาวสูญเสียการควบคุมตัวเอง

ก่อนที่เขาจะไม่สามารถห้ามใจตัวเองได้ ลู ชินจิน ถอนจูบอย่างไม่ค่อยเต็มใจ จ้องมองไปยังริมฝีปากน่ารักของเธอด้วยสายตาร้อนแรง

เขาสัมผัสลูบไล้ฝีปากเธออย่างทะนุถนอม พร้อมพูดว่า “กลับบ้านแต่วันนะวันนี้”

ทัง โรวชูวตอบตกลงอย่างแผ่วเบา

ทั้งสองยังคงกอดกันต่อไปสักพัก ก่อนที่เขาจะต้องผละไป

ลู ชินจิน เพิ่งจะออกไปไม่นาน เซา เสี่ยวหวัน และ กู โรลโรล ก็เข้ามา

ขณะที่ ทัง โรลชูว เดินเข้าไปเอาน้ำในห้องน้ำ เสียงน้ำไหลดังเสียจนเธอไม่ได้ยินความวุ่นวายที่เกิดขึ้นด้านนอกเลย

เมื่อเธอปิดก๊อกน้ำ เธอจึงสามารถได้ยินบทสนทนาด้านนอกชัดเจน

“โรลโรล พ่อของลูกเขาจะไม่ได้สติแบบนี้ตลอดไปเลยใช่ไหม?”

นั่นคือเสียงของ เซา เสี่ยวหวัน